Uno Amore

Chapter 28

Lunch

Ano bang pinagsasabi niya. Anong mahal? Nahihibang na ba siya? Sa gwapo niyang 'yan, magkakagusto sa akin? Sa skin, na mahirap lang? Parang hindi naman kapani-paniwala iyon.

"Ano bang pinagsasabi niyo sir?"

"Amasia please... alalahanin mo naman ako oh. Hindi ko na kaya kung tuluyan mo na talaga akong hindi maalala. Baka ikamatay ko pa 'yon."

Anong aalahanin ko? Ano bang pinagsasabi niya? Nababaliw na ba siya? Ano naman ang kailangan kong maalala? Sa loob-loob ko.

Magsasalita pa sana siya nang biglang sumabad si ma'am Lishia. Umalis ako sa mga bisig niyang naka-kulong sa akin at saka pumunta sa gawi ni ma'am Lishia.

Kumunot ang noo niya. "What you guys doing?"

"Nothing," sagot ni sir Zazdrick.

Tinignan ako ni ma'am Lishia. "Amasia."

"Wala po 'yong nakita niyo ma'am. We're just talking."

Tumango naman siya. "Okay."

Pumunta sa gawi ko si sir Zazdrick. Naglapat ang mga braso namin. Nakaramdam ulit ako ng kakaiba.

"Lishia, we're just talking. Walang malisya do'n. If you're too preceded. Well, wala na akong magagawa."

Naglakad palabas ng silid si sir Zazdrick. Naiwan naman ako dito kasama si ma'am Lishia. Tinignan niya ako ng seryoso pagka-alis ng kapatid niya.

"Amasia, are you alright? Okay na ba ang papa mo?"

Sinabi ko kasi sa kaniya 'yong yung tungkol sa nangyari kay papa. Binigyan niya ako ng advice para malagpasan ko 'tong mga problemang ito.

"Okay na po ako, salamat po sa advice niyo. Stable na po si papa."

Ngumiti siya. "Mabuti naman."

Ngumiti ako. Umalis si ma'am Lishia at naiwan ako dito sa kwarto kong mag-isa, nakatingin sa kawalan. Hindi ko alam kung bakit gano'n si sir Zazdrick. Sabi niya pa nga, mahal niya daw ako. Paano naman nangyari 'yon, eh kabago-bago pa lang naming magkakilala.

Bumuntong hininga ako nang makita ko si Herrick at Astrid na masayang nag-uusap. Buti pa sila. Sa loob-loob ko. Napansin ako ni Herrick kaya lumapit siya sa akin.

"Anong problema? Ba't parang tulala ka diyan? C'mon, tell me."

Lumapit na rin si Astrid para maki-chismis. Paano ko sasabihin sa kanila ang totoo na naaksidente si papa at may gusto si sir Zazdrick sa akin? Ang gulo naman. Sa isip ko.

I shook my head. "W-Wala, 'wag niyo akong alalahanin. Okay lang ako."

"Sigurado ka bes?" sabat ni Astrid.

Tumango ako. "Oo naman, bakit naman ako hindi magiging okay? Ang saya ko nga eh."

Ang hirap ng ganitong sitwasyon. Gusto kong sabihin sa kanila pero ayokong mag-alala sila sa akin. Nandito ako para magtrabaho at pangarap rin talaga ni Astrid ang makapunta dito.

Nauna na akong umuwi sa kanila kasi madami pa akong gagawin sa mansion. Baka hinahanap na ako ni manang Risa. Hindi ko pa rin alam kung bakit nakakaramdam ako ng gano'n. T'wing nakikita ko ang presensiya na para bang tumatakbo ng mabilis ang puso ko. Hindi ko alam, baliw na siguro ako.

Pagkapasok ko sa mansion, bumungad sa 'kin si sir Zazdrick na naka tayo sa 'di kalayuan habang naka pamulsa. Ang hot niyang tignan.

"Saan ka galing?" malamig niyang sabi.

"Diyan lang po."