Soulmate (voltooid)

19. David

Het verhaal begint aan z'n eind te komen :0

"Laat me nou gewoon los!"
David beweegt heen en weer op de stoel waar hij op zit, zijn handen geboeid in handboeien gaan ook alle kanten op.
Wiske staat voor hem en buigt voorover totdat ze nog maar een paar cm van elkaar verwijderd zijn.

"Ik wil weten waar Sanne is."

David schudt met zijn hoofd, hij vertikt antwoord te geven, als hij wist waar ze was want dat weet hij niet.
Wiske beent de deur uit en slaat de deur achter zich dicht, hij hoort haar lachen.

Hij is blij dat Sanne ontsnapt is en daarom heeft hij ook zijn ontsnappingspogingen gestaakt. Hij is moe en hij laat zijn hoofd hangen. Na wat een eeuw heeft geduurt komt Wiske binnen samen met een nieuw persoon die hij nog niet kent. Hij is groot, zijn spieren lijken bijna onder zijn shirt te barsten en zijn gezicht staat nors. Zijn grote vierkante kin heeft een litteken wat David aan het denken doet zetten. Wiske gaat op haar hurken voor David zitten en zet haar meest lieve stem op, "Waar is Sanne?" vraagt ze poeslief.
David schudt zijn hoofd, "ik...ik weet het niet."
Wiske knikt naar de grote man en met een enorme kracht belandt zijn vuist in David zijn buik, alle lucht wordt naar buiten geperst en David kan geen ademhalen. Alleen een piepje krijgt hij eruit en na een paar seconden kan hij oppervlakkig ademhalen. "Ik weet het echt niet."

De grote man knakt zijn vingers en zet een stap in zijn richting, David krimpt in elkaar. "Stop, stop ze is naar het park."
David slikt en kijkt Wiske bang aan, "daar zouden we afspreken."
Wiske grijnst en pakt een portofoon die aan haar broekzak zit en ze mompelt er wat in. Dan loopt ze weer de kamer uit, David achterlatend met de man.

Hij zucht, wat zou er gebeuren als ze erachter kwam dat ze helemaal niet in het park is? Dat hij gewoon maar wat verzonnen heeft. Hij durft niet naar de man te kijken, hij voelt zijn ogen op z'n huid branden en hij is bang dat als hij opkijkt hij nog een klap krijgt. Gelukkig voelt hij niks meer van de vorige en dat wil hij zou houden.

"David"

Met een ruk gaat hij overeind zitten, dat hij daar niet aan heeft gedacht!

"San, help!"

"We komen eraan, blijf sterk."

"Wat denk jij dat je aan het doen bent?" David komt terug uit zijn gedachte en hij schrikt als hij ziet dat de man voor hem staat, "om deze reden mocht ik je nog een klap geven." Nu laat de man zijn vuist terecht komen op David zijn rechterwang die naar links schiet en na een paar seconden proeft hij bloed. Hij spuugt het uit, alleen niet zo goed gemikt want het komt op de schoen van de man.
"Ik maak je dood!" Een klap op zijn oog, weer in zijn maag en als een onbekend persoon de man niet had neergeslagen wist hij zeker dat hij dood zou zijn gegaan. De man valt met een plof op de grond en David gaat even van de wereld.

Een natte doek op zijn oog haalt David weer terug, zijn ogen gaan voorzichtig open zover als ze kunnen aangezien eentje heel dik is, Sanne glimlacht naar hem. Hij wil wat zeggen maar ze legt haar vinger op zijn lippen.

Het is goed, het is allemaal goed gekomen.

David glimlacht, kunnen ze eindelijk weer naar huis. Maar dan zo snel als zijn glimlach kwam verdwijnt hij ook weer. Hij moet weer naar z'n vader..

*
Zoals ik aan het begin al zei komen we bij het einde, cry :'(
Ookal heb ik zo slecht ge-update de laatste tijd vond ik het wel heel erg leuk om te schrijven en ik wil jullie alvast heel erg bedanken voor alles. Misschien dat ik ooit nog de 10k haal, dat zou ik geweldig vinden

Vraag van vandaag:
Wat vond jij van Soulmate?

xoxoxox