၂၆လမ္းအေနာက္ ကမ္းနားလမ္းမွာ မင္ကြန္းကိုသြားဖို႔ရာ ႏွစ္ေယာက္သား သေဘၤာေစာင့္ေနရတာျဖစ္သည္။ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ ကုန္းလမ္းထက္ ေရလမ္းကို ရထာေ႐ြးလိုက္တာျဖစ္သည္။ ရထာ့စိတ္ကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ေသာsongကမူ တစ္ခြန္းမွ ျငင္းမလာပါ။ ယေန႕ မိုးေလးအုံ႕ေနကာ ရာသီဥတုကခပ္ေအးေအးျဖစ္ေန၏။ မိုးမ်ား႐ြာလာေလမလားလို႔ေတြးမိ၍ ထီးအပိုယူလာရသည္။ ေရတိုးေသာျမစ္ေရျပင္က ပုံမွန္ထက္ လႈပ္ရွားရိုက္ခိုက္ေနသည္။ သေဘၤာေစာင့္ခိုက္မွာပင္ ေသာင္ျပင္မွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ဖိနပ္ခုထိုင္၍ ေသာင္ျပင္ကို အရွိန္ျဖင့္လာရိုက္သည့္ ဧရာဝတီျမစ္ေရအား ေျခမ်က္စိထိစိုေစမိသည္။
"ကိုယ္တို႔မွာလည္း သိမ္းျမစ္ေရကို ထိနိုင္တဲ့စားေသာက္ဆိုင္ငယ္ေလးေတြတို႔ ၊ ကမ္းေျခတို႔ရွိတယ္ အဲ့မွာဆို ေကာက္စရစ္ခဲေတြေကာ သဲေသာင္ေတြေကာ လွလို႔ပဲ၊ ဒီဧရာဝတီျမစ္ေရႀကီးထက္မွာ မင္းႏွင့္အတူရွိသလို၊ကိုယ္လည္းကိုယ့္ေျမမွာ အတူရွိခ်င္လိုက္တာ"
"မင္းကလည္းကြာ ငါ့ကိုဝမ္းနည္းေအာင္"
songလက္ဖဝါးအား ရထာအသာဆုပ္ေထြးမိသည္။သူ႕ဆႏၵကဘာဆိုတာသိေပမယ့္လည္း မလိုက္ေလ်ာနိုင္တာေတာ့ ရထာစိတ္မေကာင္းပါ။ ဘယ္အခ်ိန္မွ ဒီလက္ဖဝါးအား တစ္ဖန္ေထြးေပြ႕နိင္မလဲဆိုတာ မေသခ်ာပါ။
ဆုပ္ေထြးထားသည့္ ရထာ့လက္ဖမိုးအား songက အသာယူနမ္းရွိုက္သည္။
"ဒီေန႕က အရင္ခရီးေတြထက္ပိုေပါ့ပါးလိုက္တာ"
"ဘာလို႔လဲ ရထာ"
"မင္းကိုရွင္းျပစရာမလိုဘူးေလ အရင္ကဆို အာေပါက္မတတ္အကုန္ေျပာျပေနရတာ"
"အယ္ ခရီးစဥ္ထဲ ပါမွေတာ့ရွင္းျပေပးေလကြာ ကိုယ္ကအကုန္သိခ်င္တာ"
"မင္းေလာဘႀကီးတာပဲ"
မ်က္ေစာင္းကေလးခ်ီကာဆိုမိေတာ့ songက ၿပဳံးလာသည္။
"ကိုယ္တို႔ပညာေရးမွာ ပိုတယ္လို႔ဆိုၿပီးခ်န္ခဲ့တာမရွိဘူး၊ ဒီတစ္ေနရာမွာအသုံးမလိုရင္ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ အသုံးလိုမွာပဲ၊ အကုန္လုံးဟာ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ေရာက္တဲ့ေနရာအေၾကာင္းကို သိပ္စပ္စုခ်င္ၾကတာ"
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Romanceလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ
