A Wife's Tears(Book 1)

Chapter 22

R-18 SPG

Dahil plano kong pumunta sa bahay ng parents ko ay kaagad akong naligo at nagbihis upang pumunta sa kanila. Ipagtabuyan man ako ng mga iyo ay okay lang. Ang importante sa ngayon ay gusto ko ang mga itong makita at mayakap man lamang.

I simple wear a highwaist jeans and an oversized shirt. Magpapa-alam sana ako kay mommy ngunit wala daw ang ito at may pinuntahan saw kasama si tita Irene pero dahil sampid ako sa bahay na ito ay binilin ko kay Clara na kung maghahanap si mommy sabihin na bumisita ako sa bahay ng parents ko.

I didn't eat breakfast. I only have a cup of coffee and bread for my breakfast. Dahil wala namang taxi sa loob ay naglakad ako ako hangang sa makalabas ako ng village. Wala naman kasi dahil maaga pa naman at hindi pa mainit at nakakapaso.

Wala talagang kaso dahil sa totoo need kong magpa-araw dahil alam kong sa tagal kong hindi lumalabas at hindi naarawan ay anemic ako. Iyon kasi ang sabi ni Christian saakin dahil iyon daw ang result sa test na ginawa nila saakin.

Nakasakay naako ng taxi at sinabi ko rito ang address na pupuntahan namin. At nang makarating na kami ng village ay nakaramdam naaako ng kaba. Kinakabahan ako kung ano ang magiging reaction ng mga ito once na makita nila ako. At the same time ay natatakot ako paano na lang kong paalisin ako ng mga ito.

Tinuro ko kay manong driver ang gate ng bahay namin. Huminto ito. Nagbayad muna ako bago lumabas nagpasalamat pa nga ito dahil hindi ko na kinuha ang sukli sa pera ko. Minsan kasi sa totoo lang tumutulong ako sa mga taxi driver sa pamamagitan ng hindi pagkuha ng sukli sa mga ito.

Naniniwala kasi ako sa kasabihan na it's better to give than to receive. Tanaw ko rito sa labas ang aming tahanan kung saan ni minsan ay hindi ako nagkaroon ng masayang memory. Kung meron man ay hindi ko na matandaan dahil isang araw ng edad lima ako ay galit na ang mga ito saakin.

Ilang beses muna akong bumuntong hininga bago tuluyang nagdesisyong pindutin ang doorbell. Dalawang beses ko iyong pinindot at tumigil. Naghintay ako ng isang minuto bago ko makita ang isang kasambahay na hindi pamilyar saakin ang nagmamamdaling lumabas.

"Sino sila" nabuksan na nito ang pinto upang makapasok sa bahay.

"Anak ako ng may-ari ng masyong iyan pwede po ba akong pumasok" bumakas ang recognation sa mukha nito at binuksan ang pinto gate sapat upang makapasok ako.

"Pasensya na po kayo ma'am bago palang po kasi ako rito. Pasok po kayo" natatarantang sabi nito.

Sumunod ako rito. Naglakad na kami papunta sa bukana ng masyon ng aking mga magulang na minana pa ni daddy sa ama nito. Maraming kaming bahay pero itong mansyon na ito ang gusto nilang bahay dahil malapit sa company ng mga magulang.

It took me so much courage to finally show up. Tumayo si mama at papa ang mga ito tila hinihintay ang panauhin ngunit ng lubusan naakong napalapit ay bakas ang pagkabigla ng mga ito ng makita ako.

I smiled at them pero may nangigilid ng luha saaking mga mata. Tumakbo ako sa mga ito at una kong niyakap si mommy. Ang higpit ng aking yakap rito hindi ito gumalaw naninigas pa ito pero ng makabawi sa gulat ay bahagya ako nitong naitulak kaya kahit labag sa loob ay nakawala ito sa aking pagkakayap.

"Kamusta ka po? Buti po at ligtas kayo" hindi ako nito sinagot bagkos nakatanggap ako ng sampal rito at nararamdaman ko rin ang lamig na binibigay na tingin saakin ni mommy.

"Bakit bumalik ka pa? Nagdasal ako na sana ay namatay ka ng demonyita ka. Sana namatay  ka na sa accidente". Napakatigas ng pagkakasabi nito at galit na galit ito na kulang na lamang ay sumabog sa galit.

"Bakit po? " Iyon lang ang aking naiusal dahil nagkakarera na ang aking mga luha na lumalabas sa aking mata.

"Anong bakit kang demonya ka" buti na lang at naharang ko ang ginawa nitong suntok saakin.