A Wife's Tears(Book 1)

Chapter 25

R-18 SPG

After that Aziel socialize for the sake of bussines. Habang ako ay nanatili sa table dahil wala naman akong gagawin at wala akong kakilala.

Kinuha ko ang cellphone ko sa purse ko at I take pictures silently. After taking pictures I posted one of it in my instagram my day.

A minute later I open again my instagram and fifty people viewed my day. And I open the message. I have a lot of message from a random person but I just ignored them and read Raquel message and my friends message in Cebu.

Nangangamusta ang iba. I replied. Dahil nararamdaman kong may nakatayo at nagmamasid saakin nag angat ako ng tingin at hindi ako nagkamali mayroon nga.

He smiled at me. I smiled at him pero pilit iyon dahil I don't know what to react. Dahil naka on naman ang cellphone ko I turned off the data first bago ko nilagay ulit sa purse ang cellphone.

"Upo ka" nahihiya kong sambit rito. Wala kasi itong planong umupo. Nahihiya naman ako na nakatayo ito.

"Thank you, but I am not here for that. Can I ask you to dance with me?" Namula ang mukha nito ng masabi nito ng tuluyan.

Looking at him I know that he is young. Someone younger than me.

"How old are you?" Nanlaki ang mga ito ng itanong ko ito sa kanya.

"Does it matter?" I nodded"I'm twenty four" Sagot nito.

"Sorry I can't, your to young" ngumiwi ito at napangiti ako.

"Okay I understand. I'll go a head" tumango ako at umalis na ito.

Sa gabing iyon hindi lamang isang lalaki ang lumapit saakin upang yayain akong sumayaw. I lost count actually. Lahat ng lalaking nagyaya ay tinatanggihan ko.

Mahirap na at baka magalit pa saakin si Aziel. Ayaw kong magalit so Aziel dahil ako naman ang mahihirapan kapag ganoon.

"Let's dance" the baritone voice whisper.

Nilahad pa nito ang kanyang kamay na kaagad ko namang tinanggap. Aba! Mahirap na at bawiin nito. Iginaya niya ako papuntang dance floor.

Nilagay ni Aziel ang isa niyang kamay saaking gilid ng aking baywang. At pinulupot nito ang aking kamay sa leeg nito. Namula ako ng magsimula na kaming sumayaw.

He is looking at me intently. I look at him too. Aziel is my first love. Aziel is my first in everything, he is even my first dance. And I hope he is my first and last.

The love of my life is staring at me like he is inlove with me. But I know better. I know he is not, he will never be inlove with me.

I don't know why bakit lahat sila ay ayaw saakin. Anong ginawa ko bakit ang daming galit saakin. Sa pagkakaalam ko naman ay wala akong naging kasalanan sa mga ito.

We finished three consecutive three songs and Aziel decided to stop. Bumalik kami sa table at naupo na roon. Hindi naako uli iniwan ni Aziel. He wrapped his arms around my waist possessively.

Ganoon lang ang position ng kanyang kamay hanggang dumating sila mommy at daddy at sinabing umuwi na kami. That night I am very happy because Aziel never leave again until the party ended.

I woke up early in the morning with a smile on my face. Sana ganoon na lang parati. Sana masaya na lang ako parati at sana ganoon na lang saakin parati.

Mga sana na alam kung impossibling mangyari. Bumangon ako at ginawa ang mga bagay na kinagawian at sumabay rin ako sa mga ito mag breakfast.

Ayaw kong mag-assume pero sa tingin ko ay narito si Aziel dahil nanarito ako. Umalis rin naman ang mag-ama at sabay umalis para sa trabaho kami naman ay naiwan sa bahay.