FIGHT FOR YOUR LIFE (Zombie Apocalypse) (COMPLETED)

FIGHT FORTY SEVEN

FIGHT FOR YOUR LIFE
FIGHT FORTY SEVEN

QUEEN

Tinuyo ko ang aking pisngi at pinilit na tumayo mula sa pagkakaluhod sa gitna ng kalsada.

Hindi ko man makita kung ano ang nasa loob ng sasakyan, base pa lamang sa reaksyon nina Zia, Agatha at ng batang si Jay ay alam ko na ang nangyari.

Kahit nanginginig ang aking tuhod ay inihakbang ko ang aking mga paa patungo sa kanila.

Nagbuntong hininga ako at pilit na iniwas ang tingin sa bintana ng sasakyan huwag ko lamang makita ang nasa loob no'n.

"Tara na," mahinang saad ko na sakto lamang upang marinig nina Agatha at Zia.

Yumuko ako at kinuha si Jay mula sa pagkakayakap ni Zia. Binuhat ko ang bata at paulit-ulit na hinimas ang likod nito upang mahismasan.

"Tumayo na kayo riyan," saad ko muli at tinalikuran na ang dalawa.

Tinahak ko ang direksyon pabalik sa truck kung saan naroon si Rhio at Haslie.

"I'm sorry," biglang saad ni Haslie na nagpakuyom ng aking kamao.

"Wala namang dapat ikahingi ng sorry," seryosong saad ko at isinampa si Jay sa truck. Mahina pa itong sumisigok dahil sa kakapusan ng hininga mula sa pag-iyak.

"P-Pero.."

"Nangyari na, wala na tayong magagawa," saad ko at nagbuntong hininga.

Idinikit ko ang aking ulo sa pinto ng truck at ipinikit ang mga mata. Ayoko mang isipin ngunit ayaw mawala sa utak ko na posibleng isa lamang ang matira sa aming buhay. Kung iyon man ang sitwasyon ay sisiguraduhin kong si Jay ang makaliligtas.

Mapait akong napangiti nang pagmulat ko ng aking mga mata ay nakita ko sina Zia at Agatha na naghahanap ng sasakyang pwede naming magamit.

Tumingala ako sa kalangitan at pinagmasdan ang mabagal na pag-usad ng mga ulap, nagtataka ako kung bakit sobrang bilis tumakbo ng oras. Para bang pinipigilan kami nitong makaalis at makaligtas.

Nagbuga ako ng hangin at pinanatili ang mga matang nakatingin sa kalangitan.

Ni isang ibon ay wala akong nakikitang naligaw sa buong biyahe namin.

Dumiretso ako ng tayo at binalingan si Rhio.
"Sigurado ka bang makaaalis ka nang buhay rito?" tanong ko sa kanya sa seryosong tono.

Nakita kong bahagya siyang natigilan sa tinanong ko. Umangat ang mukha niya at gumawi iyon sa kinaroroonan nina Zia at Agatha.

"Sa totoo lang hindi," sagot nito at ngumiti. "Kung may isa man akong nais na mangyari sa ngayon, iyon ay ang makaligtas siya," dagdag nito na hindi inalis ang mga mata kina Zia.

Tumango ako at hindi na muling kumibo.

Humugot ako ng malalim na paghinga at ibinaling ang atensyon sa sasakyang kinalalagyan nina Jelly at Archer.

Kagaya ng napag-usapan, ipaglalaban namin ni Zia ang buhay nating tatlo. Si Jay, sisiguraduhin naming makaliligtas siya, hangga't humihinga kami ni Zia, ligtas siya. Pangako iyan, Jelly.

Nang sumenyas sina Zia sa amin ay agad kaming kumilos para makalapit sa kanila at makapagsimula na ulit sa pagbiyahe.

Lumipas ang ilang minuto at iba na ang nadadaanan namin.

"Nasaan na ba tayo?" tanong ko nang makitang padalas na nang padalas ang nakikita naming mga kabahayan at establisyemento.

"San Leonardo," simpleng saad ni Zia na hindi inalis ang tingin sa kalsada.