Make Me Believe (ASHLEY 4) ☑

Chapter 8

|Chapter|8|Hate|

Hinatid ako mismo sa higaan ni paul, kahit panay ang reklamo ko ay di sya nakinig, I know he is a hard-headed jerk, mukhang kay papa lang naman sya nakikinig eh. But somehow I am thankful to him, dahil kung di sya dumating ay tiyak na mas mahirap para sa akin ang makapunta dito sa clinic.

"Aalis na ako." Mahinang saad ni paul at tumalikod na.

Humugot ako ng lakas ng loob at huminga ng malalim. "Thanks by the way."

Saglit pa syang natigilan, Pero ng lingunin niya ako ay pinanlakihan ko sya ng mata. I dont like his reaction na para bang sobrang napakahimala na nag-thank you ako. Mahina lang syang natawa at kumaway nalang habang tinatahak ang daan palabas.

I sigh and let my back rest, I closed my eyes and let myself enjoy the peace in this small room. Walang nurse ngayon dahil break daw nila kaya ako lang mag-isa dito, and its nicer, I prefer being alone. Pero ika nga nila walang tumatagal sa mundo at pati ang peace na ineenjoy ko kanina ay naglaho dahil sa pagdating ng maingay kong kapatid.

"Ate!"

Napatakip ako sa sarili kong tenga dahil sa lakas ng boses ni light, pinukol ko sya ng masamang tingin ng makalapit na sya sa akin, matinde ang pagtitimpi kong wag saktan si light kahit pa gustong gusto ko na syang suntukin, kagabi kasi ay pinangako ko sa sarili kong proprotektahan ko si light at hindi ang bugbugin.

"Goodness, light!" Saway ko sa kaniya.

Ngumuso siya at umupo sa tabi ko. "Tumawag si kuya sa akin at sinabing nasa clinic ka, mabuti nalang ay natapos ko na ang lahat ng exam ko pati ang para bukas bago sya tumawag-"

"Wait." Pigil ko sa kaniya. "You mean, tapos ka na sa lahat ng subjects mo?"

Inosenteng tumango naman ito. Wala sa sariling napailing nalang ako. Light is smart too, gaya nalang ni kuya, at kung titingnan sa pisikal na anyo mukha syang college na, his got baby face pero mature, alam mo yun? His height is almost as the same as kuya, at the age of eleven he already got the charm, brain and skills, he looks more matured than his age. So I can't blame kuya for considering light as a threat when it comes to Messytias, mukha lang kasing magka-edad si kuya at light, wag mo lang pagsalitain si light dahil malalaman mong abnormal sya.

Eh ako ngang fifteen  at grade nine ay naguguluhan padin pagdating sa mga square root na yan eh! Pero sya na Grade six palang ay kaya niyang magsolve ng nakapikit! Its so unfair! Idagdag mo pa ang kuya kong mas matalino pa sa kaniya! Mama said Im smart, dahil nga noong five palang ako ay dire-diretso na ako kung magsalita but compare to my   brothers my brain is like a poor peanut. And mama didn't gave me even a little genes of being a monster when it comes to numbers, jeez i hate math.

"Ate, what's with your face?"sabi niya at tinuro ang mukha ko. "Ampanget."

Hindi ko na talaga napigilan, nasapak ko na sya, buti nalang at naka-ilag sya at sa braso niya lang tumama ang kamo ko kundi basag talaga yang mukha niya. "Kung makapanlait ka ah!"

"Sorry na ate." Naiiyak na natatawa netong sabi.

Napailing-iling nalang ako. "Baliw."

Dahan dahang lumapit si light sa akin at umupo ulit sa tabi ko, ngumiti sya ng napakatamis kaya lumitaw nanaman ang kaniyang pamatay na dimples, wala akong nagawa ng niyakap niya nalang bigla ang braso ko at parang tutang naglalambing sa akin.

"Sorry na ate, bati na tayo ha?"

"Whatever, light."

"Nag-away nanaman kayo?" Pareho kaming napatingin ni light kay kuya na may dalang saklay na ngayoy nakatayo na sa may pintuan.