A Wife's Tears(Book 1)

Chapter 21

R-18 SPG

Ilang minuto rin ito sa pagtattoo sa akin bago matapos. The tattoo is nice and the font is very nice also. One inches rin ang haba ng sulat. Tinignan ko ito at nakalagay roon ay Aziel Property.

"Uwi na tayo" sabi ko ng finally rumihestro saakin ang nakalagay.

"We are not done yet" napatingin tuloy ako rito ulit.

"Anong ibig mong sabihin Aziel"

"Lay in the bed lalalgyan kita sa may puson " nanlalaki ang mga mata ko.

"Aziel please tama na itong sa braso huwag naman sanang pati sa puson masakit kasi Aziel hindi mo man lang ako tinupukan ng anesthesia para kahit papano ay hindi ko maramdaman ang sakit. Tama na ang nilagay mo noon nakaraan Aziel mahihirapan akong magtago nito gamit ang concealer e"

Biglang nagdilim ang expression nito tila may nasabi akong mali. Nanunumbat kasi ang boses ko. Sinakal ako nito at dahil hindi ko iyon inaasahan ay hindi ako kaagad nakabawi sa gulat. Tinapik ko ang kanyang mga kamay na ngayon ang higpit pa rin ang pagkakasakal saaking leeg.

"Bitawan mo na ako Aziel hindi naako makahinga" pero bago niya iyon ginawa ay sinakal paako nito lalo.

"I will mark even you like it or not. Titigil lang ako sa pagpapahirap sayo kapag lumayo ka na. Dapat sa susunod na buwan ay wala ka na dito sa Pilipinas kung hindi makakatikim ka saakin Valencia. I'm planning to propose to my girlfriend next month at kapag nandito ka pa ay masisira ang aking plano. At habang nandito ka pa pagmamay-ari kita. Dahil pagmamay-ari kita hindi ka na ulit pwedeng makipagkita sa kaibigan o kahit sino. Naiintindihan mo ba?

Tumango ako dahil kapag hindi ko na naman ito sinagot sa nais nitong marinig na sagot saakin ay alam kong masasaktan na naman ako. I really love him na hinayaan ko ito gawin ang mga bagay na alam ko naman makakasakit saakin.

Nagsimula na naman ito. Napatitig lang ako rito si Aziel lang talaga ang hinding-hindi ko pagsasawaang tignan. Si Aziel ang tipo na hindi ka magsasawang tignan at kapag gumising ka sa umaga at nakita mo ito ay hindi mo maiwasang mapangiti.

"Aziel wala ba talagang pag-asang mahalin mo ako" tanong ko saaking isipan ngunit ako ay labis na nabigla ng huminto ito sa ginagawa at tumingin saakin.

"I will never ever love you" nagsimula ng may namuong luha saakin. Bumalik ito sa ginawa parang balewala rito ang sinabi.

Labis akong nasaktan sa kanyang sagot. Sa sobrang lutang ko hindi ko na tuloy namalayan na natanong ko rito ang tanong na para saaking isipan. Concentrate ito sa ginagawa at kapag ang karayom ay tumatama saaking balat ay hindi ko maiwasan mapapikit at magkagat ng aking labi.

"Aziel bakit kayo naghiwalay ni ate Vicky".

"Stop being nosy" sabi nito imbes sagotin ang tanong ko sa kanya. Hindi ito nag-angat ng tingin saakin at nagpatuloy ulit sa kanyang ginagawa.

May itatanong pa sana ako pero dahil inutusan ako nitong tumigil ay hindi na ako nag-abala pa. Naghintay ako na matapos ito sa ginagawa ng makapagpahinga naako sa sakit na aking nararamdaman. Ikaw ba naman lagyan ng tattoo ng walang anesthesia at isa pa kailangan ko ng pain reliever dahil kahit tapos na ito ay masakit pa rin.

Sana isang araw hindi naako nito saktan. Kaya ko pa naman tiisin ang sakit pero alam kong mayroon itong limitation na kahit mahal ko ito ay iiwan at iiwan ko ito. Hindi ko maiwasan mangarap na sana isang araw ay tabi kami sa kama matulog na hindi lamang sex ang ugnayan namin kundi pagmamahal na.

Lahat naman tayo ay nangangarap na mahalin tayo ng mahal natin. Lahat tayo ay nangangarap na sana isang araw at mapansin tulad na lamang kapag may gusto ka sa isang tao gusto mo rin na sana the feeling is mutual. Kasi ako ng high school paako ng magkacrush ako sa classmate ko nagbabasakali rin ako noon na sana ay magcrush back ito katulad lang rin ng situation namin ni Aziel na sana ay mahal rin ako nito.