Uno Amore

Chapter 6

Forget Me

It's been 4 weeks and 5 days since Amasia pushing me away. Hindi ko na kaya 'to. Gusto ko siyang ipaglaban pero nakakapagod na rin. Sana maintindihan niya ako.

"Zazdrick," called mom.

Lumingon ako sa kaniya. "Yes mom?"

Pumunta siya sa gawi ko. "Ready ka na ba sa flight niyo bukas?

Sa totoo lang, hindi pa talaga ako ready umalis. Ayokong iwan si Amasia. I love her, pero kasi iba na ang sitwasyon namin ngayon eh.

Bumuntong hininga ako. "Hindi ko alam mom. I don't want to leave Amasia pero kailangan. I don't know mom, I'm thorn,"

Tinapik niya ang likod ko. "Anak, 'wag mo ng pahirapan ang sarili mo. You deserve to feel joy."

Ngumiti ako kay mommy. "I don't deserve to that joy mom. I deserve to out of my problems,"

Matapos kaming mag-usap ni mommy. I packed all of my important things na dadalhin ko bukas. Matagal-tagal na rin since no'ng nakapunta ako ng Italy. Hindi ko malilimutan 'yong mga panahon na 'yon.

After Stowing all my things. I took my passport and give a glance on it. Hindi ko alam kung kaya ko bang iwan si Amasia. Mahirap gawin ang mga bagay na alam mong masakit para sa 'yo. Ibinalik ko ulit ang passport sa side table ko.

Naglakad ako palabas ng aking silid. I went downstairs sabay labas sa bahay. Pumunta ako sa garrage at pumunta sa gawi ng sasakyan ko. Pagkapasok ko, pinaharurot ko ito.

Maya-maya, nakarating ako sa bahay nila Amasia. Naka-uwi na kasi si Amasia no'ng nakaraang linggo pa.

Nalaman ko iyon nang dahil kay kuya at ngayon nandito ako para magpa-alam. Masakit man pero kailangan kong gawin ito. Hindi madali para sa akin 'to, pero para rin 'to lahat sa kaniya.

Bumaba ako at naglakad papasok sa bahay nila Amasia, open kasi ang gate. Sana nandito siya.

"Tao po," mahina kong sigaw.

Ilang saglit lang, lumabas si kuya Willbohr. Nagulat siya nang makita ako. Ilang linggo na rin kasi akong 'di nagpapakita sa kanila. Sinunod ko lang naman ang sinabi niya.

"Zazdrick? What are brings you here?"

Nagkipagkamayan ako kay kuya. Alam kong nag-aalala siya sa 'kin pero hindi ko pinapakita iyon sa kaniya. Masakit mang magpaalam sa kanila pero maiintindihan rin nila ako balang araw.

"Kamusta, bro?"

Ngumiti ako. "Okay lang ako kuya."

Yumuko siya. "Mabuti, bro."

Matapos kaming mag-usap ni kuya about sa kalagayan ni Amasia. About do'n sa lalaking dumalaw sa kaniya na boyfriend daw niya. Sabi ni kuya, boss niya daw 'yon.

Nandito ako ngayon sa sala nila, naghihintay sa pagbaba ni Amasia. Kinakabahan ako at the same time na e-excite.

Para akong umaakyat ng ligaw pero ang kaibahan lang, maliligaw na talaga ako sa landas niya. Sana naman makabalik ulit ako.