26

9 2 0
                                    

January 03, 2021

She begged

"You know nothing, Lisa, you know nothing." then left her there crying.

Nakakaasar, ang kapal ng mukha niyang sabihan ako ng ganon, she's talking as if nararamdaman niya yung sakit na nararamdaman ko.

Flashback

"Na kakaasar talaga babe, they want me to marry a girl who'm I can't and never love!" inis na kwento ko sa girlfriend ko.

"What happened ba?" she ask while sipping on her milktea.

"Their or psh our business is having a bit trouble and, THAT girl's family is the only key to be sucessful again, damn I don't love that girl, I-I l-love you." na tawa pa siya ng konti sa sinabi ko, I never tell her that I love her, but I know I never fail to make her feel love.

"I love you too." we smiled at each other, Lisa and I, we don't love each other, before, but now I don't know what happened, I just woke up one day I can't live without her.

"But babe, I-If It is really for your business why don't you, you know, g-give it a try." then she gulped, I don't know why, but I felt disappointment, I never thought she could say that.

"Why? Don't you love me?" I ask, I wanna be calm but damn this anger.

"Ofcourse, I do, I was just you know, saying, cause It might be the reason for your family to,b-be happy." she whispered the last two words but I heard it loud and clear.

"You don't know what you're saying Lisa." I stood up, I might scold her.

"Sorry, I-I was just s-suggesting." then a tear started going down from her eyes.

"You know nothing about me and my family Lisa." I look at her, coldly.

"You know nothing, Lisa, you know nothing."

End

We always argue, because of nonsense things, but luckily we always fix it. Not until one day.

"What was that?!" saka binitawan ang kamay niyang, hinila ko kanina paalis sa lugar na yon.

I saw her talking to my fiancé, begging, she wanted to stop our wedding, god knows how much I wanted to stop our wedding but I fucking can't. I'm stuck.

"I-I just w-wanna talk to her, s-she might approve m-my offer." I really got angry not because she talk to her. But because she looked pity in there, her knees down on the floor, holding my fiancé's hands, while tears are coming out on her eyes.

"What the fuck did you offer?!" galit na tanong ko.

"I-I offered her, to c-cancel your wedding, k-kapalit ng m-manliligaw ko, n-na gusto niya." na gulat siya ng bigla ko siyang sampalin, fuck! Even I, got shock.

"You desperate b-bitch!" sorry babe.

"Can't you see it Lisa, can't you accept the fact that I realized, I don't love you, and I WILL NEVER LOVE YOU!" na pahagulgol na siya, babe no, no, thats not true I love you, please, stop it, you'll just get hurt.

"P-Please babe, I'll do everything." na gulat ako ng lumuhod nanaman siya sa harapan ko, that moment, I wanted to hug her, but, paninindigan ko toh.

"Leave me alone, wag na wag mo na kong hahanapin, o pupuntahan, kasi kahit ilang beses ka pang mag makaawa sa harap ko, It can't change the fact that I will never love you." saka ako tumalikod, pag talikod ko doon nag bagsakan ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan. Na rinig ko din ang malakas na hagulgol niya.

"I'm so sorry babe. Sorry."

"Billy? Are you ok?" tanong ng fiancé ko. Tinanguan ko lang siya.

"Kanina pa may tumatawag sa cellphone mo." saka niya inabot sakin yung telepono ko, hindi ko na malayang nasa bahay na pala ako, umiiyak na nag lalakad lang ako kanina.

"H-Hello?" sagot ko sa kabilang linya.

"B-Billy, si Lisa, w-wala na." who the hell is this, tinignan ko yung telepono ko, si tita yung mama ni Lisa, shit a-ano daw, anong wala na? U-umalis ba siya?! S-san siya nag punta?!

"T-tita a-ano po bang s-sinasabi niyo?" shit bakit ba ako na luluha, f-for sure nag jojoke lang naman yan si Tita p-para mag kabalikan kami ni Lisa.

"She committed suicide iho." HAHA wala nag jojoke si tita, j-joke yun, d-dapat joke yun.

"HAHAHAHA." I laughed, nervously.

"S-stop pranking m-me tita, h-hindi ako m-maniniwala jan." naka ngiti man nag bagsakan yung luha ko. Lalo naman akong kinabahan ng marinig ang hagulgol ni tita.

"W-where are you?!" patanong na sigaw ko.

"Hospital iho HUHUHU." agad akong tumakbo papunta sa hospit, walking distance lang naman yon, hinabol pa ako ng fiancé ko pero hindi ko na siya tinignan pa.

No please, their just pranking me right? No Lisa, i-ikakamatay ko.

"Iho." saka siya may inabot saking, sulat?

Dinala niya naman ako sa... Morgue.

"No tita, a-anong ginagawa natin dito, wala si Lisa dito, n-nasa bahay niya na yun, d-dun po tayo." parang naaawang tinitigan lang ako ni tita.

"Sige na iho." pag pasok ko na kita ko dun, si Lisa, naka higa at na mumutla na, halatang halata dun ang markang pula sa leeg niya, s-she committed suicide indeed.

"B-babe, please wake up, p-pag na gising ka, m-mag papakasal tayo agad, h-hindi totoong, h-hindi kita mahal babe, mahal na mahal na m-mahal kita, please wake up." umiiyak ako habang yakap yakap ang katawan niya.

"Ser, pasensya na po pero kailangan pa namin ayusin ang bangkay." hindi pa nila ako mapaalis pero ilang minuto ang lumipas ako na mismo ang lumabas.

"B-babalik po ako." paalam ko kay tita, agad akong tumakbo papunta doon sa may tulay na lagi naming tinatambayan.

"Dear my babe,

I just wanna tell you, even though you don't love me, you never love me, I still love you, and will always love you. Sorry for what I did earlier, I promise not to bother you anymore, babe, please take care of your fiancé, I can see that you love her. Ang dami dami kong gustong sabihin sayo ng harapan babe, pero pag naka harap na kita, hindi ko masabi, hindi ko masabing, you got me pregnant, hindi ko masaming na kunan ako kasi hiniwalayan mo ako, kasi ayokong maguilty ka at sisihin yung sarili mo, akala ko kasi mahal mo ko, kaya ngayon pwede mo ng malaman kasi alam kong hindi mo naman ako mahal. Pero ako mahal kita hihi. At ngayong araw ko na pag desisyunang, mawala na lang, kasi alam kong hindi naman na ako mapupunta pa sayo ulit, salamat sa lahat lahat, pasensya na rin. Till we meet again"

"Babe, babe w-wait for me in there, m-mag kikita tayo." pinikit ko ang mata ko saka tumalon, I let the water get my breath.

That day she committed suicide, and that day, I decided to follow her from another life, to start our new lovestory.

/////WORK OF FICTION/////
/////PHOTO NOT MINE/////

100 Short StoriesWhere stories live. Discover now