Soulmate (voltooid)

11.David

Het vorige deel is meer dan 80 keer gelezen, wauw!

Zijn hand glijdt door de pot gel en daarna in zijn haar, zijn haar zit goed, heel erg goed vind hij zelfs. Hij heeft zin in vandaag, eerst een kort dagje school en daarna heeft hij met Sanne een afspraak met een vrouw die alles blijkt te weten over hen. Hij kijkt op zijn horloge en ziet dat het bijna negen uur is, snel rent hij de trap af en loopt hij naar de keuken. Daar zitten zijn ouders aan tafel met een kop koffie en de krant. Zijn vader kijkt hem met opgetrokken wenkbrauw aan, "Zo jij bent ook goed gehumeurd." bromt hij naar hem, David negeert het en hij pakt een broodje van de schaal, hij smeert er wat chocolade pasta op en hij gaat naar de achterdeur. Hij draait zich nog even om, "Ik ben vanmiddag bij Sanne." Zijn vader legt de krant neer en kijkt hem chagerijnig aan, "Jij bent ook vaak bij die trien, je bent bijna niet meer thuis."David laat een kort lachje horen en hij ziet zijn moeder waarschuwend naar hem kijken maar dat negeert hij. "Daar is het leuker dan hier." Zijn vader staat op en binnen twee tellen staat hij voor David en hij pakt hem ruw bij zijn arm, "Misschien moet je dan helemaal niet meer terugkomen." Hij knijpt zo hard dat David tranen in zijn ogen krijgt, "Best." Hij rukt zich los en loopt snel naar de achterdeur, voordat hij die dichtslaat roept hij nog achterom, "Ik wil niet eens meer bij jou in de buurt zijn." Snel rent hij naar zijn fiets en terwijl hij hard naar school rijdt hoort hij zijn vader nog allemaal verwensingen naar hem roepen maar hij laat het zijn ene oor in gaan en zijn andere uit.

Hij slaat zijn armen om Sanne heen die bij haar kluisje staat en vraagt of ze zin heeft in vanmiddag, ze draait zich om en pakt zijn handen vast. "Ik weet het niet, ik ben in ieder geval heel erg zenuwachtig maar ik ben blij dat jij bij me bent."
"Mag ik even een teiltje." hoort ze achter haar en ze draait zich om." Robbie, haar zusje staat breed te grijnzen. Sanne wappert met haar handen. "Als jij nou even naar je bruggervrienden gaat en ons met rust laat dan ben ik blij en hoef jij geen teiltje." Robbie steekt haar middelvinger op en loopt weg, Sanne steekt haar tong uit, "kleuter." Ze draait zich weer om en ziet dat David moeite heeft om zijn lach in te houden, ze stompt hem op zijn arm en loopt naar het lokaal toe.

"Ben je er klaar voor?" Sanne pakt David zijn hand vast en hij mompelt ja, hij is net zo zenuwachtig als zij. Ze opent het hek van het park en samen lopen ze naar binnen, ze zijn zo te zien de enige. Een geluid boven hen en de regen komt naar beneden, fijn. "Wat zei je?" Hij kijkt naar Sanne maar zij schut haar hoofd. "Niks, ik zei niks."
"Jawel, je zei fijn"
"Nee, dat dacht ik, je las weer mijn gedachten."
Sanne knippert een paar keer om de regendruppels uit haar wimpers te halen. "Hoe....-" David onderbreekt haar. "Als het goed is horen we dat zometeen."
En inderdaad, twee gestalten komen op hen aflopen, hij ziet een wat oudere vrouw met lang gijs haar en een persoon met een capuchon op ver over zijn gezicht heen getrokken. De vrouw komt voor Sanne staan en ze steekt haar hand uit, "Mijn naam is Wiske, lekker weertje hé." Sanne glimlacht naar de vrouw en stelt zich ook voor, ook David stelt zich voor en ze lopen achter de vrouw aan. David vraagt zich af waarom die andere persoon zich niet heeft voorgesteld maar die gedachte waait weg als ze uit het park lopen en bij een huis komen. Hij kan zich niet herinneren dat dit huis er stond maar gauw lopen ze naar binnen, ze stampen met hun schoenen op de mat om alle viezigheid eraf te krijgen en hangen hun jas op net zoals de mysterieuze persoon die zijn capuchon af doet, Eric.

________
Voor jou Robs robbelll verder hou ik wel van je
Nu zul je wel denken, huh Eric? Lees dan eventjes terug in hoofdstuk 5. Eric is een vriend van David maar wat doet hij nou hier?
Vergeet niet te stemmen!