Unsettled Past

CHAPTER 32

CHAPTER 32

She has a child.

She's only fooling you.

Hindi naman talaga siya nakatira sa pinaghahatiran mo sa kanya.

Hindi niya ate ang may-ari ng bahay na 'yon.

May sarili siyang bahay.

I hate liars. I hate them.

"And guess what? Alam ng mga pinsan mo na may anak na si Olivia, ikaw nalang ang hindi pa nakakaalam Ardouz, they all lied to you."

"Get out." walang buhay na utos ko sa kay Marie.

"Alam kong babalik ka sa akin Ardouz, ikaw kasi ang bilis mong magtiwala-"

"Hey-"

My eyes snap on Olivia who just entered my office. Agad na tinakasan ng dugo ang mukha niya ng makita si Marie na may panalong ngiti sa mga labi.

"See Olivia? Kahit anong gagawin mong tago ng mga sekreto mo lalabas at lalabas din ang baho, bakit hindi mo ngayon aaminin sa harapan ng FIANCE ko na may anak ka na? Na hindi mo naman talaga bahay ang pinaghahatiran ni Ardouz sayo."

My empty eyes never left Olivia face, my heart feel so numb while looking on the woman I love, a woman who's now breaking me into pieces.

"D-do you wa-wanna hear my explanation?" nauutal na tanong niya sa akin.

"And fool me again? I trusted people only once miss Pagonzaga." walang emosyong turan ko. "Leave my office and my life Olivia."

"Okay." pain cross her eyes as she nod weakly. "Okay."

"He's mine Olivia, tandaan mo 'yan."

"Okay..." tumatangong lumapit siya kay Marie, "Hindi ko rin naman kailangan ng lalakeng walang iniisjp kundi ang sarili niya lang." mapait siyang ngumiti sa akin na mas nagpamanhid lang sa buong pagkatao ko.

"And Marie?"

Nakataas ang kilay na painsulto siyang nginitian ni Marie. "What- aaah! You fucking bitch!"

I blink my eyes seeing Koko punch Marie's nose with all her strenght.

"That's for planning of killing me and my son."

Sa dami ng nasa isipan ko hindi na ako nakagalaw pa, humarap si Olivia sa akin at may galit sa mga matang tinitigan ako.

"Now this is love to you? Do you even ask me? Do you even know my favorite color?" puno ng sakit ang boses na tanong niya, patuya siyang natawa ng hindi ako umimik. "Oo nga pala, masyado kang busy sa mga pansariling kaligayahan mo." nakamata lang ako sa kanya ng lapitan niya ako. "I will get out from your life empty handed, I will leave the Koko that you used to know in you at ibalik mo nalang sa akin kung gusto mo ng bumalik ako sayo, huwag mong asahang may Olivia na manunuyo sayo," my hand turned into fist seeing tears fell from her eyes. "Kahit kasuklaman ako ng anak ko dahil mapapako na naman ang pangako ko sa kanya okay lang at asahan mong hindi mo na rin ako makikita." mabilis siyang tumalikod at muli ring tumigil at bumaling sa akin na may pinaghalong sakit at galit ang mga mata. "Mahal na mahal mo ako, I will always remember that." mapait siyang ngumiti bago ibinagsak pasara ang pintuan.

Parang robot na tumawag ako sa baba. "Palabasin sa building ko si Marie."

"Ardouz! Ako nalang ang natira say-"

"Go fuck with Arman," namumutlang napaurong siya habang sapo-sapo ang ilong na dumudugo, "hindi kita kailangan kailan man Marie, pagsisihan mo rin ang ginawa mo."