Forgotten Feelings || REDNAVEI

27.

Zachte klopjes klinken op de deur, waarna deze krakend open gaat. Ik kijk op vanuit mijn bed wie daar is, en ook Mabel draait zich om, om te zien wie daar staan.

Yumi en Al. Het is middernacht. Willen ze slapen?

'Hey.' Zegt Yumi zacht en lief.

'Hoi.' Zeg ik kort.

'De jongens gaan zwemmen bij de rivier. Jullie gaan toch wel met ons mee?' Vraagt ze.

'Ik ga ook.' Zegt Alaina.

'Nee bedankt.' Zeg ik weer kort, en ik trek de deken over mijn hoofd. 'Heb koppijn.'

'Nietes.' Voor ik het weet heeft Yumi de deken van me af getrokken. 'En je kan ook niet boos op me zijn omdat ik niets heb gedaan.'

Niets gedaan? Ze wilde liever met iedereen lebberen dan met Mabel en mij een film kijken.

'Het lijkt mij ook wel gaaf om te zwemmen middernacht.' Mabel klimt onder haar dekbed vandaan, en staat daar in haar rozige pyjama.

'Zie! Zelfs Mabel wil. Ga dit nou niet voor ons verpesten door hier te blijven mokken.' Yumi pakt mijn armen beet.

We horen beneden een auto starten.

'Oké.' Zucht ik geïrriteerd, en ik wil mijn pyjama shirt over mijn hoofd uit trekken om normale kleding aan te doen, maar Yumi houdt me tegen.

'Geen tijd voor, kom op.' Ze sleurt me mijn bed uit en ik moet moeite doen om haar bij te houden, maar ben al snel ingesloten door Mabel die achter me aan rent en kan dus geen kant meer op dan mee.

De pickup staat al klaar op de oprit en ik zie Chris achter het stuur zitten en Mason en Rory samen op de bijrijdersstoel.

Wat een trauma was dat, toen ik daar met Rory zat.

We klimmen alle vier in de achterbak en ik klem me vast aan de railing en met mijn rug tegen de cabine aangeplakt.

Ik herken de weg die door lantaarnpalen is verlicht en zie dat we het bospad in rijden dat richting de rivier lijdt. Weet ik veel hoe die rivier heet, mijn aardrijkskunde was nooit goed.

Langzaam komt de auto tot stilstand en weet ik dat we zijn gearriveerd, en dus springen we alle vier de achterbak uit, gaan de portieren open en komen ook de jongens naar buiten.

Wacht. Zwemkleding. Daar heb ik helemaal niet aan gedacht.

'Wie het laatste in de rivier is, slaapt buiten vannacht!' Mason sprint, zijn bovenkleding uittrekkend, richting de rivier, achter volgt door de rest.

Het valt me op dat Alaina en Yumi al bijna in hun ondergoed staan en al rennend hun broek uit trekken, en dat ook Mabel al in haar beha staat.

Omdat ik niet buiten wil slapen begin ik ook te rennen, en ik kom er al gauw achter dat die twee keer "hardlopen" niet veel effect op mijn snelheid heeft gehad, maar gelukkig zie ik voor me Rory struikelen en blijft hij dus als laatste over.

Voordat ik de rivier in spring, trek ik mijn lange pyjama shirt over mijn hoofd en spring ik in mijn onderbroek en beha het ijskoude water in.

'Ha! Rory slaapt buiten!' Zegt Mason watertrappelend.

Uiteindelijk springt Rory als laatste het water in en lijk ik niet als enige het water koud te vinden.

Het is diep genoeg om de bodem niet te kunnen raken, maar omdat ik veel te lui ben om te blijven watertrappelen de hele tijd, ga ik met mijn voeten op een grote steen onderwater staan.

'Holy fuck, er zwemmen hier gewoon vissen!' Chris laat een grote vis die hij net met zijn handen heeft gevangen zien door deze in de lucht te houden, en het beest valt naar beneden het water in.

'Ieuw!' Gillen Alaina, Mabel, Yumi en ik in koor, en de rest van de meiden verzamelen zich bij mijn steen om daar veilig van de bodem weg te blijven.

'Oké wie de meeste kan vangen, ja?' Vraagt Mason aan mijn broer en aan Rory, maar zonder op antwoord te wachten duikt hij al naar beneden. Wat heeft hij voor obsessie met wedstrijdjes.

'Het is echt koud, zullen we eruit?' Vraag ik met klappende tanden en mijn armen rond mijn schouders in de hoop wat warmte vast te kunnen houden.

'We kunnen ook gewoon gaan zwemmen, daar wordt je wel warm van.' Yumi zet zich af van de steen en daardoor begint het te bewegen.

Snel springen Mabel en Alaina er van af om ook te gaan zwemmen, maar voel ik mijn voet vast zitten aan iets.

Ik probeer weg te zwemmen, maar de veel te zware steen rolt verder en ik voel gelukkig mijn voet los schieten, maar voordat ik weg kom voel ik de stroming me mee sleuren.

'Help!' Gil ik, voordat ik voel dat ik onderwater wordt gezogen.

Mijn lichaam wordt alle kanten op geschud en beukt af en toe tegen de bodem. Ik probeer mijn voeten op de bodem te zetten, zodat ik straks mezelf om hoog kan duwen, maar telkens als ik denk grip te hebben, vlieg ik weer naar achter.

Paniek schiet door mijn hele lichaam, vooral om dat ik niet meer kan zien wat boven en wat onder is.

Ik probeer te zwemmen maar het heeft geen enkele invloed op welke kant ik opga.

Ben ik boven?

Ik open mijn mond om een hap adem te halen maar voel alleen maar water in mijn longen stromen, en voel alleen maar pijn.

Pijn en paniek.

Ik ga dood. Ik ga dood. Ik ga dood.

Ik kan mijn armen niet meer voelen, ze drijven om me heen maar bewegen kan ik ze niet. Mijn benen trillen, maar bewegen kan ik ze niet.

Ik word moeër en moeër, tot ik alleen maar mijn ogen wil sluiten.

Net voordat ik weg ben, voel ik een arm langs mijn middel, maar dan is het klaar.