23rd

1.8K 55 31
                                    

23rd



"Kady, wait!"

Hindi ko pinansin ang pagtawag niya hanggang sa makalabas ako ng pinto. Biglang tumayo yung babaeng sumalubong sa amin na marahil ay sekretarya niya.

I immediately flinch when a hand caught my arm. Hindi ko na kailangan lingunin kung sino ang humawak sa aking braso para pigilan akong maglakad.

Nakita ko na nilampasan ako ni Mika. She eyed and walk towards the elevator as if she's giving us a privacy. Pati rin yung sekretarya ay pumasok sa opisina niya. That ends us up both in front of his doors.

"What, Attorney?" Matapang na tanong ko at humarap sa kanya.

Agad na nahagip ng mga mata ko ang peklat sa taas ng kanang mata niya. It seems from a deep wound because it was quite big. Nevertheless, it didn't make him any less handsome as he always was. What happened to him?

"I did not see you for a very long time, Kady," He said in a deep voice as if he's in pain.

Now, I became confused of the emotion I can see in his eyes. Longing? Impossible.

"Where have you been? I've been look--"

"None of your business," Pagpuputol ko sa sinasabi niya. I don't want to hear what he's about to say. Ayoko umasa na totoo nga ang sinasabi niya. That actually cared.

"Can we grab some coffee or something?" Tanong niya nung makabawi sa pagtataray ko.

Nagpumiglas na ako sa pagkakahawak niya. Hindi naman niya ito inaasahan kaya nabitawan niya ako. Hahawakan niya sana ako pero umatras ako ng isang hakbang sa kanya kaya naman napigilan niya ang kamay na nasa ere hanggang sa ibinaba na niya ito.

"I still have other appointments today," Sabi ko at nakita ko kung paano bumagsak ang mga balikat niya.

What the hell is this, Enzo Chanler? Mukha siyang na-basted sa itsura niya. This actually new! Is this what happened to him through those years? He became transparent, I can see his emotions base from his face.

Or that's a skill I learned by being an artist? Reading people's emotions since most of my painting are potraits of human face.

"Kahit five minutes lang," His voice came out like a begging. Like what the hell? Hindi ko alam kung nakailang mura na ata ako sa isip ko sa gulat kung si Chanler ba talaga itong nasa harapan ko.

He's professional earlier with the meeting but now... I don't know.

"Busy nga ako," Naging defensive tuloy ang pagkakasagot ko sa kanya.

Hindi naman ako nagsinungaling na may appointment pa ako pero isa lang iyon at hindi marami. I will actually check the shipment of my art works from Italy after lunch. Kung tutuusin ay pwede pa ako pumayag sa pag aanyaya niya dahil maaga pa.

Yet I can't be sweep off like that. We can't actually 'talk' nor grab a coffee like there's nothing happened between us. And what he did to me, that's one of my nightmare I overcame. I don't hate him but I felt really a bit uncomfortable around him. Lalo na kung kami lang dalawa katulad nito.

Humuhugot na lang ako ng tapang sa loob loob ko para kausapin siya ngayon.

"Okay... next time then? Can I... can I get your number?"

Falling IrrevocablyWhere stories live. Discover now