Soulmate (voltooid)

6. Sanne

Zachtjes opent Sanne de deur, een frisse wind blaast een lok uit haar gezicht. Ze legt de sleutel onder de deurmat en trekt de deur achter haar dicht. Met haar muziek op shuffle haar favoriete nummers afspelend begint ze langzaam, steeds sneller te rennen totdat ze op haar eigen tempo is. De schelpjes van het pad knerpen onder haar hardloopschoenen wanneer ze de bocht omgaat. Ze kwam met moeite uit haar bed maar het is het waard om de
zonsondergang te bekijken en hardlopen in de ochtend vind ze het allerfijnst. Met de wind in haar rug rent ze een heuveltje op, met onder haar een meertje heeft ze prachtig uitzicht. Voorzichtig loopt ze een stukje naar beneden naar een uitstekende plek maar als ze daar bijna is houdt ze haar adem in, er zit iemand. De persoon staat op het uitsteekpunt gevaarlijk dicht bij de rand, hij kijkt naar beneden. Sanne verhoogt haar tempo en hijgend komt ze bij de persoon aan, ze grijpt zijn arm en trekt hem naar achter. Ze ziet zijn tranen in zijn ogen wanneer hij haar verward aankijkt, ze ziet zijn pijn in zijn ogen, het is David. Ze verslapt haar greep om zijn arm, "Gaat het?" Hij haalt zijn schouders op en gaat op de grond zitten, ze gaat naast hem zitten en kijkt bezorgt. "Kan ik iets voor je doen?" Hij kijkt haar aan en een snik verlaat zijn keel, "Kan je mijn vader laten stoppen zich als een klootzak te laten gedragen?" Ze schrikt van zijn reactie maar ze weet dat die niet tegen haar gericht is. Als de tranen weer over zijn wang stromen doet ze iets wat ze nog nooit heeft gedaan, ze omhelst hem en houdt hem stevig vast. Ze weet dat hij geen antwoord hoeft en hij liever niet wil praten dus ze houdt hem vast. Een kwartier lang blijven ze zo zitten totdat hij zich uit haar omhelzing bevrijdt, de zon komt op en de lucht kleurt roze. David verzet zich en grinnikt, "Ik huil nooit, gênant zeg." Ze wrijft over zijn arm, "Het is niet gênant hoor." Hij glimlacht, hij kijkt haar dankbaar aan en zucht. "Hoe is het met je heup?" Ze trekt haar shirt omhoog en laat haar heup zien, "De dokter zegt dat het vanzelf weggaat." Ook David trekt zijn shirt op en op die exacte plek zit precies dezelfde blauwe plek, ze zijn identiek. Ze kijkt David met grote ogen aan, "hoe kan dit? Hoe komt die van jou daar?" ze luistert naar zijn verhaal over hoe zijn vader hem duwde en zij verteld hem over hoe hij ineens samen met de andere plekken ineens is ontstaan. Ze laat hem ze zien net als hij.
Sorry beetje kort stukje, volgende wordt langer en spannender (; xo