Part 33

320 45 8
                                    

Zawgyi:

          >>>>>> 2020 January <<<<<

    ကားေလးတစ္စီးအတြင္းတြင္ တိတ္ဆိတိျခင္းမ်ားစြာ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ အမွန္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ စိတ္ႏွင့္ လူႏွင့္ မကပ္ဘူးဆို ပိုမွန္လိမ့္မည္။ ကြဲေၾကမြေနသည့္ ႏွလံုးသား တစ္စံုေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ က်န္တာ ဘာဆိုဘာမွ မရိွေတာ့။ သူသိသည္က ေျမ...။ သူရဲ႕ေျမ အခု ဘယ္မွာလဲ... ဆိုသည္ပင္။

"ကိုကို...။ ေဖေဖက အခုတေလာ ေခ်ာင္းေတြ တအား ဆိုးေနသလိုပဲေနာ္...."

"......"

   ေဘးမွ လင္းအာရံု၏ စကားသံကို သူ မၾကားႏိုင္။ သူ႔စိတ္ေတြ အားလံုးသည္ကလည္ယ ေျမ ဆီမွာ...။

     ညီမျဖစ္သူအား ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္သည့္ ပထမဆံုးေန႔ကို လိုက္ပို႔ေပးမည္ ဟု ကတိေပးထားေသာေၾကာင့္ သူ လင္းအာရံုအား ေက်ာင္းလာပို႔ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ထို ကတိသာ မရိွခဲ့ရင္ အခုခ်ိန္ သူ ေခ်ာင္ေလးတစ္ေခ်ာင္မွာ ငိုေနမိမွာ အေသခ်ာပင္။

"ကိုကို..."

    လင္းအာရံုက ခႏၶာယ္ႏွင့္ စိတ္ တျခားစီျဖစ္ေနဟန္ရိွေသာ အကိုအား အသံျမႇင့္၍ ေခၚလိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါမွေတာ့ မိုးေကာင္းကင္၏ စိတ္ကေလး ျပန္လည္ စုစည္းမိၿပီ ထင္ပါရဲ႕.....။

"ဟင္...။ အင္း ေျပာ...။ လင္း...."

"ကိုကို ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..."

"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး"

"လင္းကို မလိမ္စမ္းပါနဲ႔။ ကိုကို႔မ်က္ႏွာမွာ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ေပၚေနတယ္..."

"ေျပာခ်င္တာက ကိုကို႔မ်က္ႏွာက အရင္ရက္ေတြက လင္းရဲ႕မ်က္ႏွာလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႔မလား"

     မိုးေကာင္းကင္၏ အေျပာေၾကာင့္ သူမ အနည္းငယ္ ႐ွက္စိတ္ေလးဝင္ကာ ကားဘတ္မွန္မွာ ေပၚေနသည့္ သူမပံုရိပ္ေလးကို ၾကည့္မိသည္။ သူမ အဲ့ေလာက္ သိသာေနခဲ့တာလား။

"ကိုကို အသည္းကြဲေနတယ္။ လင္း...."

"ဟင္...။ လင္းရဲ႕ ကိုကို ကို ဘယ္လိုလူက အသည္းခြဲရတာလဲ"

"အဲ့လို လူတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ ေပၚခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေပၚ လာၿပီး ေပ်ာက္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပဲ"

မိုးသားတို႔ ကင္းစင္ခ်ိန္ (မိုးသားတို့ ကင်းစင်ချိန်)Where stories live. Discover now