အချိန်အားဖြင့်မနက်ခင်း၂နာရီ....
ပွင့်လာသောတံခါးတစ်ချပ်နောက်တွင်စိုင်းနောင်၏အခန်းထဲဝင်လာသူကဦးစိုင်းအောင်......
"သားငယ်...ထ...ထစမ်း...!"
သားဖြစ်သူ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုလှုပ်ရင်းအသံကိုကြိတ်ကာနှိုးနေလေသည်....
"သားငယ်...ထလို့ပြောနေတယ်လေ"
အသံကိုနဲနဲလေးဆောင့်နှိုးလိူက်တော့စိုင်းနောင်ခဗျာမျက်လုံးလေးပွတ်ရင်းထလာလေသည်....
"ပါပါး"
"ထစမ်းသားငယ်...အဝတ်တွေမြန်မြန်ထည့်သွားမယ်"
"ဘယ်လဲပါး"
"သားငယ်မင်းပါးကိုဘာလုပ်ထားလဲပါးသိနေတယ်နော်"
"ပါး..."
ဦးစိုင်းအောင်စကားကြောင့်စိုင်းနောင်ခေါင်းလေးငုံ့သွားလေသည်....
"သားတောင်းပန်ပါတယ်"
"ခုမှတောင်းပန်မနေနဲ့မြန်မြန်လုပ်ပါးတို့သွားရမယ်"
"ဘယ်လဲပါး...ထွက်ပြေးမလို့လား..."
"ထွက်ပြေးထာမဟုတ်ဘူးသားငယ်..ကိစ္စတွေပြီးလို့ထွက်သွားမှာ"
"ဟင့်အင်း...မသွားပါနဲ့ပါး...အပြစ်တွေကိုဝန်ခံလိုက်ပါ...."
"သားငယ်..!မင်းကွာ..ကျစ်!"
ဦးစိုင်းအောင်ပြောပြီးနောက်သားဖြစ်သူ၏လက်ကိုဆောင့်ဆွဲကာအကျီတွေဘာတွေမထည့်တော့ပဲအခန်းပြင်သို့ဆွဲခေါ်လာလေတော့သည်.....
"ပါးမလုပ်ပါနဲ့ပါး..."
စိုင်းနောင်လည်းသူ့အဖေ၏လက်ကိုပြန်ရုန်းရင်းအခန်းပြင်ထိသားအဖနှစ်ယောက်ရုန်းယင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေလေသည်.....အလုံပိတ်အခန်းတွေမို့တော်ရုံအသံလောက်ကိုမကြားနိုင်ကြ....
"ဒီဒီစိုင်းနောင်...မင်းငါ့သားမဟုတ်ဘူးလား"
"သားကပါးသားပါ...ခုလိုလုပ်ရတာကလည်းသားအဖေကိုအဆုံးထိယုတ်မာတဲ့လူတစ်ယောက်မဖြစ်စေချင်လို့ပါပါးရယ်...ဝန်ခံလိုက်ပါနော်...."
YOU ARE READING
💙Blur💙(Completed)
RomanceSometimes love is complicate Sometimes love is simple Complicate or simple is just a love,the prettiest thing all over the world and essential drug for human❤
