Short Stories

2.11

Bella en Jade zijn al een half uur bij Roos op de kamer, ze zijn hopeloos geworden, net zoals de ouders van Roos. Daarom laten ze haar ook inslapen. De twee meiden horen gestommel van de gang. Daar zijn Lieve en... ook Maarten, dat hadden ze alle twee niet gedacht.

Lieve zegt hen niet eens gedag, dat is wel raar vinden ze. Lieve begint met een heel verhaal. 'Hij is dus blijkbaar ook al heel lang op Roos verliefd.'

'Serieus? Wisten ze dat niet. Dat is een beetje naar voor Maarten, nu Roos bijna dood is.' Antwoord Bella. Het is een tijdje stil. 'Misschien had ik dat beter niet moeten zeggen.' Iedereen schiet in de lach, maar Maarten onderbreekt hen.

'Misschien is dit beetje een rare vraag. Maar ehh... zou ik misschien een momentje alleen met Roos kunnen zijn? Dus dat jullie de kamer uit gaan?'

Lieve zegt meteen dat ze wel weg zullen gaan, dus doet ze dat ook. Bella en Jade lopen haar achterna. Jade is alleen zo nieuwsgierig dat ze de deur op een kiertje laat staan en haar telefoon pakt om het te filmen, zodat ze het nog beter kan zien.

Maarten is in de kamer van Roos, helemaal alleen. Dat vindt hij toch nog een beetje raar. Hij kijkt haar diep in de ogen aan en zegt zachte woordjes, die ze nooit echt zal horen. Meer als lief gebaar bedoeld. Met zijn handen raakt hij haar hart aan en langzaam komen de tranen uit zijn ogen. Hij moet denken aan al die mooie liefdesfilms, waar alles goedkomt en de jongen en het meisje toch bij elkaar komen. DIt keer zal het niet gebeuren. Hij barst in huilen uit.

Alleen Jade merkt het op, Lieve en Bella zijn namelijk een stukje verderop drinken aan het halen want ze hadden dorst. Ze doet de deur van de kamer open. 'Gaat het Maarten?' vraagt ze op een fluisterende toon.

'Ja hoor,' zegt hij terwijl hij zijn tranen droogt. 'Het gaat wel. Het is gewoon alleen dat het knapste meisje van de hele wereld nu dood is. Maar liefst drie jaar lang heb ik niks gedaan. Het is nu te laat.' Het is weer even stil. Maarten kijkt Roos nog diep in de ogen aan, hij kan haar wel zoenen. Er is iets aan haar, iets wat er een paar seconden geleden nog niet was. Jade en Maarten kunnen in de eerste seconden niet plaatsen wat dat dus was. Maar dan komen ze tot de ontdekking dat het hart van Roos klopt. Haar hart klopt! Zal dit betekenen dat Roos toch nog leeft? Jade en Maarten kijken dichterbij. Langzamerhand zien ze haar gezicht bewegen en voelen ze haar adem. Haar ogen openen nog niet. Even schrikken ze, maar dat komt omdat Bella en Lieve binnenkomen.

Ze merken op dat Jade en Maarten heel stil zijn.

'Wat is er?' Vraagt Lieve zachter dan normaal.

'Er is iets, alsof Roos langzaam wakker wordt. Maar dat kan niet.'

'Dat is echt heel raar.' Zegt Bella meteen als antwoord. Ze kijken alle drie naar Maarten, die nog steeds bij het bed van Roos staat. Alleen heeft Maarten zelf niet door dat ze kijken. Jade heeft zelfs haar telefoon erbij gepakt om dit te filmen. Maarten kijkt Roos nog een aantal keer diep in de ogen aan, met een hand op haar buik als een teken van liefde. Hij merkt dat de tranen weer opkomen. Maar dan gebeurt er iets wonderlijks waardoor Maarten zijn mond wagenwijd open komen te staan van verbazing. Met zijn handen maakt hij een gebaar dat de meiden moeten komen. Langzaam lopen ze naar voren, natuurlijk is Jade er als eerste met haar telefoon maar dat scheelt niet veel met Bella en Lieve die ook heel graag willen weten wat er nou aan de hand is. Ze komen ook niet al te dichtbij, voor de privacy. Ze kijken goed naar Roos en zien het ook. Het zijn haar ogen. De ogen van Roos.