Hayat Dediğin

11

    Bilal Son ses, Sevme 

İyi okumalar,

                Toprak İkra Erel'den:

     Huzur irislerimden içime dağılıyor; krizin eşiğinde çaresizce bekleyen bedenimdeki, titremeleri hızla yok ediyordu.

Elalar yeşillerimden koparken, gözlerimi kırpıştırdım. Ne olmuştu az önce? Beynim zonkluyordu. Yanımdaki kişi kalkıp giderken, ikizimin kolları boynuma dolandı.

"Sen," dedi kesik kesik. "Yaşıyorsun.. Burdasın. Benimlesin.." hıçkırdı. "Çok kötüydün ama." kafasını geri çekti. "İyisin.. Ben, seni öyle görünce..." tekrar hıçkırdı. "Korktum." duraksadı. "Yemin ederim çok korktum. İkizim, can içim, ben çok özür dilerim. Bilmiyordum." sağ kolunu çözüp oturduğum yere hızla bir yumruk geçirdi. "Allah kahretsin ki hiç bir şeyden haberim yoktu. Bilseydim." yutkundu "Ama iyisin.. Benimlesin.. Geçti. Herşey geçti."

Ikizim bütün dünyayı yıkabilecek kadar güçlüydü. Ama,  bana ya da ailemizden birine bir şey olma düşüncesi onu savunmasız kılardı. Önce bütün bu dünyayı  Öfkesiyle yıkar, Daha sonra da, kendi yaptığı enkazın altında ölümü beklerdi.

Irmak kolunu belime sararken,, beni ayağa kaldırdı. Oyuncağın üzerinden yola geldik.

Bizimkilerin arasından sıyrılıp gelen Burak, kollarını sıkıca sarıp kafasını yorgunca omzuma bıraktı. "İyisin." dedi boğukça. "İyisin ve ben güneşe çıktım. Kollarını sıkılaştırdı. " o halin gözümün önünden gitmiyor be ufaklık." kafasını kaldırdı. Gözlerindeki kızarıklık ve koyu bir acı rüzgarlarını görünce afalladım. Bu da neyin nesiydi?

"Ben hiç bir şey yapamadım." çenesi kasıldı. "O it olmasa," gözlerini kaçırdı. "Neyse, hadi arabaya geçin. Eve gidelim. Dinlenmelisin."

***

     Burak ve ikizimle eve gelmiş; Burak'ın yoğun ısrarı üzerine, ikizimin yaptığı bitki çayını içmiş; yatağımda uzanmam için üst kata yollanmıştım. Ben yatağımda dinlenirken, onlarda öğle yemeyi hazırlıyorlardı.

Umarım mutfak hala yerindedir.

Telefonum peşpeşe titrerken elime aldım.

Vatsap, 2 sohpetten mesajınız var.

Liseli tayfa:

Atakan, Burak kişisini ekledi.

Atakan, Yaz rüzgarım kişisini ekledi.

Atakan, Ayşecik kişisini ekledi.

Atakan, Ranam kişisini ekledi.

Atakan, "Hah şimdi oldu işte."

Kar tanem, "aynen, iyi oldu."

Atakan, "bakın görüyorsunuz. Ben olmasam siz unutulmuştunuz. Ah ah, deyerimi bilen yok a dostlar."

Berat, "oğlum sen iki dakika kendini övmeden duramıyor musun?"

Burak,"Atakan bu, yapısına ters. Adamın genlerine kadar işlemiş. Buradan, Ayla teyzeme ve Ayhan amcama özürlerimi iletiyorum."

Rümeysam, "hoş geldiniz kızlar?"

Rümeysam, "teyzemi eve bıraktım. Yanınıza geleyim. Neredesiniz?"

Berat, "gelme pamuk. Toprak biraz kötü oldu. Ama şimdi iyi. Biz de evlere dağıldık."

Rümeysam, "nasıl? Ne oldu? Toprak iyi misin?"

Rümeysam arıyor.

Ekranı kaydırıp kulağıma götürdüm.

"Toprak neyin var canım? İyi misin?"

"Sakin ol balım. İyiyim ben. Minik bir kıriz sadece."

"Ne krizi Toprak? Neler oldusana?"

Yutkundum. "Benim yükseklik korkum var. Ama her yerde ortaya çıkmıyor. Evet tuhaf bir durum. İki kere kriz geçirdim. O da, annemle birlikte uçan balona bindiğimde olmuştu."

"Yanına gelmeliyim. Böylece bekleyemem."

"Yo gerek yok. İyiyim ben. Ayrıca," titreyen telefonuma bir bakış attım. "Kübraya da söyle. Gayet iyiyim. Endişelenmeyin.. Şimdi kapatmalıyım. Görüşürüz balım."

"Peki, görüşürüz."

Telefonu kapatırken ne kadar da şanslı olduğumu düşünüyordum.

.....

Bölüm sonu,