Falling Irrevocably

31st

31st

"Uncle pogi!"

Kuya Psalm's serious face softened the moment he heard Andra's voice. Hinayaan ko na tumakbo ang anak ko papunta sa kanya. Sinalubong naman niya ito at binuhat.

"I miss you, Uncle," Ani ni Andra sa malambing na boses. Well, she's telling the truth.

"I miss you too, princess,"

Andra giggled upon hearing it. Bumalik si Kuya sa desk nito. Nakaupo na sila ngayon, si Andra ay nasa kandungan niya. I still stay beside the door awkwardly. Hindi ko kasi alam kung welcome ba ako rito o hindi. Si Andra lang naman ang pinansin niya. Napanguso tuloy ako na parang bata.

"Are you going to stand up there all day?"

Duon nagtama ang mga mata namin ni Kuya Psalm. Unlike the other days when he's giving me a cold shoulder and a sharp glare, he seems fine with me now. Luckily.

Nagmamadali naman ako na lumapit sa desk niya nung makabawi. I sat in the chair beside it.

"I heard you met Enzo,"

Bahagyang nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Masasapak ko talaga yung Dasoviche na iyon. Napakasumbungero! Akala ko ba ay hindi niya sasabihin sa kapatid ko? Kung sasabihin din pala niya ay sana hindi muna agad umalis si Chanler nung araw na iyon. Kainis!

"I.. I wasn't e-expecting to see h-him there..." Nauutal na sabi ko, tinaasan niya lang ako ng isang kilay bago ipagpatuloy ang pagbabasa ng document na hawak niya. Andra was just silent as she both watch us.

"He.. he planned it out with the curator of the MC gallery," I reasoned out again.

He sighed heavily that made me nervous all of a sudden. Naibaba nito ang document na hawak.

"Andra, do you want to eat?"

Oh no! Hindi pwedeng mawala si Andra rito kasi siya ang pag asa ko para mapatawad niya ako o hayaan na makita namin si Chanler ulit.

I was about to gesture Andra to say no but she, as a food lover, nod immediately. Tinawag ni Kuya Psalm ang sekretarya niya sa intercom. Pumasok naman agad ito.

"Sa pantry lang kayo," Bilin ni Kuya Psalm bago ipasama si Andra sa sekretarya nito. Nasa tabi lang naman ng office niya ang pantry. Tumango ang sekretarya niya at ngumiti sa anak ko.

Wala na akong nagawa kung hindi hayaan sila. "Baby, go with her," Sabi ko at sumunod naman agad ang anak ko.

Nung magsarado ang pinto ay muling bumalik ang kaba na nararamdaman ko. Hinarap ko si Kuya Psalm at sakto naman na nakaharap na rin siya sa akin.

"I'm sorry, Kuya. I'm so sorry to hide everything from you," I said as my eyes getting teary.

I never had a serious fight with him since we we're young. Nagagalit siya, oo, sa pagiging pasaway ko pero hindi umabot na isang linggo mahigit na hindi niya ako kinakausap. Katulad na lamang nung nalaman niya na buntis ako. He went away for an hour to cool off his mind and went back immediately.

Yet this is so much bigger than that. I was really wrong to hide the fact that Chanler is Andra's father. And it was all our mistake to hide the truth from him. Alam ng mga kaibigan niya na may namagitan sa amin ni Chanler pero hindi rin sila nagsalita.

"Why Enzo out of all men?" Nahihirapang tanong niya at napabuntonghininga. Napatungo naman ako.

"I don't know the reason too," Sagot ko. I held my hands together to calm my insides. Bakit nga naman si Enzo Chanler? Bakit ang singkit na iyon? Bakit siya pa na kaibigan ni Kuya Psalm? Out of all the men I encountered at such a young age, it was him. It will always be him, no matter what.