​ေရ​ေျမျခား၍ ခ်စ္​မိ​ေသာ္​လည္​း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)

53

သံုးႀကိမ္​​ေျမာက္​ နာရီကိုၾကည္​့ခ်င္​းျဖစ္​သည္​။ ကိုးနာရီ​ေက်ာ္​​ေနၿပီဆို​ေပမယ္​့ ​ေက်ာင္​းအတူသြားဖို႔ရာ ​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလးက ​အခုထိထြက္​မလာ​ေသး။ အိမ္​​ေ႐ွ႕မွာရပ္​​ေစာင္​့​ေနရင္​းမွ တံခါး႐ွိရာကို​ေမွ်ာ္​​ေနမိသည္​။​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလးစကားကို အ​ေလးထားစြာ ​ေက်ာင္​းပိတ္​ရက္​ႏွစ္​ရက္​လံုး ​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလးအား လာမ​ေတြ႔ခ့ဲသလို၊သူစိတ္​ညဴ ​ေအာင္​လည္​း ဖုန္​းဆက္​ျခင္​းမျပဳခ့ဲ။ သို႔​ေပမယ္​့ ကိုယ္​​ေျပာခ့ဲတဲ့စကားအတိုင္​း ဒီ​ေန႔အဖို႔​ေတာ့ ​​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ေဆြး​ေႏြးဖို႔အခ်ိန္​​​ေရာက္​လာၿပီျဖစ္​သည္​။ ရပ္​​ေစာင္​့​ေနရင္​းမွ တံခါးပြင္​့လာသည္​မို႔ ​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလးမ်ားထြက္​လာတာလားလို႔​ေတြးမိကာ ႏွလံုးသားတစ္​စံုက တုန္​ရီလာသည္​။

"ဟင္​! မင္​း"

"​ေဟ့​ေကာင္​ ဘာလုပ္​​ေနတာလဲ၊ ငါ့​ေစာင္​့​ေနတာလား"

​deanေမွ်ာ္​လင္​့ထားတဲ့အတိုင္​း ျဖစ္​မလာပါ။ အိမ္​ထဲက​ေနထြက္​လာမည္​့သူကို ​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလးလို႔ထင္​လိုက္​​ေပမယ္​့ ထြက္​လာသည္​့သူက songတို႔ျဖစ္​​ေနသည္​။

"​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလး​ေကာ"

"သူက သြားၿပီ​ေလ၊ "

"ဟင္​!"

deanမ်က္​လံုးျပဴ းရသည္​။ ​အိမ္​​ေ႐ွ႕မွာရပ္​​ေစာင္​့​ေနတာ ႐ွစ္​နာရီကတည္​းကပါ ။ ဒါဆို ​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလးက ​ေက်ာင္​းကို အ​ေစာႀကီးသြားတာ​ေပါ့​။ ကိုယ္​့ကို​ေ႐ွာင္​ခ်င္​တာႏွင္​့ပင္​ အ​ေစာႀကီးသြားတာလား။

"ဒါနဲ႔မင္​းနဲ႔​ေန​ေစာတစ္​ခုခုျဖစ္​ထားလို႔လား"

ရထာက ​ေမးလာသည္​။ ျဖစ္​ခ့ဲတဲ့ကိစၥက​ေတာ့ႀကီးတယ္​။ ဒါ​ေပမယ္​့ ​ေျပာျပလို႔မျဖစ္​​ေသးပါ။ ​ေခါင္​းယမ္​းျငင္​းရင္​းသာ သက္​ျပင္​းခ်မိသည္​။

"အတူသြားစို႔​ေလ လာ"

"ငါတို႔က​ေျခလ်င္​​ေနာ္​"

"ရတယ္​ ရတယ္​ လာ လာ"

songတို႔ႏွင္​့သာ အတူ​ေက်ာင္​းသြားခ့ဲ​ေတာ့သည္​။ ​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလးက ကိုယ္​့ကို​ေ႐ွာင္​​ေနတယ္​ဆိုတာ ဒီအခ်က္​ႏွင္​့တင္​သိသာသြားခ့ဲသည္​။ ​မ​ေ႐ွာင္​ဘဲနဲ႔ အဆင္​မ​ေျပသည္​့ကိစၥအဝဝကို လူခ်င္​း​ေတြ႔​ေဆြး​ေႏြးလို႔ရလွ်င္​​ေကာင္​းမွာပဲ။ အခု​ေတာ့ ​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေလးကို လိုက္​ဖမ္​းရံုမွလြဲလွ်င္​​ေတာ့ မတတ္​ႏိုင္​​ေတာ့။ အ​ေ႐ွာင္​​ေကာင္​းတုန္​း ​ေ႐ွာင္​ထားလိုက္​ပါ​ေန​ေရာင္​ျခည္​။ အမိဖမ္​းမိရင္​​ေတာ့ လႊတ္​မ​ေပး​ေတာ့ဘူး။