Soulmate (voltooid)

14. Sanne (extra hoofdstuk)

Ze had niet goed geslapen, telkens werd ze wakker van David die rond spookte in haar hoofd, waarschijnlijk kon hij er niks aan doen want hij sliep. Ze wil hem helpen, maar hoe? Nadat hij had gevraagd of ze nog wakker was is hij in slaap gevallen maar zij niet meer. Ze lag de hele nacht wakker, na te denken over de vorige week maar gelukkig is het zaterdag zodat ze genoeg tijd heeft om bij te slapen

Sanne draait zich om als ze een hand op haar schouder voelt, Eric. Ze beweegt haar schouder zodat de hand eraf valt, "Ja?" Ze zegt het iets vijandiger dan bedoelt en ze ziet dat Eric schrikt van haar reactie. Hij steekt zijn handen in de lucht, "Rustig maar, ik kom in vrede." Ondanks het feit dat ze geen idee heeft van wat hij van haar moet lacht ze. Eric glimlacht, "zo dat is al beter, ik wil je graag wat vertellen." Sanne herinnert zich weer dat hij in het huis was en niks zei, dat hij de beste vriend was van David. "ik wil niet met je praten, praat maar met David." Eric kijkt steeds hulpelozer, "maar hij gaat me niet begrijpen, jij wel...-" Hij blijft doorpraten en dat geeft Sanne de gelegenheid om hem goed te bekijken. Eric heeft kort bruin haar dat van nature goed zit, zijn groene ogen hebben zwarte spikkels en ze kijken heel doordringend. Zijn neus is niet te groot en ook niet te klein, precies goed. Net zoals zijn gezicht is ook zijn kledingstijl geweldig, hij draagt een donkerblauwe broek aan die wat lager over zijn heupen valt zodat je dat typische 'hijs je broek eens op' effect krijgt. Zijn shirt is lichtblauw en zijn gebruinde gespierde armen maakt Sanne licht in haar hoofd. En als ze geen vriendje had en niet vergeten was wie voor haar stond was ze waarschijnlijk net zoals de andere twintig meiden als een blok voor hem gevallen.
Ze schudt haar hoofd om haar gedachtes uit te wisten en ze luistert weer naar Eric. "-....Ik wil alleen maar helpen." Weer schudt ze haar hoofd en glimlacht naar hem. "Voordat jij met David hebt gesproken en verteld hebt waarom jij in dat creepy huis was hebben wij geen hulp nodig." Dan begint Eric te smeken, "alsjeblieft, hij gaat niet met me praten en dat weet jij." Sanne glimlacht misprijzend, "misschien had jij het moeten vertellen tegen je beste vriend, met nadruk op beste." Opeens is zijn knappe gezicht veranderd in een woest gezicht, hij wijst met zijn vinger in haar gezicht, 1 centimeter van haar neus vandaan. "Hier ga je spijt van krijgen," sist hij naar haar en met grote stappen -zover zijn broek dat toelaat- beent hij weg en Sanne kijkt hem met grote ogen na, wat een jerk.

Hallo lieve lezers, hebben jullie een cover nodig? Lees mijn nieuwe boek: covers by Aimee S. Bedankt voor het lezen en blijf stemmen!!