ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းက ေဘးစီတစ္ဝိုက္မွာ ရိပ္ခိုနားဆက္ေနသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ့္ songမ်က္ႏွာကို ျမင္ရေလေတာ့ ရထာ့စိတ္မွာ ပို၍ ေလးလံလာမိသည္။ songမ်က္ႏွာကိုပဲ
ေတြေတြေငးလ်က္ 'ခ်စ္တယ္'ဆိုေသာ စကားကိုဖြင့္ေျပာဖို႔ အေတာ္အားယူရသည္။ ဘာလို႔ မေျပာနိုင္ရတာလဲ။ ရင္ထဲကေန ဖြင့္ဟေျပာမည့္ ခ်စ္စကားေတြအား ဦးေႏွာက္က တသီသီ ဖြဲ႕ႏြဲ႕စီကုံးထားေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းကမရဲလာေသး။
ယုံယုံၾကည္ၾကည္ႏွင့္ ဘဝကိုအပ္ႏွင္းထားၿပီမွ ပစ္ပစ္ခါခါထားခဲ့ခံရလို႔ ေၾကေၾကကြဲကြဲျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ရက္ေတြ။ အျမင္လႊာထဲ ခံစားခဲ့သမွ် တစ္ခုစီျပန္ေပၚလာသည့္အခါ
ေၾကာက္႐ြံျခင္းက တစ္ကိုယ္လုံးျပန႔္လာ၍ သက္ေသအျဖစ္ မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕က ပါးျပင္ေပၚ
ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ျမဴထူးခုန္ေပါက္သည္။ ေျပာလိုက္စမ္းပါ မင္းရထာ။ ေျပာလိုက္ေလ။ မင္းခ်စ္တဲ့သူကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာရမွာေလ။ နာက်င္မႈကို မခံနိုင္ေတာ့သည့္အဆုံးမွာေတာ့ မ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အုပ္၍ ရထာငိုေႂကြးမိသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ song ငါ .... ငါ"
songလန႔္သြားရသည္။
"ရထာ! ေဟး မငိုနဲ႕ေလ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ song"
"မဟုတ္တာ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ပါဦး"
ရထာ့မ်က္ႏွာေပၚ ဖုံးကြယ္ထားသည့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖယ္ယူေသာ္လည္း ရထာက ႐ုန္းထြက္ကာ ေက်ာေပးသြားသည္။ က႐ုဏာသက္ဝင္ ၿပဳံးမိလိုက္ ရထာ့ေက်ာျပင္အား အသာပြတ္သပ္ေပးမိလိုက္သည္။
"ေလာစရာမလိုပါဘူး ရထာ။ ေသခ်ာဆုံးျဖတ္ၿပီးမွ ကိုယ့္ကိုယုံၾကည္လည္း ရပါတယ္ ဒီဘက္လွည့္ပါဦး ကိုယ့္ရထာ"
ရထာက သူ႕လက္ဖမိုးနဲ႕ ပါးျပင္အားသုတ္ေနသည္။လွည့္လာသည့္မ်က္ႏွာေလး၌ မ်က္လုံးေလးႏွင့္ႏွာေခါင္းေလးက ခပ္နီနီ၊ songမွာ ထိုပုံစံေလးကို အူယားလို႔ ပါးျပင္အား လက္မႏွင့္ႏွစ္ခ်ပ္ေလာက္ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။
"ၾကည့္စမ္း အေျဖမေပးရဲလို႔ငိုတာ ဒီက ရထာတစ္ေယာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္"
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Romanceလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ
