Chapter Six

8.2K 202 6
                                    

BRIAR'S POV

"Oh... Wrong timing ata ako" Mathew blurted out. nang dahil dun ay agad akong napalayo kay Ephraim at napatungo sa hiya. I'm sure na namumula rin ako ng subra dahil he caught us on that very moment. Nagwawala rin ang puso ko sa di malamang dahilan.

"Fuck you Calvente" Rinig kong inis na hasik ni Ephraim sa tabi ko but this time ay medyo may kalayuan na ako sa kanya just in case. Mathew just chuckled in amusement.

"Woah... relax. Hindi ko kase kayo makita. So I thought na baka andito na kayo that's why I came to check. Which right, but I didn't know na I'll be disturbing something nice... " Mathew said. His voice was laced with a very thick teasing remark that made me even more ashamed kaya agad akong napaiwas ng tingin ng sulyapan nya ako.

"Shut up Calvente, and get out. Now" Maotoridad na utos ni Ephraim kay Mathew na ngayun ay tuluyan nang natawa. I just cringed at him and to myself.

Ano bayan! Ako yung nahihiya ng subra! Baka kung ano anong pinag iisip nya about sa akin. There's nothing such things!

"Geez, alright. I'll leave the both of you alone your highness. Next time mag share ka naman---"

"I said, get the fuck out" Ephraim hissed, not letting Mathew finished his sentence. Kumindat naman ito sa akin bago tuluyang umalis na ikina iba ng pinta ng mukha ko. I sighed, and place my hand in front of my chest slightly.

Parang nawalan ako ng energy sa kahihiyan at sa konsimisyon sa kanilang dalawa. Though I'm confused for myself too, that reaction of mine is so odd... I never panic that much before. And been caught in that situation on that matter is nothing, but still, for a second I thought my life depends on that matter.

Napaangat ako nang tingin ng makarinig ako ng chuckled ng kung sino. Naabutan ko namang nakatingin sa akin si Ephraim at mukhang namamangha na naman sya sa akin in some reason. Dun ko lang naman narealize na kagat kagat ko na yung kuku ko kaya agad ko yung tinigil and averted my eyes off him.

Ito ang first time na napaka guard less ko sa harap nya. I was gritting my nails unaware! That happened mostly because of my anxiousness. Ang mas nakakagulat pa ay that was the first that happened this year. You see I don't get flustered and anxious physically that easily dahil mabilis ko yung nakokontrol.

But at this moment, I'm literally like an open book, wala ako sa normal konh wisyo dahil talagang hindi pa nawawala yung kahihiyan at gulat sa sistema ko. The real me was so expose to him at wala akong magawa dun kundi ang mag iwas ng tingin dahil sa embarrassment.

Ahrg! I hate this... In all of places and people ay dito pa talaga at sa harap pa ng lalaki na ito.

"Come here Briar..." Ephraim suddenly called me out of nowhere na medyo ikinataas kinagulat ko, at nang tingnan ko ulit sya ay parang nagtaasan yung mga balahibo ko dahil the way he stared at me was so intense. Kulang na nga lang ay pati pag hinga ko ay pigilan ko narin.

"I think that's unnecessary... As for i can see your already fine. Mabuti pa ay mag pahinga ka na. Lalabas narin naman ako" Mabilis na sabi ko sa kanya. trying my best to remain neutral but failing miserably. And with that being said ay agad na akong naglakad palapit sa pinto but stop halfway nang walang mahagilap na doornob yung mga mata ko.

All I was staring right now was just a plain black wall. I won't be able tell kung may pinto ba nga talaga duon to begin with, kung hindi ko lang talaga nakitang lumabas duon si Mathew Kani kanina lang and so us walking in through it.

Now what the heck is going on here?

Humarap ako pabalik sa gawi ni Ephraim, already having an idea on what's really going on here, and he definitely have something to do with it. And I'm not wrong dahil may winawagayway itong maliit na remote sa ere pag kaharap na pag kaharap ko palang sa kanya.

MBS1 : My Patient is a Mafia BossWhere stories live. Discover now