A Wife's Tears(Book 1)

Chapter 28

R-18 SPG

If only I have a camera with me I will capture the scenery. The land they have is very huge. Aziel said sa maabot ng aking paningin ay kanilang lupain.

Una naming nadaanan ay ang maisan. At ang sumunod ay mga pinya. At ang iba ay hindi ko na pinagtuonan ng pansin dahil labis na pagkamangha sa mga ito. At isa pa ay ang nakakakiliti na dala ng hininga ni Aziel.

Nakarating rin kami sa isang kubo. Naunang bumaba si Aziel at kinuha ang basket na dala at nilagay muna sa kubo at bumalik ito at ako naman ang binaba nito.

Inaayos ko ang mga pagkaing nasa basket at inilabas ang mga iyon.  Tinulongan naman ako ni Aziel. Feeling ko para kaming mag-asawa na  nakatira sa isang maliit na kubo.

"I will teach you how to ride a horse now" Sabi nito ng tuluyan na kaming natapos saaming ginagawa.

I nodded. Sinundan ko ito ng bumaba na ito upang maglakad patungo sa kabayo. Sumampa naako sa kabayo. Tinuruan ako nito at hindi naman pala mahirap lalo na at fast learner naman ako.

Bumalik kami sa may puno ng mangga at isinilong si Branson. Mamaya na raw ako ni Aziel pababayaan ni Aziel na mag-isa at pumayag naman ako.

I enjoyed Aziel company so damn much. He is treating me now like I am his queen. And he is very sweet and gentleman.

Binigay ko sa kanya ang isang plato na inihanda ng manang Esme. Nilagyan ko ang plato nito ng mga ulam na naroroon. Dinamihan ko dahil based on my observation ay malakas kumain ang mga lalaki at iyon ang naobserbahan ko kay Aziel.

"Thank you" ngumiti ito.

Gumanti ako rito ng ngiti. Ngiti pa lamang ni Aziel pwede na akong matunaw. Nakakatunaw at nakakataba ng puso ang pag-ngiti ni Aziel saakin.

Alam kong namula ako pero hindi ko iyon masyadong pinansin dahil yumuko ako para hindi nito mapansin ang ginawa. Nagsimula na rin kaming kumain.

Sinubuan pa ako ni Aziel kahit awkward ay binuka ko ang aking bibig upang makain ko ang sinusubo nito. Sinubuan ko rin ito. Kung pwede lang dito na kami tumira ni Aziel.

I want to live here. The place is very peaceful. The humming of the bird and insect can be heard. This place is very far from Manila. No pollution and no traffic.

We are now done eating our lunch. Binalik ko ang mga ginamit na pinggan at kubyertos sa basket. Si Aziel naman ay nakatingin saakin.

"Tara" nakangiti kong sabi at pinagsiklop ang aming mga kamay.

Gosh nakakahiya. Tinignan pa nito ang kamay namin at wala sa sariling ngumiti ito. Tulad kanina inalalayan niya akong sumampa sa kabayo. Sumunod naman ito ng makita na maayos naako.

Hindi katulad ng unang sakay ko sa kabayo hindi naako kinakabahan at hindi naako naestatwa. Pinulupot ni Aziel ang dalawa niyang kamay at inihilig nito ang kanyang baba sa kanang bahagi ng aking balikat.

"Go"iyon lang ang  hinintay ko na sasabihin nito.

Nagsimula na akong magpatakbo ng kabayo. Masyado akong confident para sa bagohan. Tawa paako ng tawa dahil ang likot no Aziel.

He is teasing me. May pahawak hawak pa itong nalalaman sa ibabang bahagi ng aking dibdib. Natatawa na tinataboy ko ang kamay nito.

Nakarating kami sa mangahan ng mga ito. Lahat ng puno ay puro mangga. Wala pang bunga ang mga ito pero ang ganda ng tignan. Huminto kami  sa isa sa mga mangga. Tinali ni Aziel ang kabayo sa isang puno ng mangga.

"Ilan lahat ang puno ng mangga rito Aziel?" Tanong ko habang tinitignan ito sa pagtali ng kabayo.

"Hm? I think a hundred of mango" tumango tango ako sa kanyang sagot.