Unsettled Past

CHAPTER 19

Lumabas ako ng kotse na bitbit ang isang stem ng puting rosas na kagabi ko pa binili sa nadaanan naming flowershop, I was just thankful that mom knows how to preserved the freshness of flowers.

Galing ako sa bahay kanina at dumiretso na sa meeting bago ako pumunta rito sa opisina, I haven't seen my Koko from three days, I just came home from the Philippines Top Companies business forum held in Bacolod for two days.

I represent not just my company but also the Montevista's Corporation, sa akin naka-assign ngayong taon ang pagdalo sa mga ganitong pagtitipon kaya kahit lubag man sa loob ko pumunta pa rin ako at sa kaalaman na ring maraming tao ang matutulungan dahil sa mga charity na nasa ilalim ng organisasyong pang negosyo.

"Good morning sir." bati sa akin ni Mrs. Salome ng makasalubong ko siya sa hallway, ang ibang empleyado tumayo rin para batiin ako. 

I stop my track as I remember something.

"Mrs. Salome," tawag ko sa kanya, mabilis siyang bumalik sa kinaroroonan ko at nagtatanong ang mga mata. "Come to my office..." I check the time on my watch. "After 15 minutes."

"Yes, sir."

Dumiretso na ako sa puwesto ni Koko pero wala siya roon, ang dismaya na naramdaman ko bigla nalang naglaho ng bumukas ang pinto ng kusina. Mabilis na naitago ko ang puting rosas sa likuran ko ng makita si Kokong nakayukong lumabas dahil may binabasa ng kung ano sa cp niya.

"Oh!" Bumalandra sa mukha niya ang gulat ng makita ako, a soft and warm feelings wrap my heart seeing that sweet smile slowly forming on her plump lips that I am aching to kiss for a lot of times already.  "Magandang umaga po, gagawan lang kita ng kape."

I miss her but I manage to control myself knowing there are lot of confuse eyes glancing on our direction.

May ngiti sa labing pumasok ako sa opisina at umupo sa swivel chair, itinago ko muna ang rose sa ilalim ng shelves ng mesa ko habang naghihintay kay Koko.

Binuksan ko ang laptop at agad na tiningnan ang mga emails. Mabilis kong itinigil ang pagbabasa ng bumukas ang pintuan at iniluwa roon ang kinasasabikan ko, tinapunan ko lang siya ng tingin habang binuksan ang isa pang laptop kung saan naman ang files ng mga sarili kong negosyo.

Nakita kong inilapag niya na ang kape kaya hinarap ko siya. "How are you?" I ask, gesturing her to move closer to me. May pag-alinlangang lumapit siya sa gilid ng mesa ko. "Did you miss me that much?" tukso ko ng hindi siya sumagot habang titig na titig lang  sa mukha ko. "Koko-"

"Hi-hindi po." natarantang sagot niya ng tila matauhan siya. "Sige may gagawin pa-" she stop her sentence as I handed the flower to her.

"I did miss you." I mumble, I caress her face while staring lovingly on her eyes, bahagya pang nanginig ang kamay ko ng inilapat ko ang hintuturo ko sa gilid ng mga mata niya.

"This-this is really for me?" pabulong na anas niya at nakapikit na sinamyo niya ang bulaklak. "Marami pong salamat, saka-" she gasp audibly as I pull her and hug her waist, I close my eyes as I landed my face on her flat tummy.

Damn I miss this woman. I really fucking did.

Napangiti ako ng maramdaman ang mga daliri niya sa ulo ko at dahan-dahang sinusuklay ang buhok ko.
Sana noon pa kami nagkakilala, hindi
pa siguro nasira ang buhay ko ng ilang taon, but Im still thankful that I met this amazing woman, a woman who knows when I need her, who knows how to control this beast inside me.

My thought has been cut as she slowly remove my hand from her back.

"Marami pa po akong gagawin-"