Yatılı Okul 2

Normal olmayan yerin normal konuları.

En tuhaf yerin bile normal bir konusu vardır.

-

Odama geldiğim sırada aklımda tek bir düşünce vardı. Tüm merak ettiğim gizemli şeyler gitti ve yerine bambaşka bir tane geldi. Göremeyeceği yerlere yazmak. Billie oda arkadaşını korkutmamak için bu işi gizliden gizliye yapıyordu.

Peki ya beni haksız çıkarmak isteyen arkadaşlarım? Sırf beni yanlış göstermek için aynı şeyi yapıyor olamazlar mıydı? Kimse ölmek istemez, eğer kendilerini koruduklarına bu şekilde inanıyorsa onların uyum sağlaması gerekiyordu.

Aynanın arkasındaki o yazıları da onlar yazmış olmalıydı. Rain'i geldiğimde odada bulmam beni hayal kırıklığına uğrattı. Boş bir oda tam da ihtiyacım olan şeydi. Hem kitabı açmak, hem de karalanmış bazı şeyler aramak için.

''Maria, neredeyse dışarıda bulunmaman gereken zamanda dışarıda olacaktın. Dikkat etmelisin.'' saatin farkında değildim.

''Saate bakmadım açıkçası. Daha dikkatli olmalıyım.'' olması gereken yerin kesinlikle bu oda olmadığını düşündüğüm ayna dolapta asılıydı. Başta nasıl geldi belki bilmiyordum ama bu sefer Rae bana inat bunu yapıyordu.

''Sen iyi misin?''

''Ha? Evet, evet.'' gözlerimi aynadan ayırıp yatağıma oturdum. Rain kalkarak yanıma geldi. ''Maria.. korkuyorsun biliyorum ama görmezden gelmeye çalış.''

''Rae gibi mi olayım yani?'' Rain erin iç çektiği sırada belki de böyle söylememem gerektiğini düşünüyordum. ''Rae'nin nasıl biri olduğunu düşünüyorsun?''

''Korkak. Her şeyin en az ben kadar farkında fakat kabul edemiyor. Bu konu ne zaman açılsa oramı terk ederek, bizim için tehlike oluşturacak nesneleri yakınımızda tutarak cesur olmuyor. Görülmesi gerekeni görüyor ama görmüyor da.''

Rain sessizliği korumaya devam etti. Eğer dışarıda bulunulmaması gereken zaman geliyorsa Rita ve Rae nerelerdeydi? Gerçekten Rain'in bana hak vermemesi nasıl bir durum olabilirdi, her şey ortadaydı.

''Rae'den farklı olduğumu düşünmüyor olmalısın. Belki konudan kaçmıyorum ama sayısız kere senin yanıldığını söyledim. Sana hak vermedim.'' aslında yanılıyordu, onun gerçekleri tam olarak göremediği fikrindeydim.

Rae'nin inançları ardında kendisini bulamadığını düşünüyordum. Sanırım bunlar bir insana söylemek için fazla kırıcıydı. ''Hayır. Bence onun aksine cesur birisin.''

Yüzünde bir gülümseme oluştu. ''Keşke sana göründüğüm gibi biri olsam.'' ne demek istediğini soracakken kalkarak banyoya doğru ilerledi. Şimdiye kadarki Rain'e ne olmuştu böyle? Sanki.. bir şey olmuş gibiydi.

Onun odada bulunmamasından yararlanarak hemen Rae'nin yatağına ilerledim. Dizlerim üzerine oturup cesaretimi topladım. Bakacaktım, eğer bir şey görmezsem tüm düşüncelerimi bir kenara bırakacak ve Rae'ye olan ön yargılarımı silecektim.

Eğer beklediğim gibi bir durum olursa da onun gerçekleri kabullenip yanımda olması için her şeyi yapacaktım. Kafamı yatağın altına doğru eğdim. Sonra gördüm. Ne beklediğim şeyi ne de beklemediğimi.

O aynada görünen bacakları gördüm.

Yatağın diğer ucundaydı.. Kendimi hızla geriye de çeksem kafamı kaldırmaya korkuyordum. Orada ne göreceğim hakkında asla bir fikrim olamazdı. Bana zarar verebilen bir şeydi o. Arkamda bir nefes hissetmem ile ürpermem bir oldu.

Gözlerimden yaş aktığını ancak bana seslenen biri olduğu zaman anladım. ''Maria! Lanet olsun yine başladın değil mi?''

Rae'nin ani çıkışına aynı şekilde karşılık verdim. ''Gelir gelmez benimle uğraşmasan olmaz mı?! Söylesene sanki benden daha az korkakmış gibi.''