Across The Great Barrier

26

"Frankie, Sorry talaga. Nakakapikon kasi 'yung ex mo eh.." Xavier said nang makarating kami sa mansyon. Pagkatapos naming mag usap ni Mama ay katahimikan na ulit ang namuo saaming dalawa ni Xavier.

I felt bad kasi dapat masaya kami ngayon, nasira kasi nung Clyde na 'yon. At the same time, I'm so disappointed with Xavier. I don't want him to throw his Career para lang saakin, gumawa lang naman sila ng eksena sa MOA na talaga namang crowded at kalat ang mga paparazzi.

Hindi na ako magugulat kung bukas may article nanaman sa social media and I think....I need to deactivate my accounts.

"Pabayaan mo na, tapos na rin naman." Nginitian ko siya at lumabas na ako ng sasakyan, nandito na kami sa tapat ng mansyon at kailangan ko na pumasok.

"Mag ingat sa pagdrive, okay?" I asked and he nod at me. I wave my hand at pinanood siyang makalayo.

I was about to go inside when I saw a familiar car na nakapark hindi kalayuan saamin, ginapangan ako ng takot ng makita kong may tao sa loob.

Alam ko nakita ko na 'tong sasakyan na 'to!

Pasimple kong sinisilip ang kotse at nagulat ako ng magpaharurot ito ng malapit saakin, paalis sa lugar namin.

Tangina, Ano 'yon?

Napaupo ako sa lupa dahil sa gulat, malakas parin ang tibok ng puso ko. Napatulala ako sa kawalan dahil sa nangyari, kasama ba ito sa pananakot nila? Bakit parang nakita ko na 'yong kotse na 'yon? Hindi kaya...

Kilala ko ang nagpapadala saakin ng death threat?

No no, sino naman?

I took a deep breath at mabilis na pumasok sa loob. Pakiramdam ko hindi na ako ligtas maski sa loob ng Village, kailangan kong makilala 'yang taong 'yan. Hindi ako sigurado sa kung anong gusto niyang mangyari pero alam kong isa lang ang kahihinatnan ko....

kamatayan.

—-

I woke up with the sound of my alarm clock. Bumangon na ako at dumiretso sa CR, I did my morning routine at mabilis na nagbihis. I wore simple outifit since simple day lang naman ngayon, mabilis akong bumaba at naabutan ko si Tita na nagbebreakfast.

"Goodmorning, My pretty Tita." Masigla kong bati sa kaniya, I gave her a hug and a kiss on her cheeks.

"Goodmorning, How's your sleep?" She asked while smiling at me. Mukhang maganda ang tulog at gising ni Tita kasi hindi siya bad mood ngayon.

"It's good po. by the way Tita, please call me po kapag nandito na si Mama ah." I smiled at her when she nod at me. I start eating pero naramdaman kong hindi kumikilos si tita, I looked at her and I saw how a tear fell from her eyes.

Did I said something wrong?

"Tita... Are you okay po?" I asked, I know She's not but She just nod at me and wipe her tears. I felt so bad na nagiging malungkot si Tita, maybe because gusto niya ring maramdaman na magkaroon ng anak.

And maybe I can give her a feeling of having a Child...

I walked close to her and I hugged her, kahit manlang sa yakap ko ay mapasaya ko siya. Alam kong minsan nalulungkot din siya dahil wala siyang Anak na aalagaan siya. Anak na katulad kong natutuwa kapag binibisita ng magulang, at anak na makakasama niya habang buhay.

"Tita, Nandito lang po ako. Pwede niyo po akong ituring na anak niyo kung gusto niyo po." I said, kumalas ako sa pagkakayakap when She looked at me na nagtataka parin but I just gave her a smile and a nod. Nasa 40's narin si Tita and I know naghahanap siya ng aruga ng anak but sadly wala siyang anak.