Soulmate (voltooid)

2. Sanne

Sanne loopt de tuin in, lachend om wat haar vriendin te zeggen heeft. Ze opent het tuinhek en loopt door de grote tuin, over het grindpad naar de achterdeur en ze opent hem "Ik ben thuis!" Haar vader komt uit de keuken en geeft haar een kus op haar voorhoofd, "Dag lieverd, hoe was school?" Hij glimlacht naar haar vriendin, "Hoi mara." Sanne loopt naar de keuken en pakt wat te drinken voor haar en Mara, "Ja ging best goed, saai zoals altijd, Veenstra was weer eens huilend de klas uitgerend." Als ze naar de bank loopt schiet er een hevige pijn door haar heup en de glazen vallen op de grond, ze schreeuwt het uit. Haar vader en Mara rennen naar haar toe en pakken haar vast. "Wat is er aan de hand?" Vraagt haar vader. Sanne schudt haar hoofd, "Ik weet het niet." Ze trekt haar shirt op en daar ziet ze een hele grote blauwe plek op haar heup, ze raakt hem voorzichtig aan met haar vinger maar trekt haar hand daarna terug omdat het pijn doet, de wond klopt pijnlijk. Haar vader pakt haar hand vast, "Hoe komt dit op je heup?" Ze weet het niet, net zoals de andere blauwe plekken en bulten op haar lichaam weet ze niet hoe deze op haar heup terecht is gekomen. Ze ontstaan op de vreemde plekken en op de meest rare tijdstippen, er is geen verband tussen de plekken en zover ze weet is ze gewoon gezond. Heel veel onderzoek heeft ze gedaan maar niks kwam eruit. . "Ik weet het niet pap, echt niet." Haar vader loopt naar de vriezer en komt terug met een ice pack omwikkelt met een blauwe theedoek, ze legt hem op haar heup en de verkoeling helpt tegen de pijn. Haar vader loopt naar de telefoon en met zijn vinger op de toetsen kijk hij haar medelevend aan, "Ik ga nu de dokter bellen." Sanne zucht, nu moet ze de dokter en haar ouders vertellen over alle plekken op haar lichaam, ze heeft ze altijd geheim gehouden omdat ze zelf ook niet wist hoe ze eraan kwam en nu moet ze het vertellen aan de personen van wie ze het meest houdt en dat heeft ze geprobeert te vermijden omdat haar ouders al zo druk zijn met werk en problemen hebben met familie en ze hun er niet mee willen opschepen. Ook is ze bang dat ze haar niet zullen geloven en dat ze misschien denken dat ze zichzelf pijn doet, wat ze niet doet. Er is geen reden om zichzelf pijn te doen, ze heeft geweldige ouders, lieve vrienden en op school gaat het best goed. Ze heeft wel eens gehoord dat er een meisje bij haar in de klas genaamd Maaike zichzelf sneed maar daar wil ze niet over na denken en ze wil al helemaal niet gaan vooroordelen van wat ze heeft gehoord, zo is ze niet. Ze haalt de ice pack van haar heup af en bekijkt weer de plek, hij is nog steeds zo groot als 10 minuten geleden, wat had ze dan verwacht? Dat hij ineens weg zou zijn? Net zo plotseling zoals hij was gekomen? Ze beweegt haar been maar meteen schiet er weer een pijn scheut door haar heup, dit wordt weer niet volleyballen, net nu ze een belangrijke wedstrijd moeten spelen. Ze heeft al vaak trainingen laten vallen omdat de verwondingen te duidelijk te zien waren en het team is daar niet zo heel blij mee, dit zullen ze vast ook leuk vinden. Pijnscheuten door haar heup als gaat verzitten, ze moet eigenlijk niet meer bewegen maar ze wordt langzaam stijf. Mara legt haar hand op haar hand, "Hoe voel je je?" Sanne glimlacht zwakjes naar haar, ze wil sterk zijn, huilen lost niks op. "Het gaat, ik heb een zere heup." Ook Mara lacht gelukkig weer. Sanne draait zich om als haar vader binnenkomt, wat ze beter niet had kunnen doen. "En?" Vraagt ze aan haar vader. Hij legt de telefoon weer in de oplader en komt naast haar op de bank zitten, "Morgen middag, na school kom ik je halen en gaan we naar de dokter." Sanne legt haar hoofd op zijn schouder, voorbereidend wat ze gaat vertellen aan haar ouders en dokter.

Oei, dit klinkt allemaal heel depressief. Het gaat veel leuker worden :))))