Make Me Believe (ASHLEY 4) ☑

Chapter 28

|Chapter|28|No one could|

Sa mga nagdaang araw ay naging abala ako sa kaso ko, parami kasi ng parami ang gustong makulong ako, lalong lalo na ang mga magulang ng mga batang pinatay ko. Hindi ko alam kung bakit lahit na katiting na awa ay wala akong maramdaman, siguro ay dahil sa nasanay na ako, kahit pa naririnig ko na ang mga iyak nila habang papasok ako sa loob ng korte ay wala talaga akong maramdaman.

"Hayop ka! Pinatay mo ang bunso ko!"

"Wala kang kaluluwa! Mamamatay tao!"

"Mabulok ka sana sa kulungan!"

"Kriminal! Sana mangyari din anak mo ang ginawa mo sa mga anak namin!"

Napahinto ako at ganoon din ang mga tauhan naming nagdisguise bilang mga pulis kabilang narin si kuya at Rogue, tiningnan ko ng matalim ang may edad na lalaking magsabi nun, namutla ito at halatang natatakot na, kung hindi lang ako hinawakan ni kuya ay hindi ko siya lulubayan ng matalim na tingin.

"Ty,  control yourself. " bulong ni kuya sa akin.

Huminga ako ng malalim at tumango, hinayaan ko siyang hilain ako papunta sa upuang dapat kong upuan. Hindi ako nakaposas, hindi ako nakasuot ng pang-preso, sa katunayan, I look like the opposite. I am wearing a black backless dress that's two inches above the knee, black stilettos, and for my make up, just dark lipstick and eye liner.

Tumabi sa akin si Rogue, ramdam ko ang paninitig niya pero di ko siya nilingon, hanggang sa magsimul na ang hearing.

"Ako po si Irine, ang ina ng isa sa mga kabataang pinatay ng babaeng criminal-"

"Objection your honor." Pagsabat ni Rogue, tinanguan naman siya ng judge. "You don't have the rights to call my client a criminal, until she is proven guilty."

Nawala ang atensyon ko sa nagsasalita ng kalabitin ako ni kuya. "Light is responding." Bulong niya.

Agad naman akong napatingin kay kuya, I know I shouldn't be happy right now dahil nasa gitna ako ng hearing, pero ang malaman na nagreresponse na ang kapatid ko ay sapat nang dahilan para maging masaya. I can't wait to see him, sana lang tuloy-tuloy na. Its been how many years at ngayon lang siya nagpakita ng sign na gigising siya.

"Hindi lang ako ang nakasaksi sa nasabing pagpatay, nakita namin siyang ilang beses na lumabas habang duguan ang sariling damit, kinabukasan ay may mga bangkay na." Nagsimula ng umiyak ang nasabing witness.

Until now, I can't feel anything, I wonder why. Am I that numb? Am I really heartless?

Ilang witness pa ang nagsalita sa harapan, lahat sila ay sinasabing ako ang pumapatay, kahit na totoo ay wala talaga akong maramdamang guilt. Napatingin ako kay Rogue na ngayoy nakatayo sa harapan at kung ano-ano na ang sinasabi, sinasabing wala silang matibay na ebidensya, na hanggang salita lang sila, which is true, dahil malinis ang lahat ng kalat ko, there's no evidence that I killed someone, sa katunayan ay kung walang nagsalita sa harapan at sinabing nakita akong pumatay ay walang makakapag-isip na  isa akong kriminal, ganoon naman talaga diba? Besides I was born to pretend innocent even if I'm not. Ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit kailangan ko pang gawin ito, I know its kuya's idea, pero para saan pa? Those people who wants me in jail won't win anyway. But I know I need to trust kuya, I need to trust him.

Trust. Wala sa sariling napatingin ako kay Rogue na nagsasalita parin ngayon sa harapan. When can I ever lost my trust on him? Hindi ko alam na possible palang hindi mawala ang tiwala mo sa taong ilang beses ka ng niloko. Sinabi ko sa kaniyang manloloko siya pero di ko sinabing wala akong tiwala sa kaniya. At iyon ang kinakatakot ko, natatakoy akong baka isang araw kahit na alam kong hindi totoo hahayaan ko lang ang sarili kong makulong sa kasinungalingan niya ulit.