A Wife's Tears(Book 1)

Chapter 26

R-18 SPG

Aziel and I eat dinner together. I never thought this day would come. Aziel is very sweet. And I am happy about it because finally I felt loved.

That day after eating we make love until Aziel can't make it anymore. We even sleep together while hugging each other.

Kinaumagahan ay nagyaya si Aziel na mag-out of town kami for three days. Nagpa-alam ako kay mommy na pupunta ako ng Cebu upang mabisita ang aking mga kaibigan.

Si Aziel naman ay hindi na kailangang magpaalam dahil sa totoo lang ay hindi naman ito umuuwi masyado sa kanila at hindi naman siguro magtataka ang parents ni Aziel kung wala ito sa kanila ng apat na araw.

Nagsimula na si Aziel sa pagmamaneho at nagtaka ako ng hiwakan nito ang aking kamay. Hindi ko tuloy maiwasan mapatingin sa pinagsiklop naming mga kamay.

While looking at our hands It felt like our hands is made to each other. Aziel ask some random questions while we are still in the middle of our ride to our destination.

Mataas na damo at mga puno ng niyog ang aming nadaanan. Sa tatlong araw namin dito I will cherish and treasure the moment we will have. 

Two hours na byahe bago kami makarating sa aming destination. Pumasok ang aming sasakyan sa isang mansyon sa gitna ng kawalan.

Pinagbuksan ako ng pinto ni Aziel bago kami lumabas. Pinulupot pa nito ang kanyang kamay saaking maliit na baywang. Iginaya ako nito papasok. Sinalubong kami ng dalawang tao, isang may edad na babae at babae kung hindi ako ngakakamali ay mag-asawa ang dalawa.

Labi ang aking pagkamangha ng inilibot ko ang aking tingin sa mansyon. Halatang mamahalin ang mga gamit rito. Ang chandelier na nagsisigaw ng kangyaan at ang paintings na nakasabit ay nagsusumigaw rin ng karangyaan.

"Wow" Hindi ko mapigilang maiusal.

Aziel chuckle. Sumunod kami sa dalawang caretaker ng mansyon. Hindi ko masyadong naririnig ang pinagsasabi ng mga ito dahil sa totoo lang ay busy ako sa pagtingin sa mga kagamitan na naririto.

Maraming antique ang mansyon na ito kung ipagbibili ko ay magkakaroon ako ng maraming pera. Masyadong nakakamangha na hindi ko namalayan na narito na pala kami sa kusina upang magmeryenda kami.

Banana cue, turon at biko ang nakahain at may soft drinks pa sa isang round table good for twelve person na lamesa.

"Huwag mo nang pakawalan si ma'am  señorito" tinignan ko ang magiging reaction nito at tango lamang ang sagot nito.

"Tawagin niyo na lang po akong Valencia" tumango ang mga ito.

"Sana magustuhan ninyo ang merienda na niluto ng aking asawa para sa inyong pagdating"

Kumuha ako ng isang turon at isang kagat pa ay alam ko ng masarap. Mayroon saging, langka at ube itong nilagay ang sarap.

"Ang sarap po" napangiti si manang Esme.

"Salamat Valencia" kumain na rin ang mag-asawa sa mga nakahain.

"Aziel kaninong mansyon ito" ilang minuto na rin ako rito pero hindi ko pa rin ang alam kong kaninong mansyon at sino ang nagmamay-ari ng napakagandang mansyon.

"Grandparents"matipid na sagot nito at kumugat sa kanyang banana que.

Nag-usap ang mga ito ako naman ay nakikinig lamang sa mga ito at kumakain ng merienda na niluto para saamin. Ang takaw ko at nahalata iyon ni manang Esme pero natuwa naman ito habang pinagmamasdan akong kumain.

Walong turon at limang banana cue rin ang aking naubos. Ang sarap naman kasi ng turon at sa totoo lang ay gusto ko ang tunog ng turon kapag kinakaim ko ito. Naaliw ako sa mga ito dahil panay ang kuwento saakin ni manang Esme ang mga kalokohang gingawa ni Aziel ng bata pa ito.