ေဈးတန္းကို ေရာက္တာႏွင့္ လူတစ္ရပ္စာျမင့္တဲ့ စင္ေတြမွာ စားစရာအစုံတင္ထားၾကသည္။ လူေတြကလည္း အသြားအျပန္လမ္း ေသခ်ာသတ္မွတ္ခ်က္မရွိေတာ့ဘဲ သူတိုးငါတိုး တိုးတိုးႀကိတ္ ေလွ်ာက္ေနၾက၏။ ထိုအထဲကမွ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက songကို ၾကည့္ကာ ရယ္သြားသျဖင့္ သူ႕အစားကိုယ့္မွာ မ်က္ႏွာပူရ၏။ သူကေတာ့ ကမာၻမွာ သူသာအေပ်ာ္ဆုံးလူလိုလို။ မုန႔္ေခါျပင္ဆိုင္ကို အရင္ဆုံးဝင္သည္။
"ဘာမုန႔္လဲ"
စူးစမ္းေသာsongရဲ႕ အေမးစကား။
"ျမန္မာ့ရိုးရာမုန႔္ေခါျပင္ လွီးထားတဲ့ မုန႔္ကိုအုန္းသီးေလးနဲ႕ တို႔စားရတာ အျမည္းစားလို႔ရတယ္ စားၾကည့္"
အျမည္းအတြက္ခ်ေပးထားသည့္ ပန္းကန္ထဲမွ ညွပ္ၿပီးသားေခါျပင္တစ္ခုကိုယူကာ အုန္းသီးဖက္အခ်ိဳ႕ႏွင့္သုတ္၍ songအား ခြန႔္ေကြၽးလိုက္သည္။
"ေကာင္းလား"
ခဏေလာက္ အရသာခံဝါးၿပီးမွ songက ၿပဳံးကာေခါင္းညိတ္ျပလာသည္။
"အဲ့ဒါဆို ငါဝယ္လိုက္မယ္"
"အျမည္းက ဘယ္ေလာက္စားစားရတယ္မလား"
"အင္း"
ရထာက ေခါျပင္မွာေနတုန္း အျမည္းပန္းကန္ထဲမွာညွပ္ၿပီးသား ေခါျပင္ေလးခုေလာက္ကို အုန္းသီနဲ႕တို႔ကာ ပါးစပ္ထဲ အကုန္သြပ္လိုက္သည္။
"ျဖည္းျဖည္းစားပါကြာ"
Songက ပါးႏွစ္ဖက္ေဖာင္းကားေအာင္ အဝသြတ္လိုက္သည္မို႔ နင္သြားမွာစိုး၍ ရထာေျပာမိလိုက္သည္။ စားရင္းရယ္ျပတာမို႔ songရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္က ပိုေဖာင္းလာသည္။ မုန႔္ေခါျပင္ထုတ္ကို ယူၿပီးေနာက္ songကို တစ္ထုတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေဈးတန္းကို ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
အၿပဳံးေတြဟာ လာေရာက္သူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာတိုင္းမွာ သာယာစြာ ဖူးပြင့္လ်က္ရွိသည္။ ေတာင္ၿပဳံးမင္းႏွစ္ပါးေခ်ာ့ေတးေနာက္ လိုက္ကသည့္ အဘြားေတြ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္းရွိၾကသည္။ ဟိုဒီေငးရင္းမွ တစ္ခ်ိဳ႕အေပ်ာ္ေတြက ကူးစက္ေစသျဖင့္ ရထာပါ လိုက္ၿပဳံးမိသည္။
"ကိုယ္ တစ္ပတ္ေလာက္ေနရင္ ျပန္ရေတာ့မယ္ရထာ"
က်ယ္ေလာင္ေသာသီခ်င္းသံသည္ songရဲ႕စကားတစ္ခြန္းၾကားမွာ ေသးသိမ္လို႔သြားသည္။ ခဏေလာက္ ရထာေၾကာင္ေငးၿပီးမွ တစ္ျဖည္းျဖည္းေအာင့္တက္လာသည့္ ဝဲဘက္က ႏွလုံးသားေလးႏွင့္အတူ ေဝ့သီတက္လာသည့္ မ်က္ရည္စမ်ားက နာက်င္မႈကဲလြန္သည့္အခါ ပါးေပၚကိုျဖတ္သန္းစီးဆင္း၍ ေျမေပၚမွာ ေႂကြခသည္။
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Romanceလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ
