မိုးသားတို႔ ကင္းစင္ခ်ိန္ (မိုးသားတို့ ကင်းစင်ချိန်)

Part 20

Zawgyi:

"    >>>>> 2019 November <<<<<

   ေဒၚမိုးႏွင္းစက္က ပန္းခ်ီကားေလးကို မ်က္ရည္ၾကည္ေတြ ဝဲလုဆဲဆဲ ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း နာက်င္ေနေသာ ေလသံမ်ားႏွင့္ ဆက္၍ ေျပာလာခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္ ကေတာ့ သူ႔ေဒၚေလးကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ဝင္တစား နားစြင့္ေနေလရဲ႕...။

"အဲ့ဒီေန႔က ေမေမ့မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ရဲပေတာင္းခတ္ေနၿပီး အဆူလြန္ၿပီးေပါက္ထြက္ေတာ့မဲ့ ေရေႏြးကရားလို ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ေတြ႔သမ်ွ အရာေတြကိုလည္း တြန္းထုတ္ၿပီး ေတြ႔သမ်ွ လူတိုင္းကိုလည္း ဖယ္ထုတ္ပစ္ေနခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ဖိုးသားအခန္းထဲကို ဝင္ၿပီး သူလိုခ်င္တဲ့ဟာကို အသည္းသန္ ႐ွာေနခဲ့တာ..."

"အဲ့ဒီခ်ိန္တုန္းက ေဒၚေလးတို႔အိမ္မွာ စည္းကမ္းတစ္ခုရိွတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးကို ေလးစားပါတဲ့။ တစ္ေယာက္အခန္း တစ္ေယာက္ မဝင္ရဘူး။ တစ္ေယာက္ပစၥည္း တစ္ေယာက္မကိုင္ရဘူး။ အဲ့ဒီစည္းကမ္းကို ထုတ္ခဲ့တာလည္း ေမေမ ကိုယ္တိုင္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပဲ အဲ့စည္းကမ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္ပစ္ခဲ့တာ....."

     ေဒၚမိုးႏွင္းစက္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းအိမ္မွ မ်က္ရည္တစ္စက္က်လာၿပီးေနာက္ သူမ မ်က္ဝန္းကို အတင္းမိွတ္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔မမ်က္ဝန္းထဲမွာ အဲ့ဒီေန႔ရက္က ပံုရိပ္ေတြ ထင္ထင္႐ွား႐ွားေပၚလာခဲ့သည္ေလ...။

<<<<<<<<<<<<<<<

      ခမ္းနား ထည္ဝါလြန္းသည့္ ဧည့္ခန္းႀကီးထဲတြင္ စိန္ေတြ ဝင္းဝင္းခတ္ေနေအာင္ ဝတ္ထားသည့္ အမိ်ဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္သည္ ေဒါသမီးေတြ ဟုန္းဟန္းေတာက္လ်ွက္ႏွင့္ ထိုင္ေနေလသည္။ သူမ ရိွရာသို႔ ဘယ္သူမွ အနားမကပ္ရဲဘဲ အေဝးကသာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနၾကသည္။ မိုးႏွင္းစက္ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးလည္း အေဝးတစ္ေနရာမွ အကဲခတ္ေနသည္ေလ။

       ထိုအခ်ိန္တြင္ အိမ္ထဲသို႔ ႐ွက္ေသြးျဖာေနသည့္ အရိပ္ေယာင္မ်ားႏွင့္ အလွပဆံုး ျပံဳးရင္း ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ဝင္လာခဲ့သည္။ ျမင္ဖူးခဲ့သမ်ွထဲမွာ ဒီအျပံဳးဟာ အလွပဆံုးျဖစ္ေနခဲ့သည္ေလ။ ထိုေကာင္ေလးကို ျမင္သည္ႏွင့္ ေဒၚမိုးအိမ္စည္ က သူ႔ေဒါသေတြကို မ်က္ေတာင္ေလးစင္းကာ အရင္ထိန္းလိုက္သည္။ ၿပီးမွ.....