Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Başladığınız tarihi yazabilirsiniz. Keyifli okumalar.♡
Bölüm şarkısı: Billie Eilish - I Love You
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
Gölgene bak, beni anlamak istiyorsan; O kadar yakın, ama sana asla dokunamayan.
♡♡♡
"Durgun gökyüzü altında mezarların etrafında şöyle bir gezindim. Fundalarla çançiçekleri arasında uçuşan pervanelere baktım. Çimenler arasında soluk alan usul rüzgârı dinledim, insan nasıl olur da bu güzel yerde uyuyanların uykularında rahat bulmadıklarını düşünür? diye şaşırdım."
Kitabı sakince kapatıp komodinimin üzerine bıraktım ve derin bir nefes aldım.
Her bitirdiğim kitaptan sonra bir süre hayatıma adapte olmakta zorlanırdım. Özellikle de içinde kendimden bir şeyler bulduysam.
Dışarıda içimde ki burukluğa eşlik eden şiddetli fırtına devam ediyorken,beyaz pamuk parçalarını andıran kar yeni yeni atıştırmaya başlamıştı.
Yatağımdan uyuşuk hareketlerle kalkıp, sandalyenin üzerinde duran kalın ,yün hırkamı giyindim.Parke zeminin soğukluğu çıplak ayaklarımı üşütüyordu.
Başucumda ki gece lambasının aydınlattığı odamın büyük penceresine ilerleyip perdeyi araladım. Hiçbir hareket bulunmayan ıssız sokakta,ufacık yaşam belirtisi görmek istercesine dolandı gözlerim.Gecenin 3'ü olduğunu düşünürsek bu ölüm sessizliği çokta şaşırtıcı değildi.
Evlerin ışıkları çoktan sönmüştü. Sokak lambasının yetersiz ışığı gecenin karanlığını cılızca aydınlatmaya çalışıyorken karanlık bir girdap gibi içine çekiyordu insanı.
Kitap okumaktan acıyan gözlerimi ovuşturup,titreyen bedenimi ısıtmak istercesine üzerimde ki hırkaya iyice sarıldım.Yine uyku düzenimi bozmuştum.
Yarın sabah uyanamadığımda annemin çemkirmelerini işiteceğimi düşününce sıkıntıyla yüzümü buruşturdum.
Ne yapayım bir kitaba ya da bir filme başlayınca onu bitirene kadar uyuyamıyordum işte benim suçum muydu bu canım? Ama evet pek sağlıklı bir durum değildi. Cezasını sabah erken uyanmanız gerektiği zamanlar fazlasıyla çekiyordunuz.
Bakışlarım rastgele döşenmiş odamda dolandı. Yatağımın arkasında kalan duvar ailem ve arkadaşlarımla çekindiğim fotoğraflarla doluydu. Daima yanık olan sarı led ışığım, komodinimin üzerinde duran küçük kaktüslerim,devasa kitaplığım ile bana göre kendine has anneme göre ise karman çorman bir odaydı. Her odama girdiğinde böyle genç kız odası mı olur diye başlardı.Benim dünyamdı burası.Bana ait tek yerdi. Ve bu şekilde mutluydum. Dağınık olmakta bir tarzdı bana göre.
