Forgotten Feelings || REDNAVEI

6.

'Betrapt.'

Mijn hart maakt een sprong en ik moet me inhouden niet te gaan gillen. 'Jezus, ik schrik me dood.'

Ik draai me om en zie daar Rory staan, ook al had ik me nog zo goed verstopt zodat ik alsnog schaapjes kon knuffelen in plaats van hardlopen.

'Ik dacht dat je zou hardlopen?' Hij heeft zijn pols langs zijn voorhoofd waar een paar plukjes van zijn haar aan vast zijn geplakt geveegd en ademt buiten adem in en uit.

'Pauzes zijn ook belangrijk.' Antwoord ik daarop, terwijl ik opsta van mijn gehurkte houding nadat het schaap weg huppelt.

'Ik heb je anders nog geen een keer zien rennen, of überhaupt bewegen.' Hij grinnikt en stopt zijn airpods in dat witte doosje dat erbij hoort, om deze vervolgens in zijn broekzak te steken.

'Stalk je me ofzo?' Vraag ik, lichtelijk geïrriteerd, en ik veeg een plukje verdwaald uit mijn gezicht met de rug van mijn hand.

'Ik ren gewoon heen en weer.' Antwoord hij. 'Dus, schapenknuffelaar, wedstrijdje wie het eerst bij Brett is? We moeten zo naar school.'

'Ja dag, je weet al dat ik niet win.' Ik frons mijn wenkbrauwen en trap tegen een verdwaalde dennenappel die op het gras ligt.

'En als ik achteruit ren dan, dat is eerlijk toch?' Hij lacht weer even om zijn eigen opmerking, al vind ik het niet eens zo grappig.

'Of jij rent naar Brett en ik kom er achteraan gelopen, zonder enig wedstrijd element of ander contact.' En ik begin alvast te lopen, de goede richting in.

'Je gaat me toch niet vertellen dat je je in die veel te strakke sportlegging hebt gehesen om vervolgens niet eens te sporten?' Hij begint tot mijn frustratie met mij mee te lopen. Echt, laat mij vandaag even een einzelgänger zijn en met rust!

'Hoezo veel te strak? Hij zit me als gegoten.' Mopper ik en ik kijk naar de schapen die om ons heen lopen.

'Met gegoten bedoel je: "staat op knappen?"' Hij lacht nogmaals.

'Wat wil je daarmee zeggen? Net ookal in de auto. Wil je me duidelijk maken dat ik dik ben of iets dergelijks? Prima. Niet iedereen heeft zin om elke dag op een stukje komkommer te sabbelen.' Snauw ik geïrriteerd en ik begin harder te lopen om hem misschien kwijt te raken.

Hoe kom je van een Rory af? Mijn hemel. Jakkes. Eerst wist ik geen eens dat hij bestond en in twee dagen duikt hij overal, maar dan echt overal, op.

'Nee.' Zegt hij kalm, en nog steeds aan mijn zij lopende. 'Ik plaag je alleen.'

'Nou stop daar mee, want ik vind het super kut.' Zucht ik geïrriteerd. 'Wat doe je hier überhaupt nog. Ik heb helemaal geen zin om met je te praten.'

'Niet zo onaardig Otje.' Grinnikt hij. Hoezo wordt hij zo gelukkig van mijn frustratie? Wat een rotjoch.

'Odette voor jou.' Verbeter ik hem en ik blijf stug doorlopen.

'Wedstrijdje, Otje?' Vraagt hij, nogmaals.

'Als ik dan van je afkom, graag.' Zeg ik daarop, wetende dat ik nooit win, maar goed, beter dan nog door praten.

'Oké, drie, twee, een-.' Telt hij af. 'Go!'

Ik begin te rennen en voel mijn hartslag direct sneller gaan, terwijl hij naast me nergens problemen mee lijkt te hebben.

'Hou je het nog vol?' Vraagt hij. Shit. Nog steeds niet van hem af.

'Wacht maar op me bij de pick-up.' Zeg ik hem, waardoor ik erg buiten adem raak. Ik besluit in plaats van op de heuvel te blijven rennen, er van af te gaan om zo hopelijk een kortere route te creëren, en ook onze beste makker Rory af te kunnen schudden.

Door het rennen naar beneden creëer ik meer vaart waardoor ik even bang ben dat mijn benen niet zo snel kunnen bewegen. Toch haal ik het bij het hek en trek ik mezelf via een paaltje de lucht in en hoor iets scheuren.

Mijn shirt? Nee ik zie niets. Ik besluit door te rennen, of in ieder geval iets wat daarop lijkt en sta zoals verwacht als eerste naast Brett bij de pick-up.

'Zozo, ik had niet gedacht dat je nog zou hardlopen.' Lacht Brett, zittende op de kofferbak met een grasspriet in zijn mond.

Ik antwoord niet en blijf buitenadem met mijn handen op mijn knieën staan. Al snel zie ik Rory de hoek om komen rennen en lachend op ons af sprinten, waarna hij een high five ontvangt van Brett.

'Ik heb je toch aan het rennen gekregen.' Zijn vuist beland tegen mijn schouder terwijl ik daar nog steeds hijgend naar de grond staar.

'Goed, we moeten maar eens gaan, in een halfuur begint jullie school.' Brett klimt de kofferbak uit en spuugt de spriet op de grond, waarna hij richting de bestuurdersplek van de auto loopt en instapt.

Ik loop naar de andere kant, open de deur en zet mijn voet op het hogere plateau om mezelf vervolgens omhoog te drukken.

'Leuke bloemetjes.' Klinkt er grinnikend achter me.

'Waar?' Vraag ik, om me heen kijkend terwijl ik op de stoel neer plof.

'Je ondergoed.' Lachend en zonder enige moeite gaat hij naast me op de stoel zitten en sluit de deur naast zich.

De scheur. Ik ben uit mijn broek gescheurd.

Direct lift ik mezelf omhoog en raak ik met mijn vingers mijn kont aan, om te voelen dat de stof van mijn sportlegging daar ophoud.

'Wel godver...' Mompel ik binnensmonds en ik bijt hard op mijn lip. Naast dat ik nu geen telefoon meer heb om in paniek mijn vriendinnen te bellen, ben ik ook nog eens dertig euro verloren door uit mijn sportlegging te scheuren. Wat een rotdag.

'Ik zei het toch.' Lacht Rory, nog steeds, hij is nooit gestopt met lachen.

'Hou jij je bek maar.' Sis ik en ik begraaf mijn hoofd in mijn handen terwijl de auto in beweging komt. Ik vervloek hem.