Kabanata 35

1K 46 86
                                    

This is the last chapter of Reclaiming the Stars Series #1. But there's also an epilogue for Lorenzo's point of view!

——————————————————————————————————————————————————————————

Kabanata 35

Reclaim

Everything went so fast, faster than the beat of my heart, quicker than the fading lights and blinking eyes. Everything was a blur since I chased down my daydream. It was a home run for me. To have my everything in one person.

I'm currently with my girls hanging out as my last time being unmarried. Kaninang umaga ay kung saan saan nila ako dinala. I knew Ade and Melissa would click, si Melissa na isa sa fashion icon ko at si Ade naman na sasaksan sa lagiging bungangera at laitera.

They insisted on going shopping and doing every girl thing there is.

"Lorenzo, alas tres na ng umaga, bakit ka tumatawag?" pungay na pungay kong sinabi.

"I can't help it. I miss you," napairap nalang ako. Ilang araw din kaming pinaglayo ni Lorenzo. There's a saying that you shouldn't see each other before getting married at mukhang ubos na ubos na ang pasensya ni Lorenzo.

His family is a bit traditional. I can't blame them.

"I don't miss you. Bye," sabi ko sa kanya and I ended the call. Nanonood kami nina Melissa at Ade ng Charlie's Angels. I feel like we are the characters.

"Akala yata n'yang si Lorenzo tatakasan ka pa n'ya, eh ikakasal na nga kayo eh," Melissa complained. Ilang taon rin ang binilang ko, matapos magkapatawaran, kami rin pala ang magkakatuluyan.

"Priya, kapag ayaw mo na kay Lorenzo, nandito lang ako," Ade said meaningfully. Natuwa naman ako sa kanya.

"Aww. That's why I love–" she cut my words.

"Nandito lang ako para pumalit sa pwesto mo," gigil kong hinablot ang buhok n'ya at sinabunutan. Todo cheer naman si Melissa na galingan ko raw.

These girls, hindi man ako nagkaroon ng babaeng kapatid, sila naman ang dumating sa buhay ko.

Mag-isa akong ngumiti. Kinabukasan naman ay sigawan na ang mga tao. It's the day of my wedding and they're all panicking samantalagang antok na antok naman ako.

"Iha, bakit ka ba nagpuyat? Kitang kita ang eyebags mo!" pagrereklamo ni Tita Lauren, Lorenzo's mom. She led me into choosing everything. Mula sa tema, sa mga taong iimbitahin, and she did almost everything. Taga tango lang ako sa kanya.

"Sina Melissa po kasi ang daming pinanood, Tita," sabi ko.

"Anong Tita? Mommy, Priya. Mommy," nakanguso n'yang sabi. She's like Lorenzo.

"Okay po, Mommy," napangiti ako.

They were busy shouting from time to time, hinahanap ang mga gown, hinahanap ang camera man, nagtatawag ng guests at kung ano-ano pang inaasikaso.

I can't believe this is all happening at once. It was surreal. Parang panaginip sa sobrang bilis ng pangyayari. Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin. I saw my Papa and Mama in me. Mixtures of both their faces playing in me.

"Ikakasal ka na ba talaga?" naluluhang sabi ni Ade na pilit pang pinipigilan dahil nakamakeup na.

"Ang drama mo," I hugged her.

"Magiging Agustin ka na, favorite kong Architect. Waaah!" she complained more.

I am currently wearing a long white gown. It's like a tube top that has a cut on my chest with loose long sleeves that are attached until my hands. The details are out of the world, it has silver and white glitters with butterfly crochets. It is similar to those gowns, old princesses would wear when their running in a middle of a castle field but mine's more classic.

Reclaiming the Stars (Agustin Series #1)Where stories live. Discover now