Falling Irrevocably

19th

Me and you,
We were made to break

🎶Perfectly Wrong
by Shawn Mendes

19th

No words can describe the excruciating pain I felt the moment the doctor told me those words.

"You had a miscarriage... I'm so sorry, the baby didn't survive,"

I was twelve weeks pregnant already... and I didn't knew at all. Kaya pala laging masama ang pakiramdam ko sa umaga, it's because of my morning sickness.

Hindi ko alam. I'm so stupid! Sobrang katangahan ang pinairal ko na umabot sa puntong ito. Tangina!

Napaupo ako sa gilid ng kama ko. My shoulders started to shake as I cried more. Wala na akong lakas magwala, wala na akong lakas sumigaw. I just silently mourned. I hugged my knees, trying to get some comfort to it.

Karma is indeed a bitch.

Is this what Celine felt when she lost her baby because of me? Is this her pain? Damn! Then I fucking deserve this. Binalikan lang ako ng karma sa ginawa ko. Pinaranas sa akin ang nangyari sa kanya, mas doble pa.

I never felt pain so intense like this. Iba ito sa sakit ng mga salita ni Mama. Iba sa sakit na ginawa sa akin ni Chanler sa kamang nasa likod ko.

This pain? It's ripping me from inside to out. Kung may iwawasak pa ang puso ko ay ito iyon. Pakiramdam ko ubos na ubos na ako. Walang wala na. I just want to shut down and sleep forever.

Pero sa tuwing nakakatulog ako sa kakaiyak ay nagigising pa rin ako, ipinapamukha sa akin ang realidad na hindi ko kayang takasan. Hindi ko alam kung ilang araw na ang dumaan. I kept my curtain close and lights off. I just want to stay in the dark, unmoving in my place. Halos sumakit na ang pang upo ko sa tagal ko sa pwesto ko. Halos humapdi na ang tyan ko sa tagal ko ng hindi kumakain.

But I don't fucking care. Above all is the pain of losing my child. I lost my baby. I lost my angel. I want to mourn until this pain subsided but I wonder when will it disappear? Till I die too?

Mas mabuti pa nga!

Para maging masaya na si Mama na wala na ang bastarda ng asawa niya. Para maging masaya na si Celine at si Chanler kasi wala nang hahadlang sa kanila. Mawawala na rin ang babaeng pumatay sa anak nila.

My eyes went to the knife right in the counter top of my kitchen.

Pinilit kong tumayo. Muntik pa akong bumagsak sa panghihina. Buti na lamang at napakapit ako sa kama para tuluyang makatayo.

Nung nahagip ng mga mata ko ang repleksyon ko sa salamin ay napatawa ako ng bahagya. I look like hell. With my dark under eyes and skinny face, my cheekbones are completely showing up. Gulo gulo rin ang buhok ko at kita ko rin na namayat ang buong katawan ko.

My hands went to my abdomen. Bakit ko nga ba hindi napansin iyon dati? There's a small bump in here just weeks ago, ngayon? Wala na. When I thought it was an excess fat but it was actually a baby bump!

Inalis ko ang mga mata sa salamin. My feet slowly walked towards the counter. My shaking hand reach for the knife. 

Without thinking at all, dinala ko ito sa aking pulso. I suddenly felt numbness as I push the knife deeper making my wrist bleed more.