His Secretary [ ZG & Uni ]

His Secretary 22

ဘယ္လိုဘယ္ပံုစံနဲ႕ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္လာလဲဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး။
ထို အမ်ိဳးသမီး ေျပာတဲ့စကား ဒါမွမဟုတ္ တျခားသူေျပာတာဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ယံုခ်င္မွယံုမိလိမ့္မယ္။
Mingyu ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ ဘာမွထပ္ေမးဖို႕မလိုေတာ့ပါဘူး။ သူသာ မညာခဲ့ရင္ မ်က္ႏွာပ်က္ဖို႕မလိုသလို ခ်က္ခ်င္းရွင္းျပမွာပဲေလ ။
ေပ်ာ႕ညံ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ နာက်င္မႈကိုခံစားတတ္တယ္။
ခင္ဗ်ားတို႕ ခံစားဖူးလား အတူတူအဆံုးလက္တြဲထိေလွ်ာက္မဲ့ လမ္းတစ္ခုမွာလက္ကို ျဖဳတ္ခ်ခံရရင္ ဘဝတစ္ခုလံုးေမွာင္မိုက္သြားသလိုပဲ……
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မဟုတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္က သူ႕ကို တစ္ဘဝလံုးစာအျဖစ္ရည္ရြယ္ထားခဲ့တာ…
ကြ်န္ေတာ္ မသိလိုက္ခင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္က သူ႕ဆီမွာ ရူးရူးမူးမူးနစ္ဝင္သြားျပီ…
ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ခနေလာက္ေတာ့ ေရွာင္ေျပးခြင့္ေပးသင့္တယ္မဟုတ္လား…

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္………

ရံုးဖြင့္ရက္ ျဖစ္ေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရံုးကိုသြားဖို႕အားအင္မရွိဘူး ။ မအိပ္ႏိုင္ခဲ့သလို အစားအေသာက္ဆိုတာေတာင္တို႕ထိခ်င္စိတ္မရွိခဲ့ဘူး… လူေတြေျပာတဲ့အသည္းကြဲတယ္ဆိုတာဒါလား…

"အဟက္… "

ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕ ရယ္သံက ကြ်န္ေတာ္မဟုတ္သလိုပဲ။ ဖုန္းကိုမေန႔ညကတည္းက ပိတ္ထားခဲ့တာ အခုထိ ျပန္ဖြင့္ဖို႕အစီအစဥ္မရွိဘူး…
ကြ်န္ေတာ္ဘာျဖစ္ခ်င္ေနလဲ ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး. သူ ကြ်န္ေတာ့္ဆီကိုလာျပီး ဒါေတြက အထင္လြဲေနတာပါ ။ တစ္ခုမွမဟုတ္ပါဘူး ကိုယ္မညာခဲ့ဘူးလို႕ လာရွင္းျပေစခ်င္သလို ဒါဟာ အမွန္ပါလို႕ သူ႕ပါးစပ္ကေန ဝန္ခံလာမွာကိုလည္း ေၾကာက္မိေနတယ္။
တံခါးေခါက္သံ ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနမိသလို တံခါးေခါက္သံနဲ႕အတူတူေရာက္လာျပီး လမ္းခြဲဖို႔ေျပာမွာကိုလဲေၾကာက္ေနမိတယ္။
စိုးရိမ္စိတ္……
နာက်င္ရမဲ့အရာတစ္ခုကို သိေနရဲ႕နဲ႕ တရားဝင္ထုတ္ေျပာမွာကိုေၾကာက္ေနတဲ့ မသိစိတ္ကခံစားမႈ

"အဟက္ … မင္းရူးသြားျပီပဲ Jeon Wonwoo "

တစ္ေယာက္ထဲေရရြတ္မိေနရင္း ကုတင္ၾကမ္းျပင္ေဘးမွာ အားေလ်ာ႕စြာ ပဲထိုင္ခ်မိလိုက္တယ္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္း ႀကီးစိုးေနတဲ့ ဒီအခန္းထဲမွာ နာရီလက္သံ တခ်က္ခ်က္ ကသာ ပံုမွန္ထြက္ေပၚေနတယ္ ။
အခ်ိန္ေတြေရြ႕လ်ားေနေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ မလႈပ္ရွားမိဘူး… ဘယ္ႏွနာရီဘယ္အခ်ိန္ ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။ ျပတင္းေပါက္ မွန္ကေနတဆင့္ တိုးဝင္လာတဲ့ ေနေရာင္ကို ကြ်န္ေတာ္ အေၾကာင္းမဲ့ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္…
လမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ လမ္းတစ္ခုကိုရွာဖို႕ မလြယ္ကူဘူး……