Episode-7
ချန်းယောလ် အလုပ်ကပြန်လာတာနှင့် ဧည့်ခန်းအတွင်းက သာသာယာယာရယ်မောသံတွေအတိုင်းသားကြားနေရသည်။ ဘတ်ဟျွန်း ၏အသံဆာဆာကလေးတွေရယ်..သူဌေးကတော်ပတ်၏ သဘောတကျရယ်မောသံတွေရယ်.က အိမ်ကို စိုပြည် စေတာမို့ သဘောမကျဘူးလို့မျက်စိမှိတ်ဇွတ်ကြွေးကြော်နေသည့် ချန်းယောလ် သည်ပင် ယောင်ယောင်လေး ပြုံးမိသွားရ၏။
“သြော် ချန်းယောလ်လီ .လာ သား ဒီနေ့စောတယ်နော်. သားအဖေ တောင် ပြန်မလာသေးဘူး။”
“ဖေဖေက သူဌေးတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ဖို့ရှိနေတယ် မေမေ.ကျွန်တော်က ချိန်းထားတာလေးရှိလို့ပါ.”
သူဌေးကတော်ပတ် ရှေ့မှာ ချန်းယောလ် ခဏဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ကြမ်းခင်းမှာထိုင်ကာ ချန်းယောလ်ကို မော့ကြည့်နေသည့် ဘတ်ဟျွန်းက လှစ်ခနဲထသွားသည်။ဒီတစ်ခါတော့ ဘတ်ဟျွန်းက ခရမ်းဖျော့ရောင်ဝတ်စုံလေးဖြင့် ဖြစ်သည်။ ထမင်းစားခန်းထဲ က ပြန်ထွက်လာသည့် ဘတ်ဟျွန်းလက်ထဲတွင် အသီးဖျော်ရည်လေးတစ်ဖန်ခွက်ပါလာ၏။
“ပင်ပန်းလာတယ်မလား..အင့် ဒါလေးသောက်လိုက်ပါဦး”
“အိုက်ဂူး-- ကြည့်ပါဦး အွန်းလေးက သူ့ကိုကို ကို သိတတ်လိုက်တာ.”
အစက အကောင်းမြင်မလိုစိတ်ကလေးက မေမေ ချီးကျူးတာကြားပြီး ပြုံးစစလေးဖြစ်နေသည့် ဘတ်ဟျွန်းကိုကြည့်မိတော့ အချဉ်ပေါက်သွားရသည်။တမင်သက်သက် မေမေ့ရှေ့မှာမှ အမှတ်ယူနေသည်မလား။ ကမ်းပေးလာသည်ကို ချန်းယောလ် လှမ်းယူလိုက်ကာ-
“မင်း ကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား”
“ဟင့်အင်း အဒေါ်ကြီးကို ကျွန်တော် ဖျော်ခိုင်းလိုက်တာ။ကိုိုကိုချန်းယောလ် နဲ့ဖေဖေ လာရင် တိုက်မလို့လေ။”
ချန်းယောလ်က အသိအမှတ်မပြု။ဟွန့်ခနဲအသံပြုကာ အသီးဖျော်ရည်ကိုသာ သောက်နေသည်။ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ် ဘေး တွင်လာကပ်ထိုင်နေတာတော့ ချန်းယောလ် စောင်းငဲ့ကြည့်မိသည်။
“ဘာလဲ”
“အပြင်သွားမလို့မလား။ကျွန်တော့်ကိုလည်းခေါ်သွားပါလား။ဒီမှာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ အိမ်ထဲမှာဆိုတော့ ကျွန်တော် အပြင်သွားချင်တယ်။လေ့လာစရာလေးတွေလည်းကြည့်ချင်တာမို့”
YOU ARE READING
လက်ထပ်လက်စွပ်ကလေး
Fanfiction#Both available with unicode & zawgyi မယုံနိုင်လောက်အောင်ပဲ ဒီလက်စွပ်ကလေးက~~~
