Episode-16
မျက်နှာသွင်ပြင်ပါဖြူလျော့လာလျက် ခုထိသတိလည်မလာသေးသည့် ဘတ်ဟျွန်းနားတွင် ချန်းယောလ် အပြင် သူဌေးကတော်ပတ် ပါ စိုးရိမ်တကြီးရှိနေသည်။တစ်ချက်တစ်ချက် သူဌေးကတော်ပတ်က ချန်းယောလ် ကို စောင်ကြည့်သေး တော့ ဘတ်ဟျွန်းအတွက်စိုးရိမ်ရသည့်အပြင် မိခင်ဖြစ်သူ၏မျက်စောင်းကိုပါ ကြောက်ရသေး၏။
“ဒေါက်တာက ပြောသွားတာ။ပင်ပန်းသွားလို့ဆိုတော့ ခဏနေသတိရလာမှာပေါ့။အမဂျောင် လည်းသိပ်စိတ်မပူပါနဲ့။ခုမှဆိုင်ကပြန်လာတာကိုနားလိုက်ပါလား။”
သတိမေ့ရုံလေးကို ကဲကဲသဲသဲဖြစ်နေသော သားအမိနှစ်ယောက်ကြောင့် ဟယ်ရီက အခန်းထဲဝင်လာရင်းဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်နာရီလောက်နီးပါးဒီကောင်လေးအနားတွင်ထိုင်စောင့်လျက် ဒီမျက်နှာလေးကို ကြည့်လည်းကြည့်နိုင်ကြသေး၏။
“ဟုတ်သားပဲ မေမေ နားလိုက်ပါလား။”
“ချန်းယောလ်လီကို မေမေမပြောချင်ဘူးနော်။ဘာဖြစ်လို့ ကလေးကို အမှိုက်ပုံမှာပစ္စည်းရှာတာကို လွှတ်ထားရတာလဲ၊တစ်ကိုယ်လုံးလည်းပေပွလို့။ကလေးကိုအနိုင်မကျင့်ဖို့ငယ်ငယ်ကတည်းက မေမေ မပြောထားဘူးလား”
“တောင်းပန်ပါတယ် မေမေ။ ကျွန်တော်မှားသွားပါတယ်။”
တကယ်လည်း ချန်းယောလ် အမှားမို့ ဘာဖြေရှင်းချက်မှမပေးချင်တော့ပါ။ ပေစုတ်နေသည့် ဘတ်ဟျွန်းပုံစံလေးကိုပြန်မြင်လျှင် စိတ်ထဲ အားနာရင်းနာကျင်ရသည်မို့။
“ကျွန်တော် အွန်းလေးကို သေချာစောင့်ပေးလိုက်ပါ့မယ်။ မေမေ ကသွားနားလိုက်ပါ။ခဏနေ ဖေဖေ လည်းပြန်လာတော့မှာဆိုတော့ ညနေစာ အေးအေးဆေးဆေးစားကြပါ။ကျွန်တော် ကလေးကို စောင့်နေပါ့မယ်။”
“ကဲ လာပါ အမဂျောင်ရယ်။ချန်းယောလ်လီ က သူ့အပြစ်သူ သိပြီး ဘတ်ဟျွန်းကို ဂရုစိုက်ပေးမယ်ပြောနေတာပဲ။လာပါ သွားနားရအောင်”
ဒေါ်လေးဟယ်ရီ ဆွဲခေါ်သွားမှ ဘတ်ဟျွန်းကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ သူဌေးကတော်ပတ်က အပြင်သို့ပါသွားသည်။ ဒီတော့မှ ချန်းယောလ်လည်း ကုတင်ဘေးက ခုံတွင်သက်သက်ထိုင်နေရာမှာ ဘတ်ဟျွန်းဘေးက နေရာလွတ်လေးပေါ် တက်ထိုင်လိုက် သည်။ နဖူးပေါ် ပြိုကျနေသည့် ဆံစတို့ကို သပ်တင်ပေးရင်း မျက်နှာနုနုလေးကိုငေးမိသည်။ဒီကောင်လေးက အမှတ်မထင် သူတို့အိမ်ကိုရောက်လာသလို အမှတ်မထင်လည်း သူ့ရင်ထဲ ရောက်လာခဲ့သည်ထင်သည်။ပစ်ပယ်ခဲ့သည်။လျစ်လျူရှုခဲ့ဖူး သည်။နောက်ဆုံးစွန့်ပစ်ဖို့ထိလုပ်ခဲ့ဖူးတာတောင်နောက်ဆုံးတော့လည်း ဒီရေစက်လေးထဲ တဝဲလည်လည်သာဖြစ်ရသည် သာချည်း။
စောင်အောက်က လက်လေးတစ်ဖက်ကိုဆွဲယူလျက် ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ကုန်းပိုးခေါ်လာပြီးကတည်းက ဘတ်ဟျွန်း ၏အဝတ်အစားတွေကိုသူပဲလဲလှယ်ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်။အင်္ကျီလက်ရှည်ဖြူဖြူပွပွနှင့် သူဝတ်ပေးထားသည့် ဘောင်းဘီဖြူပွပွ လေးကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းလေးက သန့်စင်နေပြီဖြစ်သည်။မျက်နှာထက်ကိုရော လက်ကလေးတွေကိုပါ သူ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် ရေပတ်တိုက်ထားပေးခဲ့သည်။
သူ စိုက်ကြည့်နေတုန်းမှာ ဘတ်ဟျွန်းမျက်ခွံလေးတွေလှုပ်လာလေသည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းပွင့်လာသော မျက်ဝန်းလေးတွေ သည် ချန်းယောလ်ကိုမြင်တာနှင့် စူးစူးစိုက်စိုက်လေးတစ်ချက်ဖြစ်ပြီးမှ အကြည့်လွှဲသည်။ ချန်းယောလ် ကိုင်ထားသည့်လက်ကို တော့ဖြင့် သတိထားမိသေးပုံမရ။
BINABASA MO ANG
လက်ထပ်လက်စွပ်ကလေး
Fanfiction#Both available with unicode & zawgyi မယုံနိုင်လောက်အောင်ပဲ ဒီလက်စွပ်ကလေးက~~~
