JENNIE'S POV
8 am nagising ako at bumangon. Ayaw ko malate sa pagkikita namin ni Luca ngayon dahil ito na lang ang magagawa ko para makahingi sa kanya ng pasensya personally sa damage na nadulot ko sa kanya. Hindi ko alam nararamdaman ko ngayon para akong kinakabahan na naeexcite dahil pagtapos ng ilang taon, makakapagkita na rin kami.
Tinawagan ko si Mingyu pero hindi nya ito sinagot. Hindi ko na rin sya kinulit pa kaya nagiwan na lang ako ng message sa kanya.
Habang nagaayos ako, napatingin ako sa salamin at ilang segundo tinitigan ang sarili ko. Narealize ko na maraming tao na ako nasaktan at isa na dun si Luca na hanggang ngayon umaasa pa rin na magbabago ang isip ko.
9:00 minessage ko si Luca sa Telegram.
"Hi. I'm On my way na. See you later." Sabi ko.
Mga ilang minuto pa, nagreply sya.
"See you later. I'm on my way na rin. Ingat ka."
Hindi na ko nagreply. Bigla ako nakaramdam ng matinding kaba at lungkot.
"Hay una at huling pagkikita namin to." Buntong hininga ko bago lumabas ng bahay at nagdrive.
Saktong 10 AM dumating ako sa coffee shop na pagkikitaan namin. Nagmessage ako sa kanya sa telegram para ipaalam na nagpapark na ako ng sasakyan. Pagpasok ko ng coffee shop nakita ko si....
"Lisa? What are you doing here?" Tanong ko kay Lisa. Nakatayo sya na para bang may hinihintay.
"May hinihintay ako. Hahaha uhm wala. Business related lang. Ikaw? What are you doing here?" Tanong nya.
"May kikitain lang ako. Excuse me. Ah." Paalam ko sa kanya.
Nagmessage ulit sakin si Luca.
"Hi. Nandito na ko nakagreen na shirt." Sabi nya.
"Nandito na rin ako. Nakawhite na shirt." Reply ko naman.
Naghanapan kaming dalawa.
"Nasan ka ba banda?" Tanong ko sa kanya. Maliit lang ang coffee shop pero naghahanapan kami.
"Nakatayo ako dito malapit sa entrance." Reply nya naman.
"Ah okay puntahan kita dyan wag ka na umalis." Sabi ko naman.
Pagbaba ko ng hagdan, dumiretso ako sa entrance para hanapin sya.
"Where are you? Andito na ko." Tanong ko sa kanya.
"Nandito. Nakatayo." Reply nya naman.
Ang taong nakatayo sa harapan ko ay walang iba kundi si Lisa. Nakagreen na shirt at nakabeanie.
"Lu-LUCA!?" Gulat na gulat na tanong ko.
"K-k-KUMA!? Jennie!?" Gulat na tanong nya din.
Tadhana nga naman. Kung para kayo talaga sa isa't isa, tadhana ang gagawa ng paraan para magkalapit kayo.
"Wait. Di ko kinakaya yung mga nangyayari. Let's just sit muna." Sabi ni Lisa sakin.
Walang lumalabas na kahit anong salita mula saking bibig. Umupo kaming dalawa at nagusap.
"I thought Luca was a guy..." gulat na gulat pa rin ako sa mga nangyayari.
"Shit. This can't be true. Totoo bang ikaw si Kuma!?" Seryoso at gulat na gulat rin ang mukha ni Lisa.
"I am and wala din ako idea na ikaw si Luca. Bakit napakagaling mo magtago? Sabi mo wala ka nakakausap and pahinga ka sa lovelife." Sabi ko naman. Nagtataka pa rin ako paano nya nagawang hindi magopen up tungkol sa mga gantong bagay samin.
"This is fate. But congrats sa engagement nyo ni Mingyu." Malungkot at dismayado na sabi ni Lisa.
"Is this fate? I really think so. About sa engagement namin—"
Magsasalita pa sana ako kaso nagsalita agad si Lisa.
"It's really nice to see and meet you here, Jennie. Thank you for everything. Sobrang dami ko natutunan sayo sa loob ng ilang taon akong umasa at naghintay. I guess this is really the best for us. Ang maghiwalay ng tuluyan. Mauna na ko." Sabi nya.
Nalungkot at nasaktan ako sa mga sinabi ni Lisa. Nasaktan at nasasaktan ko nanaman sya. Ng paulit ulit. I'm really stupid.
Paglabas ni Lisa ay sinundan ko sya agad.
"Lisayah!" Sigaw ko. Huminto naman sya at tumingin.
"What?" Tanong nya.
"I guess you're right. This is fate. Let's give it a shot." Sabi ko sa kanya.
Lahat bumabalik.
My Lisa.
"Engaged ka na and ayoko masira relationship nyo ni Mingyu. Enough na siguro." Sabi nya pa sabay talikod at naglakad.
Unti unti na pumapatak ang mga luha sa mga mata ko.
Hinabol ko sya at niyakap.
"I can't lose you this way. Please. Give me a second chance. I'll do better. Please." Pagmamakaawa ko.
"You think it'll work?" Tanong nya.
Nakita ko na unti unti na rin tumutulo ang mga luha sa kanyang mga mata.
"It will and we'll do everything to make it work this time, right?" Sabay hawak ko sa pisngi nya para punasan ang mga luha nya.
"Please. Just give me a chance. Please I'll fix this. Makikipaghiwalay ako kay Mingyu and we'll start over." Pagmamakawa ko sa kanya.
"Let's get married." Nabigla ako sa mga sinabi nya sakin.
"Do you still love me after all the things that I've done to you? Would you still want to marry me?" Tanong ko sa kanya.
"I wanna marry you. Jennie or Kuma, kahit kailan hindi ka nawala dito. Habang minamahal ko si Kuma, hinihiling ko na sana ikaw na lang sya. Everyfuckingday Jennie na nakikita kita na masaya sa iba, para akong dinudurog sa loob. Durog na durog na ko sa loob." Sabi nya habang walang tigil na umiiyak.
"I will marry you, Lisa." Niyakap ko sya ng sobrang higpit at hinalikan sa forehead.
Pagtapos ng mga kadramahan namin, nanuod kami ng movie at kumain sa labas. Pumunta kami sa condo nya at dun tinawagan ko si Mingyu para makipaghiwalay.
----
Sa GROUPCHAT.
Jn : I met Luca already and we have a pic.
Js : Talaga? Patingin naman.
*Jennie Kim sent a photo*
Js : Inamo picture nyo yan ni Lisa e.
Jn : Sya nga si Luca. Yung utak mo ba may covid?
I : Wait wait wait. Ang gulo. Pakiexplain?
Jn : Basta. Explain ko mamaya nakakatamad e.
S : So may comeback?
L : JENNIE SAID YES!!!!
Js : Ano daw? Tang ina wala ako magets.
S : ANO????
L : Tang ina ang bobo nyo. Mamaya na nga lang sa condo ko punta kayo.
I : HAHAHAHAAHAHAHA WALA TALAGA KAMI MAGETS.
Jn : Ay nako.
L : See you guys later!
/
