Falling For My Housemaid ( COMPLETED)

EPILOGUE: Happily Ever After

Brianna

"Lexus!!!" sigaw ko nang pumutok ang panubigan ko.

Manganganak na naman ako sa pang apat na anak namin ni Lexus.

Kasunod kay Riam ay kambal si Zian at Ziejan. Puro lalaki ang mga anak ko maliban nalang sa ngayon dahil babae ang kasunod ng mga kambal ko.

"Bakit baby? Bakit?" natatarantang lapit sa akin ng asawa ko.

"Manganganak na ako!" namimilipit sa sakit na saad ko sa kanya.

"Dadalhin na ba kita sa hospital baby? Aray!!"

Binatukan ko nga. Pangatlong beses ko na 'tong panganganak ganyan parin siya.

"Tanginaaa Lexus! Bilisan mo na! Masakit na ang tiyan ko!!"

Kaagad naman siyang umalis at iniwan ako. Pero ang bwisit sa kusina pumunta!

"Hoy! Alexander! Saan ka pupuntang tangina ka! Magluluto ka?" sigaw ko ulit sa kanya.

"Shit!" aniya na umakyat na naman ng hagdanan papuntang taas.

Bwisit talaga ang lalaking 'to kahit kailan.

"Hindi ka na makakatikim ng p*kpe* Lexus! Bwisit ka!" sigaw ko.

Mabilis pa sa alas kwatro ang pagbaba niya. Takot lang niya na hindi makatikim ng keps!

"Bawiin mo 'yung sinabi mo baby. Aray!"

Sinapak ko ulit ang gago. Kanina pa sumasakit ang tiyan ko, ang ginawa niya? Halos libutin muna ang buong bahay bago ako dinala sa hospital.

I give birth to a beautiful baby girl. Pero, bakit sobrang lupit naman ng mundo, lahat nalang ng anak ko kamukha ni Lexus?

Aba! Nakakainsulto na ha! Iniinsulto na yata nila ang pagmumukha ko! Chus!

"Whoa! Beautiful niece..mana sa akin." wika ni ate Alexa habang karga si Baby Shania. Bumisita siya sa hospital nang nalaman niyang nanganganak na ako.

Wala sa bansa ang mother in-law at father in-law ko. They have a business tour in Malaysia. Tumawag nalang ito to congratulate me and Lexus.

"Baby, kain na.." saad ng putanginaks na asawa ko. Hinimatay ba naman nang iniluwal ko na si Shania.

"Grounded ka ng sampung taon!!" saad ko. Alam na niya kung anong ibig sabihin noon.

"Ha ha! You're kidding me my dear wife.." patawa-tawa pang saad niya.

Pero naiinis talaga ako sa kanya kanina e. Muntik na akong mapaanak sa bahay dahil sa kagaguhan niya.

"Oh, really? Kidding talaga? Well, unfortunately I am dead serious here my dear husband!" I smirked at tinaasan siya ng kilay.

Nakita kong pinagpapawisan siya as he gulped.

Shit! Ang mukha ng asawa kong takot na takot na hindi makatikim sa akin. Hahaha

"No! No! No! Baby naman.."

"Huh? Anong baby naman baby namang sinasabi mo. Pinatahi ko na lahat para wala ng butas! Bwisit ka!"

'Yung mukha niya, parang napasma. Hahaha. May mukha bang napapasma? Charoot!

Noon nama'y pumasok ang OB na nagpaanak sa akin to check the baby at ako na rin.

"Doc.." maya-maya'y tawag ni Lexus sa OB ko na ipinagtataka ko.

"Yes??"

"Ah, ano kasi.. uhmm paano ko ba sasabihin 'to. Ahmm ano, bakit niyo naman tinahi lahat Doc?? Dapat nagtira man lang kayo ng kahit kunti para sa akin.." parang nagmamakaawang saad niya sa doctor.

Bwisit!

Ang lakas ng tawa ko nang mapagtanto ko kung ano ang ibig niyang sabihin. Pati OB ko napahagalpak ng tawa.

After kaming icheck ni Shania ay umalis naman kaagad ang OB ko, meron pa daw kasi siyang ibang aasikasuhing pasyente na mga nanganganak din.

Nang makaalis ang doctor ay kaagad akong hinarap ni Lexus. Halatang asar na asar siya sa akin. I just looked away.

Bahala ka diyan!

Binalewala ko siya habang hawak ang anak namin. Kita ko sa peripheral view ko na naka death glare siya sa akin. Hmm akala niya ha.

"Oh, anong klaseng tingin 'yan ha?" sita ko sa kanya. Inunahan ko na siya sa pagsusungit.

"Fvck! Nakakahiya!" ngitngit niya at tinutukoy 'yung ginawa kanina about sa tahi-tahi thingy.

"Oh, ano? Kasalanan ko?" nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya.

"Fortunately, YES! Kasalanan mo baby.."

"Okay, maghiwalay na tayo. Puntahan mo na si attorney at ipaasikaso mo na ang annulment natin!"nakataas ang kilay na saad ko sa kanya.

"Fvck! Shit! Anong pinagsasabi mo baby?"

"Minumura mo 'ko? Minumura mo 'ko?"

"No! Of course not.. okay sorry. I love you wifey.. it's my fault. Pero nakakahiya talaga.." aniya sabay yakap sa akin.

Evil laugh! Muehehehehe. I heared him sighed habang yakap ako.

"Ina-under na naman ako ng misis ko. Kung hindi lang kita mahal eh.." bulong niya pero naririnig ko naman. Napangiti nalang ako.

Love and being loved is the best feeling you should ever felt. It is beautiful, crazy, unexpected , unconditional and even magical.

You'll never imagined how love could be until you met him/her. It is like, the only thing that really matters is to be together forever.

Kudi mo pa natagpuan ang forever mo, matuto kang maghintay. Malay mo, nadapa lang 'yun at hindi pa nakabangon kaya natatagalan ang pagkikita niyo! Charoot!

Or baka naman, fetus pa 'yung nakatadhana para sayo. Kaya, h'wag ka ng umasa! Hahaha joke lang!

Sabi nga LOVE IS PATIENT, ang tanong, are you patient enough to wait for your forever?

You must be! Dahil hindi lahat ng tao may forever. Merong itinakda pero hindi tinadhana. Meron namang itinadhana pero hindi itinakda! (So sad)

Kaya, huwag kang magpadalos-dalos sa isang relasyong walang kasiguraduhan. Para hindi ka masyadong masaktan, though part na ng pagmamahal ang masaktan. Ika nga, kapag nagmahal ka handa ka na ring masaktan.

Kapag nasaktan ka, huwag kang magmukmok. Instead, bumangon ka at itaas ang bandila ng Pilipinas! Hahaha.

Kidding aside, kapag nasaktan ka, matuto kang bumangon at ipakita diyan sa nananakit sayo na, he's/she's not deserving for your tears and love. Na, there is more better than him/her.

If you're hurt, LOOK FOR THE BEST, not the WORST!

Insert: Last Flight Out Song

I want you to know
You belong in my life
I love the hope
I see in your eyes
For you I would fly
At least I would try
For you I'll take
The last flight out

I cannot hold back
The truth no more
I let you wait too long (wait too long)
Although it's hard and scares me so
A life without you scares me more

THE END