Soulmate (voltooid)

12.Sanne

Willen jullie allemaal even naar WelcomeNights haar profiel gaan en haar boek Trust the Forest gaan lezen? Het is zo goed en verdient veel meer lezers en stemmen! Vooral Teen Wolf fans! Dit is een geweldige Fanfiction!!
_________

Ken je hem? Ze ziet David vanuit haar ooghoek knikken, en ze kijkt nog eens goed naar de persoon. Volgensmij heeft ze hem wel eens op school gezien maar zeker weet ze het niet. De vrouw wenkt hun naar de woonkamer en ze gaan op de bank zitten, de vrouw en jongen tegenover hun. "Mijn naam is dus Wiske en dit is mijn neefje Eric." Ze wijst naar de Jongen die naar de tafel staart. "Het was geen toeval dat jullie op die site terecht kwamen. Om de vijftig jaar komt er één stel op mijn site en net zoals jullie komen ze dan met mij praten." Sanne concentreert zich op David, vijftig? Hoe oud moet ze dan wel niet zijn? Ze merkt dat David het heeft ontvangen want hij maakt een beweging met zijn hoofd en dat is Wiske ook opgevallen. "Ik zie dat jullie telepatisch kunnen communiceren, wat kunnen jullie nog meer?" Sanne kijkt David even aan maar richt zich dan weer op Wiske. "Als hij zich verwondt, al stoot hij even zijn teen aan de deur dan voel ik dat ook." Wiske wrijft in haar handen en staart voor zich uit. "Interessant, erg interessant." Sanne moet glimlachen maar voelt dan de blik van Eric op haar gefocust en ze kijkt naar hem, betrapt kijkt hij even naar de plant op tafel en doet net alsof hij die nog nooit heeft gezien. Wiske staat op, loopt naar een andere kamer en komt terug met een groot boek, die geeft ze aan Sanne en voorzichtig slaat ze die open. Op de eerste pagina staat een foto van een stel uit 1901, de mensen die op de foto staan zijn David en zij. "Hoe kan dit?" Ze bladerd verder en ze gaat steeds verder terug de tijd in en overal komt ze zichzelf weer tegen. Ze kan er niet meer tegen en sluit het boek. "Wat nu?" Wiske pakt het boek uit haar handen en legt het op haar eigen schoot. "Het universum brengt jullie telkens bij elkaar en als jullie dood gaan komen jullie vijftig jaar later weer terug op deze aarde, jullie hebben geen herinneringen uit jullie vorige levens en jullie zijn telkens andere personen." Dit is bullshit hoort ze David in zijn gedachten zeggen en ze pakt zijn hand vast. ze kijkt op de klok en ziet dat het al zes uur is. "Ik denk dat wij moeten gaan, heel erg bedankt." Wiske staat glimlachend op en begeleid hen naar de deur, met een hoofdknik sluit ze de deur achter hen en snel lopen ze het park in, nog één blik achterom en het huis is weg. "Wat the..." David pakt haar hand nog steviger vast en op een snelle looppas gaan ze door het park, dan stopt hij en kijkt hij haar aan. "Dit vond ik zo creepy, ik moet trouwens voor half zeven thuis zijn anders heb ik gedonder."
"Snap ik, hoe gaat het nu tussen jullie twee?"
David haalt zijn schouders op, "Hij zei vanmorgen dat ik niet meer thuis mocht komen maar dat heeft hij al vaker gezegd."
Sanne kijkt hem met medeleven en een vleugje liefde aan, wat houdt ze toch van hem en wat wil ze hem graag helpen. Ze gaat op haar tenen staan en zoent hem op zijn mond, ze slaat haar armen om hem heen en zo blijven ze nog even staan. Niet bewust van de persoon met de capuchon die hun vanuit het huis is gevolgd richting het park en alles heeft gehoord wat ze zeiden en nu met een blik vol haat staat te kijken naar het verliefde stel in het park.

________
Jaja xWiske hier ben je dan eindelijk ;)

Vinden jullie mijn hoofdstukken te kort?

Stemmen is niet verboden! ;)