တိမ်ယံငွေခြည် မှိုင်းပြာရီ

Chapter(1)

Unicode

******

"အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ "

စကားဝိုင်းကို ရေနွေးဗန်း သွားချပေးသော လူရွှင်တော်ကိုကျောက်အိုးက လက်ညှိုးနဲ့လက်မကို ဝိုင်းပြီးအိုကေဆိုသည့် အမူအယာကို လုပ်ပြတော့ ရှေ့ထွက်မင်းသမီးအငယ်တွေ ဖြစ်သော မမမြမူတို့ အဖွဲ့ရဲ့ ဝေါခနဲအသံက တိုးတိုးကျိတ်ကျိတ် ပေါ်ထွက်လာသည်။

ဧည့်သည်တွေနဲ့ စကားဧည့်ခံကာ ပြောနေတဲ့ ဇာတ်ဆရာ ဦးအောင်မင်းက အသံကျိတ်ကျိတ်ထွက်လာသည့် သူတို့ဝိုင်းဖက်ကို မျက်ထောင့်ခဲကာ ကြည့်လိုက်တော့အကုန်ငြိမ်ချက်သားကောင်းသွားကြ၏။

အင်း...ပွဲရက်က ဘယ်နေ့ပါလိမ့်!

မှိုင်း ကတော့ ဒီသတင်းအား အမေ့ကို ပြေးပြော
ပြဖို့ ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။

အမေက ဒီနေ့နေမကောင်းလို့ ဘဘဦးအောင်မင်းအိမ်မှာ စုပြီး တီးမှုတ်လေ့ကျင့်တဲ့ဆီ မလာနိုင်ပါ။ဒီတစ်ခေါက်လိုက်သွားရင် အနည်းဆုံး ဆယ်ရက်တော့ သွားမည်။

ပြီးတော့ ရမည့်ညကြေးနဲ့ဆို ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတလတော့ အသက်ရှူ ချောင်မှာပဲ။အရေးကြီးတာက အမြဲတစေ ငြူစူစောင်းမြောင်းနေသော အရီးလေး မပုရဲ့ မျက်စောင်းတွေ အောက်ကနေ သားအမိနှစ်ယောက် ခဏတာတော့လွတ်မြောက်နိုင်မှာပင်။

တွေးရင်း ပြုံးနေသော မှိုင်းရဲ့ ခေါင်းက အနောက်က ဖြတ်ရိုက်လိုက်တဲ့ အရှိန်နဲ့ ငိုက်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။

"မှိုင်းပြာမှုန်ဝေ...ဒီကောင်လေး မရိုးတော့ဘူးနော်
ဘယ်ကောင်မလေးအကြောင်း တွေးပြီး ပြုံးနေတာလဲ "

တမင်လုပ်ယူထားတဲ့ အောက်ကလိကာ လေသံကို ကြားလိုက်ရတာနဲ့ မှိုင်းရဲ့ ကြည်နေတဲ့ စိတ်​လေးတွေ ညစ်သွားရသည်။

လာပါပြီ...လူရွှင်တော်တွေထဲမှာ ခြေအငြိမ်မနေ လက်အငြိမ် မနေဆုံး ကိုငှက်ရိုး.....။

တဆိတ်ရှိ ဖိုးဖတ် ရိုက်ကာ အသားယူလေ့ရှိတဲ့ ကိုငှက်ရိုးရဲ့ ဒဏ်ကို ခံရတာက စိန်မဟာသဘင်က ဇာတ်သမလေးတွေ အပြင် မှိုင်းကပါ အဆစ်ပါလေသည်။