Soulmate (voltooid)

3. David

Het eerste wat hij hoort als hij wakker wordt is zijn wekker, fijn. Hij kreunt want hij wil niet uit zijn bed en al helemaal niet naar school. Toch staat hij op, pakt wat kleren van de grond en ruikt eraan, kan nog best. Hij gaat naar de badkamer en haalt een hand door zijn haar ook poetst hij gelijk zijn tanden want hij ziet dat hij weer laat is. Hij loopt naar zijn kamer, pakt zijn tas en gaat naar beneden. Snel smeert hij een broodje met pindakaas die hij op de fiets onderweg naar school opeet, hij dumpt zijn fiets in het fietsenrek en hij trekt een sprintje naar de hoofdingang van school. Net te laat ziet hij een meisje de hoek omkomen en hij botst vol tegen haar aan, ze valt op de grond en met een pijnlijk gezicht kijkt ze hem aan. "Moeilijk he, kijken." En dan herkent hij haar gezicht, het gezicht uit zijn gedachtes. Hij pakt haar hand en hijst haar overeind. "Sorry, uh" Hij komt niet uit zijn woorden en ze moet lachen maar krimpt dan ineen en legt haar hand op haar heup. Hij ziet dat haar shirt wat omhoog is gekropen en ziet een paarse vlek zitten, hij wijst er naar "Wat heb je daar?" Ze trekt haar shirt weer naar beneden, "Niks, ik was gevallen." Ze heeft alweer een glimlach op haar gezicht maar dan wordt het weer serieus, "Ik moet gaan, nederlands." Zegt ze met een zucht, ze pakt haar op de grond gevallen tas en loopt richting de trap, hij moet de zelfde kant op. Ook hij loopt naar het lokaal waar hij les heeft, hij ziet dat de deur al dicht is dus hij klopt en opent hem. 24 hoofden draaien naar deur en kijken hem aan, "Zo, meneer. Waar komt u vandaan?" Zijn leraar staat met een bordstift in zijn hand, hij kijkt David indringend aan. David loopt naar een lege plek en zet zijn tas neer, "Ik rende net iemand omver dus daarom ben ik wat later." Hij ziet Sanne achterin de klas zitten, ze moet lachen. De leraar gebaart dat hij moet gaan zitten, "Dit is de eerste keer dat ik dit hoor, je hebt geluk." David knikt naar hem en slaat zijn boek open.

De laatste bel gaat en David loopt de school uit, hij pakt zijn fiets uit de stalling en wil net opstappen als hij Sanne met een pijnlijk gezicht ziet aankomen. "Jij woont toch naast de dokter?" Hij knikt, "Heb je een lift nodig? Spring maar achterop." Ze gaat voorzichtig zitten en pakt zijn jas vast, "Ja, ik heb een afspraak met de dokter en m'n vader zou mij brengen maar hij smst net dat hij in de file staat." David wijkt uit voor een busje en hij voelt hoe Sanne haar handen op zijn middel slaat. "Waarom moet je naar de dokter?" Het blijft even stil maar dan hoort hij haar zuchten, "Door die plek op m'n heup." David stopt en Sanne stapt af, ze glimlacht als bedankje en loopt naar binnen, voor de deur draait ze zich om en zwaait nog even. David zwaait terug en fietst naar huis.