​ေတာ္​ဝင္​သည္​...သို႔​ေသာ္​ျငားလည္​း

၄၃။ မွာတမ္​း​ေႁခြသူ႔စကား မ​ေမ့ပါ​ေစသား (၃)🔥

"​ေကာ.......။"

"အင္​း ..........။"

"သြားမယ္​့​ေန႔ မတိုင္​ခင္​​ေတာ့ လာ​ေတြ႔ဦး​ေနာ္​။"

"လာ​ေတြ႔မွာ​ေပါ့........၊ လာ​ေတြ႔ၿပီး ရိကၡာယူရ
ဦးမွာ​ေလ......။"

"ဟင္​......​ေကာလို စစ္​သူႀကီးက အိမ္​ကရိကၡာ
သယ္​သြားမွာလား....၊ ဟိုမွာ ခ်က္​​ေက်ြးတာ​ေတြ
မစားႏိုင္​လို႔လား......။"

"ဟုတ္​တယ္​......ကိုယ္​က အိမ္​ကဟာက လြဲၿပီး
အျခားဟာ​ေတြ မစားဘူး.....။"

"ဟြန္​းးး...​ေကာကလည္​း ႀကီးက်ယ္​လိုက္​တာ
ဟိုမွာ ​ေကာသယ္​သြားတဲ့ ရိကၡာျပတ္​သြားရင္​ ဘယ္​လိုလုပ္​မလဲ။

အဲ့ဒီခါက်ရင္​ မစားဘဲ ​ေနမွာၾက​ေနတာပဲ....။"

ကြၽန္​​ေတာ့္​လီဝမ္​က လူသားပိန္​းဥ​ေလးမလို႔
ၾကာရင္​ အ​ေညႇာက္​​ေပါက္​လာမွာ​ေတာင္​ ဆိုး
ရတယ္​။အ​ေညႇာက္​​ေပါက္​ခံလို႔​ေတာ့ မျဖစ္​ပါဘူး
ပိန္​းဥ​ေတြ ထပ္​ပြားလာရင္ ကြၽန္​​ေတာ္​ပဲ
အူယားအသည္​းယားၿပီး အရင္​​ေသသြားႏိုင္​တယ္​....။ ​​

အခုလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေျပာတာကို
အဟုတ္​မွတ္​ၿပီး ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလးတခြၽန္​ခြၽန္​နဲ႔
ျပန္​​ေျပာ​ေနပံုက ကြၽန္​​ေတာ္​ကို အာ​ေခါင္​​ေျခာက္​
ကာ ​ေရငတ္​​ေစတဲ့အျပင္​ တစ္​ကိုယ္​လံုးပါ
ပူစပ္​ပူ​ေလာင္​ ျဖစ္​လာ​ေစတယ္​။

"မစားဘူး​ အိမ္​ကပဲ အဝစားသြား​ေနၾက​ေလ....၊ ကိုယ္​့လီဝမ္​က အသက္​ငယ္​ငယ္​​ေလး
နဲ႔ ​ေမ့တတ္​ရန္​​ေကာ.......။"

"အမ္​....ဘာ​ေတြ အိမ္​က အဝစားသြားလို႔
ကြၽန္​​ေတာ္​က ​ေမ့.....​....။

အားးး.. ....​ေကာ....လူယုတ္​မာႀကီး....
လူညစ္​ႀကီး....အ႐ွက္​မရိွတဲ့လူႀကီး.....။"

"အင္​း..ကိုယ္​က အ႐ွက္​မရိွလို႔ ကိုယ္​့​ေယာက်ာ္​း
​ေလးလည္​း အ႐ွက္​ရိွစရာမလိုဘူး....။"

​ေျပာရင္​းဆိုရင္​းပင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြကို
ခပ္​ၾကမ္​းၾကမ္​းနမ္းရိူက္ျပီး ​​အစပ်ိဳးလာတဲ့ ​ေကာ။

ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း ညစ္​ခ်င္​တာနဲ႔ ဝင္​ခြင္​့​ေတာင္​း
​ေနတဲ့ ​ေကာလ်ွာဖ်ား​ေလးကို မသိခ်င္​​ေယာင္​
​ေဆာင္​ထားမိ​ေတာ့ ဝင္​ခြင္​့မရတဲ့လ်ွာ​ေလးရဲ႕ စစ္​ကူ​ေတာင္​းမူ​ေၾကာင္​့ထင္​ပါ့