Ertesi gün gireceği üniversite sınavının heyecanıyla yatağa giren Hera'yı, annesinin başlayan doğumu uyandırır. Apar topar hastaneye gittiklerinde Hera, hastanenin koridorlarında biriyle, Uraz ile tanışır. Uraz ona tanıdık gelir ama bir o kadar da...
Kalbim kalbim, daha kaç kere çarpıp, kaç kere duracak
Kaç kere inanıp, kaç kere unutacak...''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Neden gitmesi gerekenler hep iyiler olurdu, dünyada bu kadar kötü insan dolaşırken?
*
20. BÖLÜM - Ölümün Sesi
Hareket edemiyordum. Olduğum yerden kımıldayamıyordum. Duyduğum ses karşısında hiçbir tepki veremiyordum. Ne gözlerim ne kulaklarım... Hiçbiri kabul etmiyordu şu an gördüklerimi, duyduklarımı. Yürümüyordu ayaklarım o tarafa, dönmüyordu başım arkaya. Göreceklerine hazır değildi lacivertlerim, göreceği manzara karşısında o dev tsunaminin altında kalmaya hazır değildi güçsüz bedenim. Zaten gerek kalmamıştı kıpırdamama, yanımdan geçip gidenler bir bir çarpıyordu omzuma. İstemedim, hiç istemedim. Annemi öyle görmeyi... Hiç ama hiç istemedim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerinin mavisi kapaklarının ardına saklanmış sadece beyazı görünüyordu gözlerinin, sanki birer kar tanesi... Az önce ellerimle düzelttiğim saçları tüm şeklini kaybetmiş, fütursuzca dağılmıştı yastığının dört bir yanına. Buz gibi olan elleri tutmuyordu ellerimi, kavramıştı yatağının tutma yerlerini ve sıkıyordu tüm gücüyle. İnandırmadı bu görüntü bana annemin güçsüz bir kalbinin olabileceğine.
Dakikalar önce annem bir başına yatıyordu bu yatakta, şimdi sanki tüm hastane akmıştı bu odaya. Uraz dışında bir tane daha doktor, hemşireler, bir hasta bakıcı, Selin, Umut, Nehir ve ben. Bu kadar insanın buraya dolmasına ne gerek vardı? Hoş bir şey miydi annemin solgun bedenini izlemek? Titreyen bedenini seyretmek? Zaten birazdan kendisi de uyandığında kızacaktı bu odadakilere bir bir öyle değil mi? Neden geldiniz ki diyecekti, ben iyiyim ki diyecekti. Sadece biraz üşüdüm, titremem ondandı diyecekti. Biraz heyecanlandım, kalbimin teklemesi o yüzdendi diyecekti. Açacaktı annem gözlerini ve bakacaktı bana okyanus mavisi gözleriyle. Geçti kızım diyecekti. Ben buradayım, yanındayım diyecekti. Öyle değil mi? O bana bakacaktı ve dünyalar benim olacaktı. Benim annem... Uyanacaktı değil mi? Uyanacaktı...
