Salamisim (Published by Bliss Books)

Kabanata 24

[Chapter 24]

NAGPABALIK-BALIK ang aking mata kay Sebastian at Lorenzo. Sinubukan kong pumagitna at magsalita pero hindi ko alam ang aking sasabihin. Hindi ko pwedeng sabihin na bahagi nga ng rebeldeng grupo si Lorenzo. Hindi ko rin kayang sirain ang tiwalang ibinigay sa'kin ni Sebastian.

Nagulat ako nang maglakad si Lorenzo papalapit sa'min. "Tanya, aalis na ako. Aking siniguro lamang na mabuti ang iyong kalagayan" wika ni Lorenzo saka ngumiti sa'kin. Tumango ako at ngumiti ng kaunti ngunit nang mapatingin ako kay Sebastian ay tila napatigil ako dahil sa seryoso niyang mukha na nakatingin sa'kin ngayon.

"S-sige. Mag-iingat ka" iyon na lang ang nasabi ko na halos pumiyok pa sa kaba. Tumango sa'kin si Lorenzo at napawi ang kaniyang ngiti nang magtama muli ang mga mata nila ni Sebastian. Tumango lang siya kay Sebastian at Niyong saka tumalikod na at naglakad papalayo.

"P-pumasok muna kayo sa loob. Ipagtitimpla ko kayo ng---" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil naglakad na si Sebastian pabalik sa kalesa nang hindi tumitingin sa'kin o nagpaalam man lang.

Napakamot na lang ng ulo si Niyong. "Ibig ka sanang kumustahin ni señor dahil sa nangyari kanina... Marahil ay pagod na siya at ibig na niyang matulog. Mauna na kami, ate Tanya" wika ni Niyong saka naglakad patungo sa kalesa. Bago sila umalis, tumango pa sa'kin si Niyong habang si Sebastian naman ay hindi man lang nagawang tumingin muli sa akin.

MAINGAT kong sinasalin ang tubig sa tatlong baso nang pumasok si Mang Pedro sa kusina ng Panciteria. Namumutla ang mukha niya habang pilit na hinahanap sa kusina ang kaniyang asawa. Makapal ang usok sa kusina at halos abala ang mga kusinera sa pagluluto.

Hindi nagtagal ay nakita na niya si Aling Pacing, hinawakan niya ito sa magkabilang balikat. Napatigil si Aling sa paghihiwa ng kamatis. May inabot na sobre si Mang Pedro at dinala siya nito sa labas ng kusina. Sa hindi malamang dahilan ay sinundan ko sila.

Tumigil sila sa tapat ng hagdan papunta sa ikalawang palapag. "Nagmula ito sa beateryo?" tanong ni Aling Pacing saka mabilis na binuklat ang liham. Mabagal niyang binasa ang mga nakasulat doon nang tahimik hanggang sa mabitiwan niya ang papel at muntikan siyang mawalan ng balanse dahil sa matinding pagkabigla.

Mabuti na lang dahil naalalayan agad siya ni Mang Pedro, agad akong tumakbo papalapit sa kanila at hinawakan ko rin si Aling Pacing, "Ano pong nangyari?" may ideya na ako ngunit hindi ko alam kung bakit kinakabahan pa rin ako ng ganito.

Napahilamos na lang sa mukha si Mang Pedro, nangilid naman ang luha sa mga mata ni Aling Pacing at tuluyan na itong umiyak. "N-nilisan ni Amalia ang beateryo at nakipagtanan" saad ni Mang Pedro at napahagulgol na lang din siya tulad ng kaniyang asawa.

Sa pagkakataong iyon ay napatulala na lang din ako. Kahit saang anggulo tingnan, ako pa rin ang dahilan kaya nararamdaman nila ang kabiguan ng isang magulang.

Oras ng siyesta, walang customer ngayon sa Panciteria. Minabuting ilihim muna nina Aling Pacing at Mang Pedro ang ginawa ni Amalia. Walang magulang ang maghahangad na maging tampulan ng usap-usapan at tsismis ang kanilang anak.

Kumatok ako ng tatlong beses sa kwarto nila, narinig kong nagsalita si Mang Pedro kaya binuksan ko na ang pinto. Dinalhan ko ng tubig at pinakuluang luya si Aling Pacing na ngayon ay nakahiga sa kama habang minamasahe ni Mang Pedro ang kamay nito.

Inilapag ko na ang dala kong luya sa gilid ng mesa at naupo sa bakanteng silya na nasa tabi ng bintana. "Tanya, maaari bang ilihim mo na lang ito sa lahat" pakiusap ni Mang Pedro, tumango ako. "Siya nga pala, nagkita ba kayo ni Amalia nang umuwi ka sa Bulakan noong nakaraang linggo?" patuloy ni Mang Pedro.

Napatingin ako sa kanilang dalawa ni Aling Pacing. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin. Siguradong magagalit sila sa oras na malaman nilang kinonsinte ko si Amalia at tinulungan pang tumakas. Ngunit higit doon, siguradong hindi na nila ako mahaharap sa oras na malaman nilang ako ang may kagagawan kaya nila nararanasan ang bagay na ito ngayon.