Unsettled Past

CHAPTER 36

"Olivia? Olivia wake-up... Koko? Wake up baby, come on."

I grunted in so much pain that I am feeling in my whole body, I felt so dizzy that I can even heard some weird noises.

"Koko...wake-up, Olivia-"

I was shot- malakas akong napasinghap ng maalala ang nangyari kagabi. Binaril ako ni Marie!
Nahihilong gumalaw ako at umupo, napaungol pa ako ng nakatali pala ang dalawang kamay sa likod ko.

"Koko-"

"A-am I dreaming?" wala sa sariling tanong ko ng may marinig akong boses sa nanlalabong katinuan ko.

"Olivia open your eyes, come on Koko."

Malakas na kinagat ko ang dila ko para masiguradong hindi ako nanaginip. Mahina pa akong napaungol sa sakit ng nasugatan ko ang dila ko.

"Koko..."

Mabilis na iminulat ko ang mga mata ko at ganu'n nalang ang gulat ko ng makita si Ardouz na nakatali sa kabilang poste ng higaan, nakaupo rin siya sa sahig at parehong nakatali ang mga kamay niya.

My eyes watered seeing him with bruises all over his body, wala siyang pantaas na damit at tanging blue faded jeans lang ang suot niya.

"D-don't cry please." daing niya at sinusubukang kalasin ang kadena sa kamay niya. "I'm so sorry, I was mad enough to did and said such stupid things to you."

Iniwas ko ang mga mata sa kanya at nanatiling walang imik, sumalakay na naman ang sakit na nararamdaman ko, pagak akong natawa sa isiping kung hindi pa kami kinidnap ni Marie hindi pa siya magsosorry.

"Koko please, listen baby-"

"I'm Miss Pagonzaga to you, hindi ko kilala ang pinagsasabi mo." malamig ang boses at hindi tumitinging turan ko sa kanya. "Masyado kang selfish."

"I know and I'm sorry-"

Patuya akong natawa at galit na binalingan siya. "Destiny nga talaga tayo oh, sabay tayong mamatay."

"I deserve that." umuungol sa sakit na sagot niya. "But please, listen to me, hindi ko alam kung saan ako magsisimula-"

"That- that night." I gulp. "Let's start at that night bago pa tayo mawala sa mundo."

"Divina already told you, wala na akong makuwento- fuck."

Mabilis akong napalingon sa kanya ng tila hindi niya na mainda ang sakit na nararamdaman niya. He look so exhausted and weak. Pero hindi naman halatang pumangit siya o nangayayat man lang, nagda-drama lang yata 'to noong nakaraan, kung wala siyang mga pasa baka masabihan pang wala siyang problema.

Ganyan ba ka-unfair ang dugong Montevista? Mabilis akong umiwas ng tingin ng makita ang ngiti sa labi niya, peste! Na-kidnap na kami lahat-lahat nagawa niya pang ngumiti at ang salawahan kong puso nangisay naman sa kilig.

"Koko, what happened before and after that night, why did you sold your vir-"

"Shut up." sinamaan ko siya ng tingin, kailangan niya talagang isali ang virginity? Buwisit. "Mag-isip ka ng paraan kung paano tayo makatakas-" nanghihinang napasandal ako ng maalala si Xandre. "A-anong araw na?" wala sa sariling tanong ko.

"May relo sa lamesita baka makita mo-"

"No!" my tears fell down seeing it's 5am and its Saturday, it's my little one's birthday. "I have to get out!" mariing bulong ko, tumutulo ang luhang sinusubukan kong kalasin ang kadena.