Billionaire Diaries #1: Gray Pereira

Chapter 2

IT'S BEEN a while since he said that word. Hindi na nga niya matandaan kung kelan ang huling banggit niya sa salitang iyon. That fucking four letters.

That's why he didn't understand his self why he said it. He's supposed to be mad at the girl, insult her and then fire her. But he can't, and it troubles him.

Parang nawala ng parang bula ang lahat ng plano niya sa nakabangga sa kanya. The only thing he can see is her gorgeous face, her delectable breast and her soft lips.

Gusto niyang sapakin ang sarili niya. He's not drunk and he's definitely in his stable state, but he manage to uttered that word. That curse word, he hates so much to the bottom of a fiery pit.

"Love?" ulit ng dalaga sa sinambit niya.

Naguguluhan naman na tumingin sa kanya si Agape. God, why does it feels good to say her name?

Tumikhim siya para makuha ang atensyon ng dalagang takang-takang nakamasid sa kanya. Of course she's confused! Who wouldn't be?

"Agape, it means love right?" he blurted out.

"Uh, yes." mahinang tugon nito at mabilis na iniwas ang tingin.

"You are Clare's bestfriend?" tanong nito na ikinatango lang ng dalaga. It's just a simple nod but it awakens him!

"It's nice meeting you and good morning too, Love."

Pagkatapos niyang sabihin iyon, mabilis siyang lumabas sa opisina.

Fuvk! fuck! nooo, this is not happening! This is not him!

TAKANG-TAKANG sinundan ng tingin ni Agape ang papalayong bulto ng boss niya.

He called her love.

Shit! It's just her name. Galing lang iyon sa meaning ng pangalan niya. Walang ibig-sabihin yun. Pero bakit parang biglang gusto niyang palitan ang pangalan niyang Agape ng Love Montrez?

Napailing siya. She's professional. Well, she needs too. Attracted lang talaga siya sa lalaki and it's normal.

The question is, nagkita na ba silang dalawa? He said, 'we meet again'. Kilala na ba siya ng lalaki bago pa siya maging secretary nito? Wala naman siyang natandaan na nagkita sila noon.

Inalis niya lahat ng pag-iisip niya tungkol sa lalaki at bumalik sa cubicle nito. Inayos niya lang ang mga gamit niya at nag-umpisang mag-ayos ng schedule ng boss niya.

"HEY bro! What's up man?" bungad ni Lucas ng makapasok siya sa VIP room ng bar na pagmamay-ari ng isa sa marami niyang mga kaibigan.

Pagkaupo sa mahabang sofa, agad siyang tumungga ng black label. He needs to shrug his thoughts off. He's crazy for thinking about that girl. That girl he called, love.

"Ano yan bro? code blue?"

"Shut up, fuvker." mabilis niyang tugon at tumungga ulit ng alak.

Ngumisi lang si Lucas sa kanya. Ilang sandali pa'y bumukas ang pinto at naramdaman na lang niya na nahulog na siya sa sofa.

Damn fuckers!

"You need to sleep, Pereira my friend."

"It's just a woman, bro. Want to borrow my girls?"

"I have a milk for you, man. Tinimpla pa yan ni mommy. Don't cry na okay?"

Gusto niyang pagbabatuhin ng shot glass ang mga kaibigan niya. Kaya lang, matalim na nakatitig sa kanya si Damien. He's the owner of the bar. Sirain mo na kahit Ferrari niya wag lang ang pinakamamahal niyang shot glass.